Captain Marvel
Λίγο πριν δούμε το «Εκδικητές: Η Τελική Πράξη», η Marvel παρουσιάζει την «Captain» της. Το αποτέλεσμα όμως δεν απογειώνει τις προθέσεις.
Λίγες εβδομάδες μετά τα Όσκαρ του «Black Panther» και πριν δούμε την «Τελική Πράξη» (αυτός είναι ο επίσημος ελληνικός τίτλος του «EndGame») των «Εκδικητών», η Marvel κυκλοφορεί στις αίθουσες την ομώνυμη «Captain» της. Πρώτη σόλο ταινία αφιερωμένη σε γυναίκα ηρωίδα του κόμικ σύμπαντος της εταιρείας και ταυτόχρονα πρίκουελ όλων των ταινιών της σειράς, η «Captain Marvel» έχει συγκυριακά ένα βαρύ φορτίο. ‘Η μάλλον δυο. Το πρώτο είναι να φανεί αντάξια μιας κοινωνικής επιταγής, όπως έχει διαμορφωθεί μετά τα κινήματα #MeToo και Time’s Up, και το δεύτερο να ξεπεράσει τις θετικότατες εντυπώσεις που είχε αφήσει το αντίπαλο δέος «Wonder Woman». Μήπως ζητάμε πολλά;
Η «Captain Marvel» ξεκινά με έναν μπερδευτικό πρόλογο στον πλανήτη Χάλα, πατρίδα των Κρι οι οποίοι βρίσκονται σε πόλεμο με τους πολυμορφικούς Σκραλ. Η Βερς (Μπρι Λάρσον) είναι πολεμίστρια Κρι που έχει χάσει τη μνήμη της και βασανίζεται από περίεργα οράματα. Όσο το σενάριο σε βομβαρδίζει με πληροφορίες σχετικά με ονόματα εξωγήινων, πλανητών, πολεμικές αποστολές και ένα σύστημα υπακοής στην τεχνητή νοημοσύνη, το μοντάζ παρουσιάζει θραύσματα από το παρελθόν της Βερς, ενώ ο αρχηγός και μέντορας της Γιον-Ρογκ (Τζουντ Λο) της υπενθυμίζει πολλάκις να μην αφήνει τα συναισθήματά της να θολώνουν την κρίση της. Όταν η Βερς πιαστεί αιχμάλωτη των Σκραλ, το σχέδιο απόδρασης θα την οδηγήσει αναπάντεχα στον πλανήτη Γη κι εκεί τα πράγματα θα αποκτήσουν (σχετικό) ενδιαφέρον.
Τοποθετημένη στα μέσα του '90, η «Captain Marvel» λειτουργεί καλά όταν παίζει το χαρτί της ρετρό αναφοράς
Όπως φαίνεται και από την πλοκή, η «Captain Marvel» ως ταινία origin χαρακτήρα πατά σε μία ασφαλή και δεδομένη συνταγή-συστάσεων που έχεις ξαναδεί στο σύμπαν της Marvel (π.χ. «Thor»). Μπορεί στη δημιουργική ομάδα να εμπλέκονται οι σκηνοθέτες Άνα Μπόντεν (πρώτη γυναίκα σκηνοθέτις που αναλαμβάνει ταινία Marvel) και Ράιαν Φλεκ του ανεξάρτητου «Half-Nelson», το σενάριο να φέρει τις ενδιαφέρουσες υπογραφές των Mεγκ ΛεΦοβ («Τα Μυαλά που Κουβαλάς»), Νικόλ Πέρλμαν («Οι Φύλακες του Γαλαξία») και η οσκαρούχα μητέρα του «Δωματίου» Μπρι Λάρσον να δίνει πρόσωπο στη σούπερ ηρωίδα, όλα όμως ακολουθούν μία τυπική - και ολίγον κουραστική - μεθοδολογία. Μετά το πρώτο 20λεπτο, το οποίο δεν σε συνδέει καθόλου με τον ομώνυμο χαρακτήρα, η ταινία ξεκινά την «απογείωσή» της όταν προσγειώνεται… κυριολεκτικά!
Τοποθετημένη στα μέσα του '90, η «Captain Marvel» λειτουργεί καλά όταν παίζει το χαρτί της ρετρό αναφοράς σε τραγούδια, ταινίες δράσης και τηλεοπτικές σειρές της δεκαετίας. Η συνάντησή της με τον Νικ Φιούρι (Σάμιουελ Τζάκσον), έναν οικείο χαρακτήρα του MCU, φέρνει χαλαρά στο νου ντουέτα αστυνομικών σειρών και οι γήινες σκηνές θυμίζουν αβίαστα «Top Gun», «Men in Black», «Alien Nation» και «Star Trek». Ωστόσο, μία αναπάντεχη και αχρείαστη σοβαρότητα - με δεδομένο πως μιλάμε για μία ψυχαγωγική, κόμικ μεταφορά - φιλτράρει σχεδόν κάθε σκηνή της ταινίας. Οι γνήσια κωμικές σκηνές οφείλονται αποκλειστικά στην παρουσία της γάτας Γκους (όταν δείτε την ταινία θα εννοήσετε). Η Μπρι Λάρσον (λόγω σεναρίου; σκηνοθετικής οδηγίας; ερμηνευτικών δυνατοτήτων;) επιδεικνύει μία πολύ περιορισμένη γκάμα στο ρόλο της. Ακόμα κι όταν μαθαίνει την αλήθεια για το παρελθόν της Κάρολ Ντάνβερς παραμένει αποστασιοποιημένη, χωρίς κανένα συναισθηματικό δεσμό με τα γεγονότα. Απορίας άξιο, γιατί από τα πρώτα λεπτά της ταινίας το σενάριο μας έχει ενημερώσει πως ο χαρακτήρας της είναι επιρρεπής στον συναισθηματισμό, κάτι που αργότερα θα χρησιμοποιηθεί κοινότυπα προς όφελός της. Η διεκπεραιωτική παρουσία της έχει ως (λάθος) αποτέλεσμα να αναδεικνύεται το υπόλοιπο καστ, με προεξάρχοντα τον Σάμιουελ Τζάκσον σε μία κουλ εμφάνιση, που εντυπωσιάζει με το ρεαλιστικότατο οπτικό εφέ ψηφιακής αντι-γήρανσης. Μαζί του ο Μπεν Μέντελσον (Τάλος) και ο Τζουντ Λο (Γιον-Ρογκ) διασκεδάζουν με τις ανατροπές των ρόλων τους, η Λασάνα Λίντς (Μαρία Ράμπο, κολλητή της Ντάνβερς) αποδεικνύεται η γνήσια συναισθηματική ταυτότητα της ταινίας και η Ανέτ Μπένινγκ φέρνει ερμηνευτικός κύρος στις σύντομες σκηνές της.
«Higher. Further. Faster.» γράφει το tagline της ταινίας, αλλά τελικά η «Captain Marvel» δεν ανταπεξήλθε των προσδοκιών «ψηλότερα, μακρύτερα, γρηγορότερα». Σαν ένα επεισόδιο που ικανοποιεί επιμέρους το πιστό κοινό του με πληροφορίες για το όνομα των Avengers, την ύπαρξη του τεσαράκτιου στη Γη και το ατύχημα στο μάτι του Νικ Φιούρι, η κινηματογραφική παρουσία της «Captain Marvel» συνοψίζεται στο γεγονός πως αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της «λύσης» του «Πόλέμου της Αιωνιότητας». Τελικά ζητούσαμε πολλά.