Βίντεο: Υπάρχει αντικειμενικότητα στην κριτική της Τέχνης;

Προτού εμφανιστεί για ακόμα μια φορά το σύμπτωμα του (όχι μόνο) σοσιομιντιακού κατεδαφιστή, που αντί να διαβάζει αναπαράγει καταστροφικά στερεότυπα, δείτε ένα απαιτητικό μεν, τρομερά ενδιαφέρον δε, βίντεο-δοκίμιο πάνω στην, ενδεχομένως υπερεκτιμημένη, έννοια της «αντικειμενικότητας» στην κριτική της Τέχνης.

Από βασικούς φιλοσόφους που εξερεύνησαν θέτοντας τα θεμέλια της κριτικής σκέψης (Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Χιουμ, Καντ) μέχρι τον «Πόλεμο των Άστρων» και τον «Σκοτεινό Ιππότη» η απόσταση δεν είναι ένα τσιγάρο δρόμος είναι όμως καίριας σημασίας για όποιον ενδιαφέρεται και όποιον χρειάζεται κριτική σκέψη πάνω, στην περίπτωσή μας, στον κινηματογράφο.

Είναι η αντικειμενικότητα σημαντικότερη ιεραρχικά από την υποκειμενικότητα τελικά; Ποια είναι η διαφορά του Χρήσιμου, από το Καλό και το Ωραίο; Ποια η απόσταση ανάμεσα στο γεγονός και το αποτιμητικό σχόλιο; Μπορεί η θεοποίηση της φόρμας να καθαγιάσει το περιεχόμενο; Ή, μπορεί η κουβέντα για το περιεχόμενο να περιθωριοποιήσει την σημασία της φόρμας; Κι εν πάση περιπτώσει γιατί ακόμα να ισχυριζόμαστε πως η Κριτική είναι απαραίτητη;

Γιατί χωρίς καλή κριτική τελικά δεν θα έχεις καλά έργα. Γιατί χρειάζεται να έχουμε (και χρειάζεται να καταλαβαίνουμε ότι χρειάζεται) την βοήθεια μιας κριτικής αποτίμησης (όχι ενός, πολλών) που συμβάλλει στην κατανόηση του κόσμου γύρω μας, του κόσμου ενός έργου τέχνης που κωδικοποιεί την πραγματικότητα και την «πυκνώνει» ποιητικά σε προτάσεις και απόψεις για όσα μας περιβάλλουν και μας καθορίζουν.