Φίλιπ Μπέικερ Χολ (1931-2022): «Δεύτεροι» ρόλοι, πρώτη ποιότητα - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
9:27
14/6

Φίλιπ Μπέικερ Χολ (1931-2022): «Δεύτεροι» ρόλοι, πρώτη ποιότητα

Αποχαιρετισμός για μια μυστήρια περίπτωση ηθοποιού-ρολίστα, που ήρθε όψιμα στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, αλλά άφησε βαθύ σημάδι σε ιδιαίτερες, αν όχι εμβληματικές, ταινίες μιας εποχής.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Τρεις μήνες πριν τα 91α γενέθλιά του μας άφησε ο Φίλιπ Μπέικερ Χολ, ένας ηθοποιός που στον κινηματογράφο άλλοι έμαθαν μια κι έξω το 1984 με το Secret Honor του Όλτμαν, όπου υποδύεται αδιανόητα τον έκπτωτο Ρίτσαρντ Νίξον σε ένα μονοπρόσωπο δράμα 90 λεπτών κι άλλοι γνωρίσαμε αργότερα, σε μια δεκαετία, αυτή του '90, κατά την οποία ο άνθρωπος διέπρεψε ανέλπιστα, έχοντας, πλην του ταλέντου και της «φάτσας» φυσικά, την εύνοια μιας συγκυρίας άνευ της οποίας ένας ηθοποιός δεν τα καταφέρνει ποτέ.

Ρίτσαρντ Νίξον στο «Secret Honor» του Ρόμπερτ Όλτμαν

Ο Χολ έκανε θέατρο στα πρώτα χρόνια του, όμως ακόμα κι εκεί, όπως ούτε στην μπόλικη τηλεόραση (όπου και εκεί μπήκε όψιμα γύρω στα 45 του!) διακρίθηκε. Έπρεπε να περάσουν χρόνια, να έρθει ο Όλτμαν (ή για τους λάτρεις ένας μικρός ρόλος στο «Midnight Run», αλλά και ποιος από εμάς που το μνημονεύουμε θαυμαστικά τον θυμόταν από εκεί;) και εν συνεχεία η γνωριμία με τον Πολ Τόμας Άντερσον, για να τυπωθεί το όνομα και η μορφή του στην κινηματογραφική μνήμη. Για τους τηλεοπτικούς, και η αλήθεια είναι για μεγάλος μέρος του κοινού των ΗΠΑ, έπρεπε να έρθουν δύο επεισόδια του «Seinfeld», το εξής ένα (το «The Library» του 1991), όπου ο Χολ υποδύεται τον Μπούκμαν, έναν αστυνομικό που ψάχνει να βρει ένα βιβλίο που δεν έχει επιστραφεί από χρόνια στην βιβλιοθήκη.

Στην δεκαετία του '90 όμως το στίγμα του Χολ βαραίνει κάπου εκεί στα μισά της, με το ντεμπούτο μεγάλου μήκους του Πολ Τόμας Άντερσον, το «Hard Eight», στον ρόλο του Σίντνεϊ, ενός βετεράνου τζογαδόρου, ρόλου που όποιος είχε την τύχη να δει γνωρίζει, όποιος όχι ακόμα έχει μια χάρη να κάνει στον εαυτό του. Από εκεί και έπειτα, όχι ότι πριν δεν υπήρχαν άσημες παρουσίες σε πολύ γνωστούς τίτλους (Say Anything, Ghostbusters 2, To Φιλί του Θανάτου), ξεκινά ένα σερί που θα κρατήσει για πολλά χρόνια και τόσες πολλές παρουσίες που θα έλεγες ότι ο Χολ έτρεχε να καλύψει ένα χαμένο έδαφος ετών.

Με τον Πολ Τόμας Άντερσον

Η πιο μεγάλη του στιγμή δεν μπορεί βέβαια παρά να είναι ο ρόλος της «Μανόλια» του Άντερσον, υποδυόμενος έναν τηλεπαρουσιαστή με βαρύ παρελθόν και βαρύτερες ενοχές, ένα κλασικό παράδειγμα «δεύτερου» ρόλου, σε μια ταινία σχεδόν υπέρμετρα σχεδιασμένη πάνω σε δεύτερους ρόλους, που δίνει το μέτρο του ταλέντου, της παρουσίας, του αποτυπώματος. Η αξέχαστη όψη, η βαριά, τραχιά φωνή, η υπαρξιακή κούραση και μια διάχυτη ανθρωπιά, που πρέπει και λίγο να την έχεις γραμμένη στα μάτια σου, συνέθεσαν έναν απίστευτο ρόλο που με τη βοήθεια του μοντάζ και της γραφής του Άντερσον, πρόλαβαν τόσο άρτια να χωρέσουν στα διόλου «θεατρικά» πλάνα της ταινίας.

Είναι χρόνια που ο Χολ δούλευε προκλητικά ασταμάτητα, σε 5, 6 ακόμα και 7 δουλειές τον χρόνο, χρόνια που τον έβλεπες να κοσμεί κυριολεκτικά παραγωγές διαμετρήματος (Ο Ταλαντούχος Κύριος Ρίπλεϊ, Ξέφρενες Νύχτες, Ο Βράχος, Truman Show, The Insider, Απόλυτος Κίνδυνος, Dogville, Θεός για μια Εβδομάδα, Zodiac).

Και είμαστε πολλοί που πρέπει να ζωστήκαμε με μια κατήφεια στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του πλήρη ημερών ηθοποιού. Όχι από ματαιοδοξία, όχι από παράπονο, άλλωστε τον είδαμε και τον ευχαριστηθήκαμε (και θα εξακολουθήσουμε!) σε τόσα πολλά αγαπημένα έργα, αλλά γιατί η φυσιογνωμία του συνδέεται με μια λαμπρή εποχή ταινιών καθώς και, λόγω Άντερσον κυρίως, με την τελευταία (ως σήμερα) μεγάλη αμερικανική γενιά δημιουργών.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα.