11:03
16/3

Επάγγελμα ηθοποιός! Γιορτάζουμε την Ιζαμπέλ Ιπέρ με απολαυστικές «ιπερ-ερμηνείες»

«Η Τελετή» («La Cérémonie», 1995) του Κλοντ Σαμπρόλ

Ξανά Σαμπρόλ, εφτά φορές έχουν συνεργαστεί, μπορούσα κι άλλες αλλά θα αντισταθώ, μάλλον η τελευταία μεγάλη ταινία του, αλλά μεγάλη πραγματικά. Ιπερ και Σαντρίν Μπονέρ υποδύονται μια ταχυδρόμο και μια υπηρέτρια πλουσίων που αποφασίζουν να εξοντώσουν τους πλουσίους, «το αίμα τους είναι τα πλούτη μας» η κατάσταση, εντούτοις με τον Σαμπρόλ στο πηδάλιο υπάρχει ειρωνεία, υπάρχει υπονόμευση, υπάρχει ο σαρκασμός έναντι όλων των τάξεων και των θλιβερών τους επιδιώξεων. Σεζάρ για την κυρία μας, που το ’95 πια κάτι τέτοια τα παίζει στα δάχτυλα – κι ας μας είχε συντρίψει την προηγούμενη χρονιά με τον «Χωρισμό» (δίπλα στον Οτέϊγ) που δυστυχώς αφήνω έξω από τη λίστα.

«Η Δασκάλα του Πιάνου» («The Piano Teacher», 2001) του Μίκαελ Χάνεκε

Και να μην σ’ αρέσει (που για τόλμα να πεις το αντίθετο, θα σε φάνε οι κριτικοί), τούτη είναι μεγάλη στιγμή της, εύκολο να προσάψεις μια στερεοτυπικότητα πια, όμως η Ιπέρ αναγάγει (που λέει η ίδια) «ένα βλεφάρισμα σε μείζον κινηματογραφικό γεγονός», πολλές φορές και την απουσία του βλεφαρίσματος να συμπληρώσω εγώ. Είναι μεγάλη ταινία η «Δασκάλα», στριμμένη και στρυφνή βεβαίως, προσωπικά δεν αγαπώ τις ταινίες που δεν θέλω να επιστρέψω σ’ αυτές, αλλά δεκτόν, μεγάλη, προσυπογράφω. Και η Ιπέρ σπάνια βρήκε τόσο τέλεια τον τρόπο να κρύψει στο «όλο κεφάλι» σώμα της την απελπισία της ερωτικής αποτυχίας.

«Η Ιδιοκτησία» («Nue propriété», 2006) του Γιοακίμ Λαφός

Εδώ, με άλλα υλικά, η Ιπέρ είναι μια αναγνωρίσιμη κι όμως τόσο διαφορετική ηθοποιός. Ως μητέρα δυο γιων που δεν της αναγνωρίζουν το δικαίωμα να προχωρήσει τη ζωή της μετά το διαζύγιο, η Ιπέρ σπουδάζει το σώμα, την ηλικία, τις επιθυμίες, τα καταπνιγμένα, κρύβει με τον ιδιωματικό της τρόπο τα πολλά κάτω από τα απειροελάχιστα και αφήνει ανεξίτηλο ίχνος σε μια ταινία που ξεκινά θεματικά περίπου εκεί που μαίνεται ένας Ντάγκλας Σερκ και ανυψώνει ένα σύνολο που χωρίς αυτήν θα υστερούσε εμφανέστερα.

Να είναι γερή, θα είναι πάντα περιζήτητη, η καριέρα της βρίσκεται πια εδώ και χρόνια στο όρια του φαινομένου. Ελάχιστες έχουν καταφέρει, Γαλλίδες ίσως μόνο η Ντενέβ, αυτή τη διάρκεια, αυτή την πολυσυλλεκτικότητα και τελικά αυτήν την ιδιότυπα star επικαιρότητα που έχει καταφέρει με απόλυτη προσήλωση και σοβαρότητα αυτή. Όπως γράφαμε και πρόσφατα, μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της ιστορίας του κινηματογράφου.