Ρόμπερτ Ντάουνι ο πρεσβύτερος (1936-2021): Αναφορά σε μια φυσιογνωμία του ανεξάρτητου σινεμά - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
9:20
8/7

Ρόμπερτ Ντάουνι ο πρεσβύτερος (1936-2021): Αναφορά σε μια φυσιογνωμία του ανεξάρτητου σινεμά

Λίγα λόγια για τον πατέρα του διάσημου ηθοποιού, που έφυγε χθες στον ύπνο του αφήνοντας πίσω μια εν πολλοίς παραγνωρισμένη, όμως μοναδική, κληρονομιά στην έκφραση που υπηρέτησε.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Στις επιμνημόσυνες αναφορές στον Ρόμπερτ Ντάουνι, θα αναφερθούν πράγματα που ίσως φανούν υπερβολικά: «Σπουδαίος δημιουργός», «πατέρας της κινηματογραφικής αντικουλτούρας των '60ς». Όπως συνήθως συμβαίνει, καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει, έστω και αν η δημοσιογραφική υπερβολή έχει φωνάξει τόσες πολλές φορές τον αισώπειο λύκο που οι χαρακτηρισμοί έχασαν το γενικό βάρος τους.

Ωστόσο η περίπτωση του μπαμπά Ντάουνι έχει ειδικό βάρος που κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει και κανείς δεν μπορεί και να υπερβάλλει. Υπήρξε πολυκαλλιτέχνης, έγραψε, έπαιξε, φωτογράφησε, παρήγε, όμως εκεί που διέπρεψε ήταν στην σκηνοθεσία. Και από τα μισά του '60 ως τα μισά του '70 παρέδωσε μια σειρά ταινιών καθαρής αναρχικότητας και άγριας πλάκας, που ανέμειξαν ανεπανάληπτα την σκληρή αβάν γκαρντ με την παραδοσιακή αφηγηματική δομή και έδωσαν έργα ουσιώδους επικινδυνότητας, έργα-τοτέμ της αντικουλτούρας της εποχής.

«Babo 73», «Chafed Elbows», (οπωσδήποτε) «Putney Swope», «Moment to Moment» (επανατιτλοφορημένο ανεπανάληπτα «Two Tons of Turquoise to Taos Tonight») και μερικά ακόμα, όλα τους γυρισμένα με...προϋπολογισμό μηνιαίου σούπερ μάρκετ, μένουν δικαιότατα, ενεργότατα μνημεία αμφισβήτησης της νόρμας και χιουμοριστικής εναλλακτικής πρότασης (τι άλλο είναι η αντικουλτούρα;). Ποιος άλλος το έκανε ανάλογα και τόσο επιτυχώς; Θα χρειαστεί να παλέψεις για να βρεις ανάλογόν του.

Αφήνουμε λοιπόν εδώ ένα βίντεο μιας συζήτησης του ίδιου με τον (αναμενόμενα) λάτρη του, Πολ Τόμας Άντερσον, μια συζήτηση του τελευταίου με τον, επίσης αναμενόμενα λάτρη του, Τζόναθαν Ντέμι και παραθέτουμε έναν σύνδεσμο από το κανάλι της Criterion, για τους πιστούς που θέλουν να γνωρίσουν (ή να φρεσκάρουν) την ιδιοφυία του μπαμπά του Άιρον Μαν, που καθόλου τυχαία πήρε από εδώ ένα φλέγμα του - και έκανε και το ντεμπούτο του μπροστά στην κάμερα σε ταινία του μπαμπά, κάπου εκεί στα 5 του («Pound», 1970).

Για το Putney Swope:

Η κουβέντα του Πολ Τόμας Άντερσον με τον Τζόναθαν Ντέμι για το Greaser's Palace: