Με ένα εκπληκτικό τρέιλερ ο Αργυρός Λέων της φετινής Βενετίας ετοιμάζει τις αποσκευές του για να έρθει σ' έναν κινηματογραφικό κόσμο ο οποίος μοιάζει να τον χρειάζεται όσο ποτέ.
Περίπου μια εβδομάδα πριν την έξοδο της ταινίας σε περιορισμένο κύκλωμα στις ΗΠΑ, προλειαίνοντας μια διανομή στον περισσότερο κόσμο που θα έρθει το 2025, το «The Brutalist» του Μπρέιντι Κόρμπετ παρουσιάζεται μέσω ενός δεύτερου και μεγαλύτερου τρέιλερ που δίνει μια σαφέστερη πρώτη γεύση από την όψη της ταινίας. Και τι όψη! Γυρισμένο σε φιλμ 70 χιλιοστών, απλωμένο σε 215 λεπτά και με 15λεπτο διάλειμμα προϋπολογισμένο από τον δημιουργό του, το πόνημα της Α24 δείχνει σινεμά ακόμα και στο τρέιλερ που βλέπεις σε μια μικρο-οθόνη. Κι όμως, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, δεν έχει κοστίσει ούτε 10 εκατομμύρια. Όταν με το καλό βγει και το δούμε, και επαληθεύσει και την γιγάντια προσδοκία που έχει γεννήσει σε κάποιους από εμάς, θα μπορέσουμε και να εκτοξεύσουμε μια ακόμα λυσσώδη επίθεση στις ταινίες που κοστίζουν 20-25 φορές πιο πάνω κι όχι μόνο δεν αξίζουν ούτε «το ρεύμα να τις κατεβάσεις», αλλά ούτε καν μοιάζουν ακριβότερες.
«Φεύγοντας από την μεταπολεμική Ευρώπη, ο οραματιστής αρχιτέκτονας Λάσλο Τοθ, φθάνει στην Αμερική για να ξαναχτίσει τη ζωή του και τον γάμο του με την γυναίκα του Ελίζαμπεθ, με την οποία εξαναγκάστηκε να χωρίσει στην διάρκεια του πολέμου. Ο Λάσλο στεριώνει στην Πενσιλβάνια, όπου ο ζάμπλουτος βιομήχανος Χάρισον Λι Βαν Μπιούρεν αναγνωρίζει το ταλέντο του. Όμως η δύναμη και η κληρονομιά συνοδεύονται από βαρύ τίμημα...», μάς λέει η σύνοψη, δημιουργώντας, μαζί με τις εικόνες, μια αρχέγονη δραματουργία περί σχέσεων, ονείρων, καπιταλισμού. Σε κάποιους ίσως θυμίσει λίγο το «Θα Χυθεί Αίμα».
Ο Μπρόντι σύμφωνα με όλες τις πηγές έχει παραδώσει μια ερμηνεία-ογκόλιθο, με τον Λουκά Κατσίκα,που είδε την ταινία στην Βενετία, να χρησιμοποιεί ακριβώς την λέξη αυτή, ογκόλιθος, για να περιγράψει και την ταινία του Μπρέιντι. (Η επιφυλακτική, ωστόσο, κριτική του, εδώ).
Η αίσθηση που γεννά η πληροφορία και μόνο (θέμα, τρέιλερ, κόστος και κριτικές αντιδράσεις - οι τελευταίες είναι συλλογικά αποθεωτικές μεν αλλά παράξενα ομονοούσες στις λέξεις που χρησιμοποιούν) - είναι ότι κάτι αληθινά μεγάλο υπάρχει εδώ. Και στην μεγαλοσύνη του, που δεν είναι απαραίτητο καλά και σώνει να φωλιάζει και η τελειότητα, προαισθάνεσαι, ίσως και επειδή το χρειάζεσαι, μια απάντηση των δημιουργών (τρομερή σύμπτωση ότι Κόπολα και Κόρμπετ έχουν ήρωά τους έναν Αρχιτέκτονα) του σινεμά, μια επιστροφή τους, μια υπενθύμιση ότι αυτό που μπορούν οι σπουδαίοι κινηματογραφικοί άνθρωποι δεν θα το φτάσει ποτέ, αν ποτέ καταλάβαινε και τι είναι, το σινεμά των χαρτιογιακάδων που οικοδομούν τριήμερα (και τριήμερες φήμες).
Ιδού το τρέιλερ: