H Xίμαιρα - ταινιες || cinemagazine.gr

H Xίμαιρα

La Chimera

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2023
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ιταλία, Γαλλία, Ελβετία
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλίτσε Ρορβάχερ
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Αλίτσε Ρορβάχερ
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τζος Ο' Κόνορ, Κάρολ Ντουάρτε, Βιντσέντζο Νεμολάτο
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ελέν Λουβάρ
    ΜΟΝΤΑΖ: Νέλι Κετιέ
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 130'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Cinobo
    H Xίμαιρα

Αγαπημένη των Καννών, η Ιταλίδα δημιουργός επιστρέφει με ένα φιλμ σαγηνευτικής ατμόσφαιρας αλλά μικρού βεληνεκούς.

Από τον Θανάση Πατσαβό

Απόλυτα συνεπής στο ύφος που την ανέδειξε στο «The Wonders» και το «Happy as Lazzaro», η Αλίτσε Ρορβάχερ επιστρέφει με μια ακόμη μελαγχολική απεικόνιση των αδιεξόδων της ιταλικής επαρχίας. Με φόντο τη δεκαετία του ’80, και την έξαρση της αρχαιοκαπηλίας που μάστιζε την Ιταλία της εποχής, το «La Chimera» κάνει έκδηλη ήδη από τον τίτλο του τη ματαιότητα που ταλανίζει τους χαρακτήρες του και κυρίως τον Άρθουρ, έναν νεαρό Άγγλο που μαζί με μια παρέα από υπέροχα ντόπια ρεμάλια αναζητούν και ξεθάβουν αρχαιότητες, με το όνειρο να πλουτίσουν βιαστικά εμπορευόμενοι το ένδοξο παρελθόν της χώρας τους.

Με βλέμμα βασανισμένο, ο Άρθουρ (υπέροχα αλαφροΐσκιωτος ο Τζος Ο’Κόνορ του «The Crown») διαθέτει ένα ιδιαίτερο (σχεδόν μεταφυσικό) ταλέντο στο να ανακαλύπτει που βρίσκονται θαμμένα τα περιζήτητα αρχαία κειμήλια των Ετρούσκων, όμως αυτό που πραγματικά αναζητά είναι η χαμένη αγαπημένη του, Μπενιαμίνα, που εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη όσο εκείνος βρισκόταν στη φυλακή. Η επανασύνδεσή του με τους παλιούς συνενόχους του και οι καινούργιες τους περιπέτειες προς ανεύρεση θησαυρών, φαντάζουν σχεδόν με μια προσωρινή παράταση χρόνου, πριν εκείνος εξαφανιστεί και πάλι στις σκέψεις, τις ενοχές και τα οράματα της δικής του Ευριδίκης.

Ένα ατμοσφαιρικό φιλμ, του οποίου η σχεδόν ανθυγιεινή εμμονή με το παρελθόν ισορροπεί γοητευτικά όσο κι επικίνδυνα ανάμεσα στο ρεαλισμό και την ονειροπόληση, τον ρομαντισμό και μια οριακά νεκροφιλική νοσταλγία για μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Το παρελθόν στοιχειώνει ποικολοτρόπως το «La Chimera», από τη μητρική φιγούρα της Ιζαμπέλα Ροσελίνι, που περιμένει ακόμα επί ματαίω την επανεμφάνιση της εξαφανισμένης της κόρης στο παρηκμασμένο αρχοντικό της, με τα υπόλοιπα τέκνα της να περιμένουν σαν πεινασμένες υαίνες να πάρουν τα ηνία, μέχρι τους κυριολεκτικούς και μεταφορικούς σκελετούς που περιμένουν τους νεαρούς αρχαιοκάπηλους σε κάθε τους ανασκαφή. Ακόμα και η όψη της ταινίας, γυρισμένης σε φιλμ 35 χιλιοστών (και σε 16mm για τις ονειρικές σκηνές), δείχνει άχρονη, σχεδόν ρετρό, με μια υφή που μοιάζει να προέρχεται από μια εποχή που προηγείται ακόμα κι αυτής στην οποία εκτυλίσσεται.

Λιγότερο επιτυχημένη και υπερβολικά προφανής είναι η απόπειρα της Ρορβάχερ να σατιρίσει την απληστία των μαυραγοριτών που εμπορεύονται τα λάφυρα του Άρθουρ και της παρέας του: Ολόκληρη η σκηνή της δημοπρασίας αρχαιοτήτων σε ένα γιοτ, με πρωταγωνίστρια την αδελφή της σκηνοθέτιδας, Άλμπα Ρορβάχερ, βαδίζει επικίνδυνα στα όρια της καρικατούρας και είναι σαν να προέρχεται από άλλη ταινία – μια ένδειξη της δυσκολίας της σκηνοθέτιδας να παντρέψει διαφορετικούς τόνους, κάτι που ήδη είχε διαφανεί από τις σκηνές του reality show στο «The Wonders».

Ακόμα κι έτσι, το «La Chimera» παραμένει ένα άκρως ατμοσφαιρικό φιλμ, του οποίου η σχεδόν ανθυγιεινή εμμονή με το παρελθόν και τις χιμαιρικές αναζητήσεις των χαρακτήρων του ισορροπεί γοητευτικά όσο κι επικίνδυνα ανάμεσα στο ρεαλισμό και την ονειροπόληση, τον ρομαντισμό και μια οριακά νεκροφιλική νοσταλγία για μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • H Xίμαιρα
  • H Xίμαιρα