Το νέο επεισόδιο της σειράς «I'll Believe It When I See It» του Fandor μας υπενθυμίζει τις συμβάσεις που πρέπει να κάνουμε πριν αναμετρηθούμε με μια κινηματογραφική ταινία.
Η σειρά βίντεο του Φίλιπ Μπρούμπέϊκερ που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό στη διαδικτυακή πλατφόρμα του Fandor ενώνει θεωρητικά ασύνδετες μεταξύ τους ταινίες σε μια γενικότερη κουβεντά που καλύπτει θεμελιώδη ερωτήματα για τη φύση του κινηματογράφου και την εμπειρία της θέασης. Εδώ χρησιμοποιεί σαν βοηθο του την Άνι Γουίλκς, την ηρωίδα του «Misery» όπως την υποδύθηκε περίφημα η Κάθι Μπέιτς, η οποία δεν έχει ξεχάσει τις φορές που την κορόιδεψε η φαντασία του σινεμά και της λογοτεχνίας.
Ο αφηγητής χρησιμοποιεί ως τρανταχτό παράδειγμα σκηνές από το «Fight Club» που είναι αδύνατο να έχουν συμβεί όταν μάθουμε την τελική ανατροπή. Επιπρόσθετα, θυμίζει πως για τον καθένα, κάποιες ταινίες απλά «δε λειτουργούν» και μιλώντας προσωπικά αναφέρει τη «Συνομιλία» του Κόπολα. Όλοι άλλωστε έχουμε αντίστοιχες περιπτώσεις μεγάλων ταινιών των οποίων η βασική ιδεά του σεναρίου δε μας έπεισε ποτέ. Η υπενθύμιση πάντως του φινάλε στο βίντεο είναι σημαντική: ό,τι βλέπουμε στην οθόνη, σημιουργήθηκε με σκοπό να μας χειραγωγήσει, να μας οδηγήσει προς ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα και αν αφεθούμε στην αφήγηση μπορεί κάποιες φορές στο τέλος να γίνουμε θύματα του αφηγητη. Αυτό μπορεί να αποτελεί και παράσημο για μια ταινία, εκτός (όπως λέει και ο Μπρούμπεϊκερ) αν αυτή είναι ντοκιμαντέρ.
Δείτε παρακάτω το βίντεο: