«Οι 7 Σαμουράι»: Μάθηματα κινηματογράφου - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
10:00
26/4

«Οι 7 Σαμουράι»: Μάθηματα κινηματογράφου

Σαν σήμερα κυκλοφόρησε το διαχρονικό αριστούργημα του Ακίρα Κουροσάβα, συστηματικά συγκαταλεγόμενο στις λίστες κοινού και κριτικών σαν μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Οι μεγάλες ταινίες ακόμα και όταν ασπόνδυλες εποχές όπως η δική μας τους συμπεριφέρονται περιφρονητικά, παραμένουν σαφώς κι εξόχως μεγάλες λόγω της στυλοβατικής τους επίδρασης στην εποχή του μέσου τους. «Οι 7 Σαμουράι» εκτός από υποδειγματικό σινεμά χαρακτηρολογικής περιπέτειας, είναι παραδειγματικό σινεμά με τα όλα του.

Η ιστορία των χωρικών που χρειάζονται την βοήθεια επτά Ρονίν, επτά δηλαδή Σαμουράϊ που έμειναν χωρίς αφέντη, για να γλιτώσουν από τους άρπαγες ληστές που λυμαίνονται την περιοχή, είναι από μόνη της η πρωταρχική μαγιά που δεν είχε προγόνους στο διεθνές στερέωμα. Από εκεί και μετά όμως είναι η προσωπικότητα του Κουροσάβα που με μια σειρά ενεργειών έχτισε καρέ-καρέ το ζηλευτό οικοδόμημα ενός φιλμ που σήμερα θεωρείται η καλύτερη περιπέτεια που γυρίστηκε ποτέ.

Χρειάστηκαν «ευρεσιτεχνίες» όπως αυτή που κινηματογραφούσε την δράση με τρεις κάμερες ταυτόχρονα, ώστε να μην υπάρχουν συχνές διακοπές. Χρειάστηκε να φτιάξει, ενάντια στις επιταγές του στούντιο, ένα ολόκληρο χωριό με γενεαλογικά δένδρα στους 100 κατοίκους του για να κατοικήσουν μέρος και χαρακτήρα! Χρειάστηκε να είναι ο ίδιος ο μοντέρ του έργου (το συνήθιζε) με την πρωτοτυπία να μοντάρει το βράδυ τις λήψεις της ημέρας τόσο για λόγους budget αλλά και γιατί όπως ισχυριζόταν ο ίδιος τον βόλευε καλύτερα. Σήμερα το post production διαρκεί ολόκληρους μήνες.

Βέβαια τα προβλήματα δεν έλειπαν, το θρυλικό γιαπωνέζικο στούντιο της Toho, φρέναρε ή σταματούσε συχνά την παραγωγή λόγω υπερβάλλοντος κόστους ή γιατί απλά δε συμπληρώνονταν τα άλογα, τα κοστούμια, τα όπλα και γενικώς οι άπειρες ανάγκες που υπήρχαν σε props για την ταινία. Θρυλικά, κάθε φορά που η παραγωγή σταματούσε, ο Κουροσάβα ήταν παροιμιωδώς χαλαρός θεωρώντας πως με όλη αυτή την επένδυση που είχε γίνει θα ήταν αδύνατον να μην ολοκληρωθεί η παραγωγή. Κάπως έτσι οι Σαμουράι γυρίζονταν αθροιστικά πέντε μήνες (συνήθως μια ταινία ολοκληρώνει σε 10-12 εβδομάδες) και ξέφυγαν τέσσερεις φορές πάνω από τον προϋπολογισμό!

Όταν όμως είδε το φως της σκοτεινής αίθουσας...Παρά τα 207 λεπτά της διάρκειας ο κόσμος συνέρρευσε σε αυτό που περίπου άμεσα αναγνωρίστηκε ολοκληρωτικά. Μέσα σε έξι χρόνια το Χόλιγουντ είχε κάνει ριμέικ με το «Και οι Επτά Ήταν Υπέροχοι» (διασκεδαστικό κι αγαπημένο, αλλά ωχριά) και το σύνολο του σινεμά είδους – από τα «Κανόνια του Ναβαρόνε» μέχρι τους...«Αναλώσιμους» δανειζόταν σεναριακές συνθήκες, τρόπους κινηματογράφησης, αισθητική δομή δράσης, τα πάντα. Ένας Ιάπωνας – που αγαπούσε την αμερικανική κινηματογραφική ρίζα – επανεφεύρισκε το αφηγηματικό μοντάζ, άρθρωνε εκ νέου γλώσσα περιγραφής της δράσης.

«Οι 7 Σαμουράι» έφτασαν ως τα Όσκαρ με υποψηφιότητες την Καλλιτεχνική Διεύθυνση και τα Κοστούμια, πήραν το Αργυρό Λιοντάρι στη Βενετία και ανέμεναν στωϊκά τα αποτελέσματα της επιδραστικότητάς τους να αναφαίνονται όλο και περισσότερο. Σήμερα συγκαταλέγονται ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες της ιστορίας, το BBC τους θεωρεί μετά από δημοσκόπηση σε δεκάδες χώρες την καλύτερη ξένη ταινία όλων των εποχών, το Sight & Sound τους έχει στην τρίτη θέση, το Empire στην πρώτη επί των ξενόγλωσσων και οι σινεφίλ που σέβονται τον εαυτό τους σε μια από τις πιο υψηλές θέσεις της ειδικής τους μνήμης.

Ας μην είμαστε η γενιά που θα τους ξεχάσει.