Έσβησε η «φωνή» του Νταρθ Βέιντερ: Αντίο στον Τζέιμς Ερλ Τζόουνς (1931-2024) - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
10:09
10/9

Έσβησε η «φωνή» του Νταρθ Βέιντερ: Αντίο στον Τζέιμς Ερλ Τζόουνς (1931-2024)

Ο θρυλικός Τζέιμς Ερλ Τζόουνς της μεγάλης οθόνης και της θεατρικής σκηνής, η φωνή των αξέχαστων «μπαμπάδων» Νταρθ Βέιντερ και Μουφάσα, πέθανε σε ηλικία 93 ετών.

Από τον Πάνο Γκένα

Είχαμε ξεγελαστεί. Νομίζαμε πως ο Τζέιμς Ερλ Τζόουνς των αθάνατων φωνητικών (και όχι μόνο) ερμηνειών θα ήταν πάντα εδώ. Όπως οι χαρακτήρες που ζωντάνεψε.

Γεννημένος το 1931, ξεπέρασε το τραύλισμα που είχε στην παιδική του ηλικία και έγινε ένας από τους πρωτοπόρους μαύρους ηθοποιούς της γενιάς του, με μία καριέρα που διήρκεσε 60 χρόνια. Από το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ το 1958 στο Cort Theatre - το οποίο μετονομάστηκε σε Θέατρο James Earl Jones το 2022 - μέχρι την πιο πρόσφατη εμφάνισή του στο σίκουελ του «Πρίγκιπα της Ζαμούντα», ο Τζέιμς Ερλ Τζόουνς υπήρξε η στιβαρή, ερμηνευτική παρουσία σε μία πληθώρα κινηματογραφικών ορόσημων.

Η μπάσα φωνή του, το παράστημά του, η αδιόρατη εναλλαγή των τονισμών του που μπορούσαν να υπόσχονται τρυφερότητα και την επόμενη στιγμή να παγώνουν το αίμα ως απειλή, υπήρξαν εργαλεία με τα οποία δούλεψαν ορισμένοι από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες του σινεμά και του θεάτρου. Ανάμεσα σε περισσότερα από 80 κινηματογραφικά credits, o Τζόουνς υπήρξε βομβαρδιστής για το «ΣΟΣ Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ το 1964 (το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο), ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ στο «The Man» του Τζόζεφ Σάρτζεντ, νέμεση του «Κόναν του Βάρβαρου» σε σκηνοθεσία Τζον Μίλιους, ερημίτης συγγραφέας στον «Ξυπόλιτο Τζο» του Φιλ Άλντεν Ρόμπινσον, άτεγκτος Βασιλιάς της «Ζαμούντα», αντιναύαρχος της CIA σε τρεις ταινίες του «Jack Ryan», πάστορας στη Νότια Αφρική του απαρτχάιντ στο «Cry, the Beloved Country» του Ντάρελ Ρόοντ. 

Υπήρξε υποψήφιος για τέσσερα βραβεία Tony και κέρδισε δύο, το 1969 για τον ρόλο του πυγμάχου Τζακ Τζόνσον στο «The Great White Hope» (το οποίο επανέλαβε και στην κινηματογραφική του μεταφορά το 1970, κερδίζοντας την μοναδική του υποψηφιότητα για Όσκαρ) και το 1987 για τον ρόλο του Τρόι Μάξον στο θεατρικό «Fences» του Όγκαστ Γουίλσον (χαρακτήρα που υποδύθηκε ο Ντενζέλ Γουάσινγκτον στην ομώνυμη ταινία του 2016). Το 1991 έγινε ο πρώτος ηθοποιός που κέρδισε δυο βραβεία Emmy την ίδια χρονιά (για τους ρόλους του στις σειρές «Heat Wave» και «Gabriel's Fire») και το 1977 απέσπασε Γκράμι Καλύτερης Αφήγησης για το Great American Documents. Ο Τζόουνς ήταν ένας από τους λίγους ηθοποιούς που έχουν κατακτήσει EGOT status (Emmy, Γκράμι, Όσκαρ, Τόνι), αν συμπεριλάβουμε το τιμητικό Όσκαρ που παρέλαβε από την Ακαδημία το 2011.

Στη συλλογική κινηματογραφική μνήμη, όμως, ο Τζέιμς Ερλ Τζόουνς θα είναι για πάντα ο Νταρθ Βέιντερ των «Star Wars» και ο Μουφάσα του «Βασιλιά των Λιονταριών». Δυο πολύ διαφορετικές πατρικές φιγούρες που «έγραψαν» ανεξίτηλα στην παρακαταθήκη της ποπ κουλτούρας, δυο φωνητικές καταγραφές που θα επιστρέφουν πάντα το κοινό σε μία πρότερη κατάσταση, άδολης πρόσληψης της κινηματογραφικής εμπειρίας. 

Ας επιχειρήσουμε να συνδέσουμε τις δυο πιο χαρακτηριστικές ατάκες των δυο παραπάνω ρόλων, για να σφραγίσουμε την ουσία του: «I'm your Father. Remember».

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Τελικά δεν μας ξεγέλασε κανείς. Ο Τζέιμς Ερλ Τζόουνς θα μείνει αθάνατος, θα είναι πάντα εδώ. «RIP μπαμπά», όπως έγραψε και ο Μαρκ Χάμιλ.