Πείτε ό,τι θέλετε αρκεί να συμφωνούμε: Η επίθεση (και) στον Ντέιβ Σαπέλ δημιουργεί νέες συζητήσεις
Μετά την πολυσυζητημένη οσκαρική Φάπα, την προ ολίγων ημερών επίδοση στην Ολιβια Γουάιλντ χαρτιών κηδεμονίας επί σκηνής (!) και προχθές την επίθεση με όπλο στον διάσημο μαύρο κωμικό Ντέιβ Σαπέλ, εν μέσω κωμικού του προγράμματος, μια ανησυχία πλανάται στις τάξεις της βιομηχανίας.
Όλα έχουν αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Η εξαφάνιση των αποστάσεων ανάμεσα στο κοινό και τις διασημότητες πλησιάζει απτόητα το σημείο μηδέν, το σημείο δηλαδή που τον φραστικό κανιβαλισμό, ολοένα αυξανόμενος ανέκαθεν, τυπικό γεγονός πλέον, θα διαδεχθεί η φυσική απειλή της ακεραιότητας αυτού που δεν...συμπαθεί ο εκάστοτε τραμπούκος. Δεν θα έπρεπε να το περιμένουμε;
Είναι ένα από τα μείζονα ερωτήματα στην ψυχαγωγία σήμερα το «τι τρέχει με την κωμωδία;». Εδώ και κάποια χρόνια κωμικοί, αλλά και λάτρεις της καλλιτεχνικής κωμική έκφρασης, παρακολουθούν (και ελαφρώς θρηνούν) να χάνεται η κωμωδία προς όφελος της αστυνομίας του λόγου. Αστυνόμοι εδώ έχουν γίνει αυτοί που αυτόκλητα έχουν αναλάβει τον ρόλο του φρουρού κάποιων (δικών τους) «χρηστών ηθών», κάποιων ορθών πρακτικών. Είναι ειρωνικό, μάλλον. Είναι οι ίδιοι - και οι απόγονοί τους - που επί δεκαετίες μιλούν για ελευθερία του λόγου, για «μπάτσους» της καθημερινότητας, για αστυνομεύσεις που οφείλεται να καταργηθούν. Τώρα τις εκπονούν οι ίδιοι. Η εξουσία διαφθείρει. Και τα social media, η πρυτανεία της ελεύθερης έκφρασης (λέμε τώρα), έχει γεννήσει τον ανθρωπότυπο που δεν θέλει να υπάρχουν αυτά με τα οποία διαφωνεί. Block παροξυσμός.
Μετά τον Γουίλ Σμιθ που ως άνδρας παλαιάς κοπής «καθάρισε για τη γυναίκα του», ήρθε η απίθανη σκηνή που ένας τύπος πέταξε στην Ολίβια Γουάιλντ χαρτιά περί κηδεμονίας τέκνων ενόσω αυτή βρίσκονταν στην σκηνή του CinemaCon (!!!) - o Τζέισον Σουντέικις αρνείται ότι γνώριζε πότε και πώς θα γίνει η ενημέρωση της πρώην αρραβωνιαστικιάς του - και τώρα ένα οπλισμένος (!) 23χρονος ανέβηκε στη σκηνή του φεστιβάλ Netflix is a Joke και μπαγλάρωσε τον Ντέιβ Σαπέλ, ξαπλώνοντάς τον κάτω λίγο προτού συλληφθεί.
Βασικά «από δω και μπρος αναμένουμε ποιος θα είναι ο επόμενος Γουίλ Σμιθ», λένε κάποιοι, ενώ ο συντηρητικός κωμικός Νικ Ντι Πάολο, που ήδη από το 2018 είχε γρονθοκοπηθεί εν μέσω προγράμματός του, λέει χαρακτηριστικά «είναι υπόθεση copycat [μιμητών] πλέον».
Άνθρωποι του χώρου, παραγωγοί κωμικών σόου και υπεύθυνοι χώρων που διεξάγονται παραστάσεις, προβληματίζονται πλέον σοβαρά για το φαινόμενο που παίρνει διαστάσεις τελευταία. «Αφήνουμε εκτεθειμένους τους κωμικούς. Τους επιτρέπουμε να ασκήσουν την δημιουργικότητά τους επί σκηνής, αλλά δεν κάνουμε όσα χρειάζονται για να είναι ασφαλείς. Οι υπέυθυνοι της ασφάλειας είναι υπόλογοι για το ότι οι επιτιθέμενοι φτάνουν ως τη σκηνή», λέει ο πρόεδρος του Laugh Factory στο Σικάγο.
«Αυτό που συνέβη στον Ντέιβ είναι πολύ πιο ανησυχητικό από αυτό που συνέβη στα Όσκαρ», ισχυρίζεται ο ιδιοκτήτης του Comedy Cellar. «Διότι δεν ήταν μια αυθόρμητη αντίδραση, αλλά μια προμελετημένη και επικίνδυνη συμπεριφορά. Και μοιάζει μέρος ενός γενικευμένου βίαιου κύματος που απειλεί πολλές πλευρές της αμερικανικής ζωής».
Το Netflix, που έχει το μερίδιό του στο θέμα Σαπέλ, αφού τον λογόκρινε/έκοψε λόγω υποτιθέμενης-θεωρούμενης τρανσφοβικής συμπεριφοράς και αστείων, δηλώνει: «Μας ενδιαφέρει βαθιά η ασφάλεια των δημιουργών και υπεραμυνόμαστε σθεναρά του δικαιώματος της παράστασής τους χωρίς τον φόβο της βίας». Και να φίλε μου που φτάσαμε να συζητάμε με στόμφο τα αυτονόητα.
Το YouTube Theater, ένας χώρος 6.000 ατόμων που φιλοξενεί τα σόου του Netflix Is A Joke, έβγαλε δήλωση που αναφέρει: «Το Θέατρο έχει ρωμαλέα ασφάλεια σε όλες τις εκδηλώσεις και είναι αφοσιωμένο στο να παρέχει ασφαλή, άνετη και απολαυστική ψυχαγωγία». Ποιος θα περίμενε ότι ένας χώρος κωμωδίας θα ήταν κάποτε σε χρεία γηπεδικών μέτρων ασφαλείας;
Ο Σαπέλ από την πλευρά του αρνείται να αφήσει να επισκιαστεί η ουσία του προγράμματος από το γεγονός της επίθεσης: Μετά το άδοξο κλείσιμο του περσινού The Closer στο Netflix, όπου εργαζόμενοι στο Netflix ηγήθηκαν της διαμαρτυρίας ενάντια στον... τρανσφοβικό κωμικό, ο Σαπέλ είχε πει ένα προφητικό: «Είπατε ότι θέλετε ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον στο Νetflix. Απ' ότι φαίνεται μόνο εγώ δεν μπορώ να πάω στο γραφείο πλέον».
Και τώρα; Η φιλολογία και η παραφιλολογία θα ακμάσουν. Κάποιοι θα σκίζουν τα ρούχα τους για την ελευθερία του λόγου - αλλά αν διαφωνούν θα την βαφτίζουν «ρητορική μίσους» και θα καλούν σε μοντέρνα σταύρωσον αυτόν (ή απλά θα ανεβαίνουν αυτοβούλως για μια φάπα ή ένα μαχαίρωμα). Άλλοι θα λένε αυτονόητα περί του ότι η κωμωδία δεν είναι για να εκλαμβάνεται κυριολεκτικά ή προσωπικά, ώστε να θίγονται και να προσβάλλονται (και να τραβάνε σουγιά). Άλλοι, αναπόφευκτα, θα ζητήσουν να είναι ασφαλείς και αστυνομευμένοι σαν αστακοί οι χώροι της καλλιτεχνικής ελευθερίας. Καλό. Άλλοι θα βρουν μια ευκαιρία ακόμα για...disclaimer πριν μια κωμική παράσταση (να όπως αυτό που προειδοποιεί -το κάποτε αυτονόητο- ότι το «Όσα Παίρνει Ο Άνεμος» ή ο... «Dumbo» είναι προϊόντα της εποχής τους και τα λεγόμενά τους κρίνονται σε διαφορετικό φως σήμερα).
Τι τα θες. Ό,τι σπέρνεις θερίζεις, πάντα. Η ιστορική ροή τρέχει κι εμείς αγωνιζόμαστε πίσω της, το ποτάμι δεν γυρίζει ποτέ πίσω και το μόνο που ελπίζεις είναι να χυθεί κάποια στιγμή στη θάλασσα και να καλμάρει η ορμητικότητά του. Ο ασκός έχει ανοίξει, έχει και όνομα, δεν αφορά φυσικά μόνο το «τι παίζει με την κωμωδία», όλα γύρω μας εδώ και καιρό το διατυμπανίζουν, μένει να δούμε τι θα σκαρφιστεί το «σύστημα» για να μην καταρρεύσει με θόρυβο πάνω στα πεπραγμένα του.