Κάννες 2024: Στο «All We Imagine As Light» η Παγιάλ Καπάντια σκιαγραφεί το τρυφερό πορτρέτο τριών γυναικών και της μεγαλούπολης που τις καταδυναστεύει - νεα || cinemagazine.gr
9:07
25/5

Κάννες 2024: Στο «All We Imagine As Light» η Παγιάλ Καπάντια σκιαγραφεί το τρυφερό πορτρέτο τριών γυναικών και της μεγαλούπολης που τις καταδυναστεύει

Στο ντεμπούτο της στη μυθοπλασία, η Ινδή σκηνοθέτης παραδίδει την πιο «μικρή» αλλά ατμοσφαιρική έκπληξη του φετινού διαγωνιστικού και, συνάμα, έναν ύμνο στις γυναίκες της χώρας της.

Από τον Θανάση Πατσαβό

Κατακερματισμένες φωνές εκμυστηρεύονται τα βάσανα, τα όνειρα και τις ελπίδες τους, την ώρα που η κάμερα μάς οδηγεί στους πολυσύχναστους νυχτερινούς δρόμους του Μουμπάι, αιχμαλωτίζοντας στιγμιότυπα από την ακατέργαστη ομορφιά και το πολύβουο χάος που πλημμυρίζουν την πόλη. Έτσι ξεκινάει η ταινία της Παγιάλ Καπάντια – σαν ένα παλιό ραδιόφωνο που πιάνει φευγαλέα σήματα από τυχαίους ανθρώπους, εξομολογήσεις μερικών μόνο αγνώστων από τις 23 εκατομμύρια ψυχές που κατοικούν στην ινδική μεγαλούπολη. Κι όταν ο θόρυβος καταλαγιάσει, θα επιλέξει ανάμεσά τους να σκύψει με τρυφερότητα πάνω από τρεις γυναίκες που εργάζονται σε ένα νοσοκομείο.

Η νοσοκόμα Πράμπα περιμένει μάταια ένα τηλεφώνημα από τον αποξενωμένο σύζυγό της που ζει στη Γερμανία, ενώ παράλληλα δεν ξέρει πώς να αντιδράσει στο αμήχανο φλερτ ενός γιατρού. Η νεότερη συνάδελφος και συγκάτοικός της, Άνου, ψάχνει ένα ήσυχο μέρος για να βρεθεί μόνη με το αγόρι της, γνωρίζοντας ότι οι δικοί της δεν θα τον δεχτούν ποτέ εξαιτίας της θρησκείας του. Και η Παρβάτι απειλείται με έξωση, καθώς μετά το θάνατο του άντρα της δεν έχει τα απαραίτητα χαρτιά για να αποδείξει ότι πρόκειται για το σπίτι όπου έμενε για περίπου δύο δεκαετίες. Τρεις γυναίκες διαφορετικών ηλικιών προσπαθούν να ξεφύγουν από τη μοίρα τους και να βρουν τον εαυτό τους, την ώρα που όλη τους η ύπαρξή τους μοιάζει να ορίζεται πάντα από τους άντρες γύρω τους – ακόμα και μετά θάνατον.

Ένα υπόκωφο, εσωτερικό δράμα που επιλέγει να μιλήσει για μεγάλα θέματα μέσα από τις μικρές εκείνες στιγμές που κάνουν αβάσταχτα ανθρώπινες τις ηρωίδες του

Όμως το φιλμ της Καπάντια δεν είναι το μαχητικό φεμινιστικό μανιφέστο που ίσως θα μπορούσε να περιμένει κανείς από την παραπάνω περιγραφή κι από μια ταινία που πρωτίστως μιλάει για τα αδιέξοδα και την καταπίεση που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι γυναίκες στην Ινδία, και κυρίως εκείνες των χαμηλότερων κοινωνικών και οικονομικών τάξεων, όπως είναι οι πρωταγωνίστριές της. Αντιθέτως, το «All We Imagine As Light» είναι ένα υπόκωφο, εσωτερικό δράμα που επιλέγει να μιλήσει για μεγάλα θέματα μέσα από τις μικρές εκείνες στιγμές που κάνουν αβάσταχτα ανθρώπινες τις ηρωίδες του. Όπως τη σκηνή όπου η Πράμπα αποκαλύπτει ολοκληρωτικά το μέγεθος της μοναξιάς της, αγκαλιάζοντας στο πάτωμα το rice cooker που της στέλνει ο σύζυγός της από τη Γερμανία, μοναδική ένδειξη επικοινωνίας εκ μέρους του εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο. Ή τα αθώα καθημερινά ψέματα που αναγκάζεται να ξεστομίζει η Άνου στις άλλες νοσοκόμες προκειμένου να δει τον φίλο της, μολόνοτι σχεδόν όλες τους έχουν καταλάβει τι συμβαίνει. Ή την πρόσκαιρη συνωμοτική ευφορία που μοιράζονται στο σκοτάδι μιας κινηματογραφικής αίθουσας.

Μολονότι η Καπάντια αποδεικνύεται εξαιρετικά επιδέξια στη ρεαλιστική απεικόνιση του κόσμου που περιβάλλει τις τρεις γυναίκες, επιλέγει εν τέλει να τις συνοδεύσει σε ένα σχεδόν ονειρικό ταξίδι απελευθέρωσης από τα δεσμά τους. Με μια σαγηνευτική ατμόσφαιρα που εγκαταλείπει σταδιακά το θορυβώδες και πολύχρωμο σύμπαν της πόλης για να μετατραπεί σε κάτι σχεδόν μυστικιστικό, με αποκορύφωμα την απόδραση των τριών γυναικών σε ένα παραλιακό χωριό, το «All We Imagine As Light» μετουσιώνεται ράθυμα αλλά μεθυστικά σε μια ιστορία απρόσμενης φιλίας και γυναικείας αλληλεγγύης. Χωρίς εύκολες σεναριακές λύσεις, αλλά συνεπής στο σύμπαν που έχει χτίσει, η Καπάντια θα τους δώσει την έστω και φευγαλέα ευκαιρία να ανακαλύψουν η μία στην άλλη το κουράγιο που χρειάζονται για να κάνουν το επόμενο βήμα.

Το cinemagazine ταξιδεύει στο 77ο Φεστιβάλ Καννών με την ευγενική υποστήριξη της Aegean Airlines.