Η διασκευή των «Μπούντενμπροκ», του μυθιστορήματος του Τόμας Μαν, είναι το νέο πόνημα του αεικίνητου Ιταλού που όχι ότι θέλει κανείς να σκοντάψει, αλλά το να τρέχεις 4-5 ταινίες «ταυτόχρονα» δεν είναι απαραίτητα προϊόν σωφροσύνης.
Σφάλμα να ψέξει κανείς κάποιον που του αρέσει η δουλειά του (και είναι εν γένει τόσο καλός σε δαύτην), αν και πολύ φοβάμαι ότι ο Λούκα Γκουαντανίνο τείνει να περάσει τον πήχυ. Ίσως όχι του εφικτού, αλλά της δυνατότητας καλλιτεχνικής ωρίμανσης και των σωστών, μεστών επιλογών ανά σχέδιο. Από την άλλη, αν το δει κανείς, υπάρχει καλύτερος τρόπος από το σμίλεμα της τέχνης σου...ασκώντας την;
Ο Γκουαντανίνο έδωσες φέτος δύο ταινίες («Challengers», «Queer»), έχει το «After the Hunt» (Τζούλια Ρόμπερτς-Άντριου Γκάρφιλντ) σε post production (άραγε ελαφρώς λιμνασμένο;), το «Separate Rooms» (Λεά Σεντού-Τζος Ο' Κόνορ) έχει προγραμματισμένο γύρισμα για το 2025 (αρχές), ολοκληρώνει το ντοκιμαντέρ για τον προσωπικό του ήρωα, Μπερνάρντο Μπερτολούτσι («Joie de Vivre»), και τώρα μαθαίνουμε ότι θα διασκευάσει τους «Μπούντενμπροκ» του Τόμας Μαν, ως άτυπη διλογία με το «Queer».
«Νομίζω καθρεφτίζουν το ένα το άλλο, ή μοιάζουν σαν πλευρές τους ίδιου νομίσματος. Το ένα μιλά για την αναζήτηση και την νοσταλγία του παρελθόντος, αλλά και το αναπότρεπτο όταν κάποιος σε μαγνητίζει και θες να δεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη του. Το άλλο [σ.σ. η διασκευή του Μαν] είναι περί της παρακμής της Δυτικής κοινωνίας, την ριζωμένη στην πιο βάρβαρη μορφή καταπίεσης, αυτή που συμβαίνει εσωτερικά. Για να καταλάβεις την αισχρότητα της καταπίεσης αυτής στους άλλους, νομίζω πρέπει πρώτα να δεις την καταπίεση που ο καταπιεστής ασκεί στον αυτό του, όχι για να δικαιολογήσεις [εννοεί μάλλον «δικαιώσεις»] αλλά για να βρεις τη ρίζα της καρδιάς του σκότους», λέει ο Γκουαντανίνο, ωραία, στοχαστικά και όχι απαραίτητα πρωτότυπα.
Η επιρροή της δουλειάς του Τόμας Μαν πάνω του είναι δεδομένη (τον κόβω κάποια στιγμή να τολμά και «Θάνατο στη Βενετία») και η διασκευή θα γίνει με την βοήθεια της Φραντσέσκα Μανιέρι.
Α, ξέχασα. Ενδέχεται να αναλάβει και μια υπερηρωική ταινία για το DCU επίβλεψης του Τζέιμς Γκαν. Λογικό.