O Σεθ Ρόγκεν εκπλήσσει: Θέλει να κάνει οπτική κωμωδία-φόρο τιμής στον Κίτον και τον Τζάκι Τσαν!

Το ότι η κινηματογραφική κωμωδία πάσχει σήμερα είναι ηλίου φαεινότερο. Η ιστορική αλλαγή/αναθεώρηση αρχών και τρόπων που επιχειρείται έχει και τις αρνητικές της (πρόσκαιρες) παρενέργειες, καθώς τα όρια του λεκτικά επιτρεπτού έχουν γίνει δυσδιάκριτα και η, κατά βάση, η αναρχική λογική της κωμωδίας είναι δεμένη πισθάγκωνα. Στην πραγματικότητα αν γυρίσεις το ρολόι πίσω στον χρόνο της λεκτικής κωμωδίας (και δη αμερικανικής) των μεταπολεμικών δεκαετιών, δεν θα προλαβαίνεις να «ακυρώνεις» ως σήμερα θεωρούμενους μεγάλους. Σωστά ή λάθος είναι υπόθεση άλλου κειμένου.

Στην πραγματικότητα κάπου εκεί ερείζει κα η διαφαινόμενη, εκπληκτική στα χαρτιά, αλλαγή πλεύσης του Σεθ Ρόγκεν, ενός συμπαθούς, μάλλον όχι χαρισματικού αλλά σταθερά ευδιάθετου εκπροσώπου της μεγάλης αμερικανικής σχολής της κωμωδίας. Υπό το πρίσμα της πειραματικότητας λοιπόν, ο Ρόγκεν επεξεργάζεται μαζί με τον μόνιμο συνεργάτη του, Έβαν Γκόλντμπεργκ, μια κωμωδία στηριγμένη στο σλάπστικ, την κωμωδία των οπτικών ευρημάτων, που στα χαρτιά αυτή την στιγμή την έχει συλλάβει μάλιστα ολοκληρωτικά χωρίς διάλογο!

Το «Escape», όνομα και πράγμα, γεννιέται από μια ανάγκη να ξεφύγει από την μέγγενη του Χόλιγουντ, που όπως λέει χαρακτηριστικά, και παραφράζουμε, πληρώνει πάρα πολλά για να είναι και πειραματικό. Το σχέδιό του πάει πίσω μια 5ετία, στο 2016, και τώρα είναι γεμάτο storyboards και σημειώσεις που μπορούν να στοιχειοθετήσουν ταινία. «Χρειάζεται να ξέρουμε αν τα αστεία δουλεύουν και αν η χρονική στογμή είναι σωστή», λέει ο Ρόγκεν στους Τάιμς της Νέας Υόρκης. «Και δυστυχώς αυτό δεν γίνεται με διάβασμα των αστείων, πρέπει να τα βλέπουμε για να δούμε αν λειτουργούν».

Η πειραματική μενταλιτέ του Ρόγκεν, που φαίνεται να αποτελεί νέο κέντρο βάρους του, ενισχύεται και από τις αναφορές του στον Πολ Τόμας Άντερσον («έβλεπα την 'Αόρατη Κλωστή' του, έχει δοκιμάσει καμμιά 300αριά διαφορετικά είδη φιλμ. Δεν είναι πως κι εμείς δεν θέλουμε να είμαστε πειραματικοί, είναι πως δεν μας αφήνουν - και μάλλον δεν αγωνιζόμαστε και τόσο για να το καταφέρουμε», λέει.

Στην συνέχεια αναφέρει τον Αλφόνσο Κουαρόν, με τον οποίον μίλησαν διαδικτυακά στην περίοδο της πανδημίας, σε ένα movie club που έκανε ο Ρόγκεν για τους εργαζόμενους στην εταιρεία παραγωγής του. Αυτό που τον συγκίνησε στον Μεξικανό ήταν το πως και το ότι αποφάσισε να εγκαταλείψει την άνεση της χολιγουντιανής παραγωγής, να γυρίσει στην χώρα του και να κάνει μια ταινία ακριβώς όπως την ήθελε - την περίοδο του «Θέλω και την Μαμά σου».

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την συνέντευξη του Ρόγκεν, μαζί με το μυστικό της ευτυχίας του, εδώ στο άρθρο των Τάιμς, από όπου και η κεντρική μας φωτογραφία.