Με αφορμή την «Ζωή» που παίζεται από σήμερα στις αίθουσες, αντλούμε από το σχετικά νεότευκτο κινηματογραφικό είδος δέκα ιστορίες έρωτα στα χρόνια που έρχονται.
Από τον Ηλία Δημόπουλο
Το προνόμιο του science fiction ως είδους που τουλάχιστον τα τελευταία 70 περίπου χρόνια βρίσκεται σε κινηματογραφική αειφορία, είναι η πλαστικότητά του. Μέσω αυτού μπορείς να μιλήσεις για την εποχή, για τον πόλεμο, να εικάσεις ου (ή συχνότερα δυσ) τοπίες διδακτικού χαρακτήρα περί της ανθρώπινης πρακτικής, να μιλήσεις για την Ελευθερία τον Νόμο και την Δικαιοσύνη, φυσικά να ψυχαγωγήσεις και οπωσδήποτε να μιλήσεις και για τον Έρωτα.
Ειδικά στην σύμμιξη του καλλιτεχνικού κυκλώματος, του ανεξάρτητου και του καθαυτού είδους, στα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει μια ανάπτυξη που σχεδόν να δικαιολογεί ένα υπο-είδος άξιο παρακολούθησης. Η βασική δομή της επιστημονικής φαντασίας επιτρέπει την δημιουργία μιας οιασδήποτε «φανταστικής» συνθήκης πάνω στην οποία μπορεί να εξελιχθεί μια ρομαντική ιστορία φαινομενικά διαφορετική και κατ' ελπίδα ουσιωδώς αποκαλυπτική.
Ιδού 10 επιλογές, όχι με αποκλειστικό κριτήριο την αριστεία αλλά και την ευαισθησία και σχετική πρωτοτυπία του φιλμικού κειμένου.
