Ο Τζον Γουότερς «τακτοποιεί» την καναδική λογοκρισία και πιθανολογεί νέα ταινία - νεα || cinemagazine.gr
10:00
5/4

Ο Τζον Γουότερς «τακτοποιεί» την καναδική λογοκρισία και πιθανολογεί νέα ταινία

Μια ιστορία που χρονολογείται από το 1970 παίρνει την ιστορική της α λα Γουότερς απάντηση, ενώ τα νέα του τελευταίου του βιβλίου δικαιολογούν παράφορες ελπίδες για μια ταινία βασισμένη σε αυτό.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

«Είμαι υποστηρικτής του Καναδά παρότι το 1970 τους έστειλα το 'Multiple Maniacs' και στο Οντάριο οι λογοκριτές έκαψαν την κόπιια και μου έστειλαν απόδειξη που έλεγε 'κατεστραμμένο'. Πες τους ότι φτύνω στους τάφους τους.»

Παρά τα γλυκόλογα, μα πήγαιναν γυρεύοντας κι αυτοί, έστω και 54 χρόνια μετά, ο Γουότερς δηλώνει ότι έχει πάει έκτοτε πολλές φορές στον Καναδά: «Έχω πάει στο Τορόντο πολλές φορές με ταινίες και βιβλία μου. Είναι σπουδαία κινηματογραφούπολη. Προσφάτως πήγα για να παίξω στο φινάλε της νέας σεζόν του 'Chucky'», λέει.

Και τώρα επιστρέφει για το «Flurry of Filth: A John Waters Retrospective», ένα ευκρινούς τίτλου αφιέρωμα που παρουσιάζεται  στο Drag me to The Movies, ένα γεγονός που συνδυάζει drag παρουσίες και προβολές ταινιών στο Τορόντο. Παρουσιάζεται από τον queer καλλιτέχνη, Weird Alice, και στην διάρκειά του ο Γουότερς θα κάνει ένα ζωντανό σχόλιο πάνω στο «Pecker» του (1998), εύλογα μια ακόμα ταινία που δεν πέρασε αθόρυβα από την λογοκρισία.

Τα ακόμα πιο καλά νέα, αν σας αρέσει ο Γουότερς δηλαδή, είναι ότι σκέφτεται να μεταφέρει στο σινεμά το «Liarmouth», το πιο πρόσφατο βιβλίο του. Η Όμπρεϊ Πλάζα μάλιστα έχει δηλώσει ευκρινώς το ενδιαφέρον της να παίξει.

«Είναι το τρελότερο πράγμα που έχω γράψει εδώ και καιρό και μου αρέσει πολύ η ιδέα να επιστρέψω στο σινεμά, ελπίζοντας να μοιράσω λίγη παλαβή ευτυχία σε περιπετειώδεις θεατές στον κόσμο.»

Όταν κάτι λέγεται στην πλήρη του μορφή «Liarmouth: A Feel-Bad Romance», ακολουθεί έναν χαρακτήρα που κλέβει βαλίτσες στο αεροδρόμιο, είναι αντιπαθέστατος, «τόσο που θα τον συμπαθήσετε», και έχει ένα σύμπαν που ο ίδιος ο Γουότερς αποκαλείς «τρελό», δεν μπορεί παρά να μην ζωηρεύεις στην σκέψη μιας μεταφοράς. Και μόνο το να ξανακάνει ταινία άλλωστε, 20 ολόκληρα χρόνια έχουν περάσε από το «A Dirty Shame» (είχε τις στιγμές του), είναι ευχάριστο από μόνο του. Κάποια παιδιά δεν χρειάζεται πάντοτε να μεγαλώνουν.