Ο άνθρωπος με το πέτρινο πρόσωπο: 10 ταινίες για τον Τσαρλς Μπρόνσον - αφιερωματα , photo gallery || cinemagazine.gr
ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ ΕΔΩ: ΑΡΧΙΚΗ / ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ / PHOTO GALLERY
10:50
3/11

Ο άνθρωπος με το πέτρινο πρόσωπο: 10 ταινίες για τον Τσαρλς Μπρόνσον

«Ο Εκτελεστής της Νύχτας» (Death Wish, 1974) του Μάικλ Γουίνερ
«Ο Εκτελεστής της Νύχτας» (Death Wish, 1974) του Μάικλ Γουίνερ

Δέκα ταινίες με αφορμή την επέτειο γέννησης ενός ηθοποιού - ενδεικτικού μιας εντελώς άλλης εποχής κινηματογράφου, κατά την οποία η φυσιογνωμία του χαρακτήρα ήταν σημαντικότερη από την «ομορφιά» ενός προσώπου. 

Από τον Ηλία Δημόπουλο

 

Διαβάζεις το βιογραφικό του Μπρόνσον και βρίσκεσαι στο φάντασμα μιας εποχής που ανησυχείς ότι περιέχει πραγματικότητες τόσο ελάχιστα αναγνωρίσιμες που να αγγίζουν τη σφαίρα της μυθοπλασίας. Μια οικογένεια που ήρθε από την Λιθουανία των πρώτων χρόνων της Οκτωβριανής Επανάστασης, εγκαταστάθηκε στις βιομηχανικές περιοχές της Πενσιλβάνια, με τα 13 (!) παιδιά και ο μικρός Τσαρλς Μπουτσίνσκι να είναι το 11ο. 

Όταν ερχόταν ο πατέρας, που δούλευε στο ορυχείο του λιγνίτη, η μητέρα ενημέρωνε για να κρυφτούν τα παιδιά. Η πείνα ήταν τόση που ο Μπρόνσον, λέει, είχε φορέσει το φουστάνι μιας αδελφής του για να πάει σχολείο. Το Κραχ του 1929 επιδείνωσε σε τρομερό βαθμό την κατάσταση, ο μικρός Τσαρλς, που δεν μιλούσε καν αγγλικά, δούλεψε στο ορυχείο από 10 χρονών και για 12 χρόνια, όταν και ήρθε η σωτηρία στο...κάλεσμα να πάει να πολεμήσει στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου διέπρεψε, τελικά παρασημοφορημένος από τον Πορφυρό Σταυρό. Μια ζωή χαρισάμενη.

Και όταν όμως άρχισαν τα πρώτα μαθήματα Υποκριτικής, και όταν άλλαξε πόλη και πήγε το 1950 στο Χόλιγουντ, πέρασαν σχεδόν 10 χρόνια να μπει το όνομά του στους τίτλους, κι άλλα σχεδόν 10 για να γίνει πρωταγωνιστής. Στην πραγματικότητα, αν δεν ήταν κάποια ονόματα ωραίων τύπων του τότε (Ντε Τοθ, Ώλντριτς, Στέρτζες) ο Μπρόνσον μπορεί να μην είχε ποτέ καριέρα. Είχε όμως φάτσα, είχε χαρακτήρα και αντοχή, ήξερε να κυριεύει το πλάνο με μια στωικότητα που τον τοποθετεί στο πάνθεον των οικονομικών ηθοποιών, γνωστών και ως «δεν θα πάρετε ποτέ βραβείο». Και τα κατάφερε. Οι λόγοι τρεις:

Ο ένας είναι το «Αντίο Φίλε» δίπλα στον Ντελόν, μια τεράστια ευρωπαϊκή επιτυχία, ο άλλος το «Κάποτε στη Δύση» (με τον Λεόνε να τον θεωρεί τον καλύτερο ηθοποιό που συνεργάστηκε ποτέ) και ο τρίτος το ιστορικά παρεξηγημένο «Death Wish», που έριξε νερό στο μύλο αυτών που έβλεπαν ανόθευτη ακροδεξιά ρητορική. 

Διαλέξαμε μια σειρά ταινιών από την χρυσή εποχή του ως σταρ, με πατημένα τα 50 (εντελώς άλλη εποχή και σε αυτό), με ένα πρόσωπο βγαλμένο από την έρημο (ή τα ορυχεία της Πενσιλβάνια), τόσο άθραυστο που να κάνει τον Ίστγουντ να φαίνεται Ντε Νίρο και μια καριέρα βασισμένη στη δράση και το πιστόλι στο χέρι. Εντούτοις, είναι μερικές από αυτές που και τον κανόνα σπάνε και μια άλλη ταινία, καλύτερη, αναπνέει εντός τους, που μένει να αποκαλυφθεί από τον άλλον θεατή.