Μικρά Αθώα Ψέματα 2

Το 2010, ο Γκιγιόμ Κανέ έκανε τη γαλλική εκδοχή της «Μεγάλης Ανατριχίλας», βάζοντας την αφρόκρεμα των Γάλλων ηθοποιών της εποχής μας στο κέντρο μιας υπαρξιακής κρίσης που ξεκινούσε με τον σοβαρό τραυματισμό ενός μέλους της παρέας. Με οικοδεσπότη τον Φρανσουά Κλουζέ, ως μια γενικευμένη πατρική φιγούρα, τα ψέματα των φίλων ευτύχησαν στο γαλλικό box-office, αφήνοντας από τότε την υπόνοια για μια συνέχεια. 

Ο Κανέ σκηνοθέτησε πριν 2 χρόνια το «Rock’n Roll», μια κωμωδία όπου ο ήρωας-alter ego του μπορεί ακόμη να «ροκάρει», κοινώς να φέρεται και να μοιάζει ως νέος αδιαφορώντας για το αν τον έχουν πάρει τα χρόνια. Το θέμα φαίνεται πως τον απασχολεί αρκετά, καθώς πέρα από την εμπορική απήχηση που θα είχε μια συνέχεια στο «Μικρά Αθώα Ψέματα», υπάρχει μια εσωτερική ανάγκη επιστροφής σε αυτά τα ζητήματα την ίδια στιγμή που αυτός συνεχίζει να μεγαλώνει. 

Σε αντιστοιχία με το πρώτο φιλμ, η ταινία διαρκεί ξανά πολύ, με τον Κανέ να θέλει να δώσει χρόνο σε όλους τους χαρακτήρες του, έστω και αν αντιλαμβάνεται πως φλυαρεί. Επαναφέρει συμπλέγματα που προέκυψαν μέσα από περιστατικά που συνέβησαν στο χρονικό κενό των 2 ταινιών, επαναλαμβάνεται αρκετά σε σχέση με τους προβληματισμούς των ηρώων του, όμως επειδή είναι αυτός που είναι μπορεί να έχει πλάι του τους καλύτερους  της γενιάς του και η σιγουριά του πως θα πάρει πολλά από τους ηθοποιούς φαίνεται στις συγκινητικότερες στιγμές της ταινίας. Έτσι ξαναδίνει ένα μεγαλεπήβολο φιλμ για τη σημασία της παρέας, γεμάτο από κλισέ αλλά και εμπνευσμένες στιγμές, που τελικά βρίσκει προς το τέλος αυτό που θέλουν και οι περισσότεροι ήρωές του. Ισορροπία.