Σε μια χρονιά που έχει ήδη ασυνήθιστη συγκέντρωση δυσάρεστων ειδήσεων από τον χώρο του κινηματογράφου, ο θάνατος του 37χρονου ηθοποιού σκόρπισε θλίψη στο κοινό που έβλεπε έναν αξιόλογο πρωταγωνιστή στο πρόσωπό του.
Εντυπωσιακή η συρροή θανατικού στις πρώτες 20 ημέρες του 2022. Με μια σύντομη ματιά βλέπεις από πρόσωπα όπως η Υβέτ Μιμιέ ή η Μέριλιν Μπρέγκμαν (συνέγραψε με τον σύζυγό της, Άλαν το The Way We Were της Στρέιζαντ και της ταινίας του 1973), που λίγοι θυμούνται πια, μέχρι τον Μπόμπ Σάγκετ, τον Πίτερ Μπογκντάνοβιτς και τον Σίντνεϊ Πουατιέ, που πολλοί δεν θα ξεχάσουν. Η αναπάντεχη έξοδος όμως του Γκασπάρ Ουλιέλ, σε δυστύχημα στο σκι μετά από σύγκρουση με άλλον σκιέρ (ο οποίος διαβάζουμε δεν τραυματίστηκε καν) επισκιάζεται από το αμφίβολο προσόν της νεότητάς του, την κοπή του νήματος μιας ζωής που δεν είχε καλά-καλά αρχίσει και υποσχόταν σε οικείους αλλά και φίλους του κινηματογράφου πολλά.
Ο ηθοποιός αριθμούσε ήδη πολλές συμμετοχές στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, σε μια καριέρα που ξεκίνησε αθόρυβα στην τηλεόραση των τελών της περασμένης χιλιετίας, κατέφθασε όμως στο σινεμά στις αρχές τούτης, με έναν μικρό ρόλο στην «Αδελφότητα των Λύκων», που πολλοί αγάπησαν, ανάμεσα στους Ζερεμί Ρενιέ, Βενσάν Κασέλ και Μόνικα Μπελούτσι.
Τρία χρόνια μετά ήρθε η μεγάλη επιτυχία και η «αυτόματη» καθιέρωση με τους «Ατελείωτους Αρραβώνες» του Ζαν-Πιερ Ζενέ, δίπλα στην Οντρέ Τοτού, που του απέφερε το τιμητικό Σεζάρ του πιο Υποσχόμενου Ηθοποιού. Θα διπλασιάζε τα Σεζάρ του το 2017, για το «Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου» του Ξαβιέ Ντολάν, ο οποίος συντετριμμένος άφησε ένα σπαρακτικό σχόλιο στο Instagram:
Μέχρι όμως την ταινία του Ντολάν (2016), ο Ουλιέλ πέρασε ένα γενναίο διάστημα σαν ζεν πρεμιέ, ψήθηκε σαν πρωταγωνιστής, όχι σε τίποτα αξιομνημόνευτες ταινίες είναι αλήθεια, όμως αυτός παρέμενε αλώβητος και ξεχωριστός. Ένα χρόνο πριν τους «Αρραβώνες», ας πούμε, ήταν στο «Μακριά απ' τα Μάτια του Κόσμου» του Τεσινέ (που είναι ωραιότατο), κοντά στην Μπεάρ - και ήταν πάλι υποψήφιος για το βραβείο Σεζάρ που θα έπαιρνε την επόμενη χρονιά.
Το «Hannibal: Η Αρχή» (2007) είναι γνωστό (και ελαφρώς άθλιο), όμως το «Η Πριγκίπισσα του Montpensier» είναι εξαιρετικό - και είναι και η προτελευταία ταινία του Μπερτράν Ταβερνιέ που τον χάσαμε πέρυσι. Το 2014 θα επέστρεφε στα Σεζάρ, αυτή τη φορά με το «Saint Laurent: Η Χρυσή Εποχή», υποδυόμενος τον μεγάλο μόδιστρο, χρυσή μετριότητα το έργο, όπως και το άλλο της ίδιας χρονιάς ξανά με θέμα τον Υβ («Yves Saint Laurent») - που είχε όμως καλύτερη μουσική ελέω Ιμπραχίμ Μααλούφ.
Ακόμα πιο πρόσφατα τον είδαμε (ως φαν της Αντέλ Εξαρχόπουλος είναι αλήθεια) στο «Sex και Ψυχανάλυση» - που δεν σωζόταν από κανέναν - αν και κάποιες κριτικές είχαν αντίθετη γνώμη. Δεν πειράζει.
Το λυπηρό, όπως συμβαίνει συχνά με θανόντες καλλιτέχνες (και δη τόσο νέους) είναι ότι θα τον δούμε και σε σχέδια που δεν έχουν βγει ακόμη, όπως το «Moon Knight» της Μάρβελ, η σειρά που θα προβληθεί στο Disney+, όπου και θα υποδύεται τον Midnight Man, ανάμεσα στους Όσκαρ Άιζακ και Ίθαν Χοκ. Σε post production βρίσκεται, όπως διαβάζουμε, και το «Plus que jamais», επίσης σε θαυμάσια συντροφιά (Λιβ Ούλμαν, Βίκι Κριπς, Γιέσπερ Κρίστενσεν). Μια ωραία καριέρα, μια συστηματική, εργατική παρουσία που δεν θα συμβεί δυστυχώς ποτέ.
Την θλίψη τους για τον χαμό του ηθοποιού εξέφρασαν ο Πρόεδρος Μακρόν, ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας, Ζαν Καστέξ, η Υπουργός Πολιτισμού της χώρας και ασφαλώς ο Τιερί Φρεμό, διευθυντής του Φεστιβάλ των Καννών που ανέφερε ότι «ανήκε στη νέα γενιά που φτιάχνει το μέλλον του γαλλικού σινεμά. Ήταν εξίσου λαμπερός και ταλαντούχος. Έδωσε πολλά και θα τον θυμόμαστε πάντα».
Ας είναι ελαφρύ το χώμα - και μακάρι να ηρεμήσουμε λίγο από τα θανατικά.