Φαίνεται ότι ο Καναδός δημιουργός είναι μία από τις 1-2 υπογραφές που το σημερινό Χόλιγουντ εμπιστεύεται, οπότε τον ρωτούν για όποιο franchise υπάρχει...διαθέσιμο.
Είναι τέτοια η ένδεια του σημερινού Χόλιγουντ των Χαρτογιακάδων που, ελέω «Dune», κατάφερε ένας δημιουργός να επιβιώσει και πέφτουν πάνω του τα γεράκια της βιομηχανίας (εδώ δημοσιογράφοι) ρωτώντας τον περί παντός επιστητού και ξέμπαρκου franchise σε-αναζήτηση-σκηνοθέτη. Να αναμένουμε και 007;
Ρωτήθηκε λοιπόν ο Καναδός γιατί δεν θέλει να κάνει κι αυτός το δικό του 'Star Wars'.
Η απάντηση έγκειται a long, long time ago, 41 χρόνια πριν για την ακρίβεια, όταν βγήκε «Η Επιστροφή των Τζεντάι» που απογοήτευσε τον λάτρη Βιλνέβ. «Ήμουν το κοινό του. Ήμουν 10 χρονών όταν βγήκε ο 'Πόλεμος των Άστρων' και πήγε στο μυαλό μου σαν ασημένια σφαίρα. Έπαθα εμμονή. Το επόμενο, 'Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται', είναι η ταινία που έχω πιο ανυπόμονα περιμένει όλη μου τη ζωή. Την είδα ένα δισεκατομμύριο φορές στο σινεμά. Μου έμεινε τραύμα, τα λατρεύω και τα δύο. Το πρόβλημα είναι όμως ότι όλα εκτροχιάστηκαν το 1983 με την 'Επιστροφή των Τζεντάι'», ισχυρίζεται. «Είναι μεγάλη ιστορία. Ήμουν 15 χρονών και με τον κολλητό μου θέλαμε να πάμε με ταξί στο Λος Άντζελες να τα ψάλλουμε στον Τζορτζ Λούκας - τόσο οργισμένοι ήμασταν. Ακόμα ως σήμερα, τα Ewoks. Κωμωδία για παιδιά έγινε....εκεί ο Πόλεμος των Άστρων αποκρυσταλλώθηκε στην μυθολογία του, δογματικός, σαν συνταγή, καθόλου εκπλήξεις πια. Οπότε, όχι, δεν ονειρεύομαι να κάνω Πόλεμο των Άστρων, όλο μοιάζει κωδικοποιημένο πλέον.»
Δικαστής Ντενίς.
Γνωστή η «κόντρα» των φανς με την τρίτη ταινία, περισσότερο ως συνέχεια των δύο πρώτων (γιατί μετά έχουν δει την μερίδα του λέοντος από ανοησίες). Από την άλλη, αν είσαι ήρεμος αντί ορκισμένος φαν, εξαιρετικά πέρασες θυμάσαι, άσε που ελέω Χριστουγέννων δεν είναι κακή και μία επανάληψη της πρώτης τριλογίας.
Τον ρώτησαν και για 'Star Trek'. (Φαντάσου που έχουμε φτάσει.). «Δεν είμαι Trekkie», απάντησε κοφτά ο Καναδός. Ο οποίος φαίνεται διστακτικός με την υπόθεση 3ου 'Dune', λέγοντας ότι ενδέχεται να το κάνει. Ταυτόχρονα άφησε μια υπόμνηση ότι θέλει να επιστρέψει σε «μοναδικές ταινίες», αντί να βουτήξει ξανά στα νερά άλλων franchise. Και, επίσης, δεν θέλει να εργαστεί για μια πλατφόρμα. «Η μεγάλη οθόνη είναι μέρος της γλώσσας, του συλλογικού μοιράσματος της ιστορίας, της κοινοτικής πρόσληψης του συναισθήματος και της εμπειρίας του σινεμά σε μια αίθουσα. Δεν πρέπει να είμαστε μόνοι, πρέπει να μοιραζόμαστε...πιστεύω ότι η θεατρική εμπειρία θα κυριαρχήσει.»
Αυτά είναι τα λόγια ενός σκηνοθέτη καβάλα στ' άλογο ενός σχετικά υγιούς franchise. Βέβαια, έχει και τρεις ταινίες στο παρελθόν που είχαν μια υγιέστατη καριέρα στα ταμεία («Prisoners», «Arrival» και «Sicario»), όμως έτσι ήταν και ο Ντέιβντ Φίντσερ (και πολύ υγιέστερα με τρελό σερί τεσσάρων ταινιών σε έξι χρόνια («Μπέντζαμιν Μπάτον», «Social Network», «Κορίτσι με το Τατουάζ» και «Gone Girl») και μετά δεν έβρισκε δουλειά στο Χόλιγουντ των Χαρτογιακάδων, οπότε, μαζί σου Ντενίς, αλλά έχεις δρόμο μπροστά σου - και μακάρι να έχεις απόλυτο δίκιο.
(Τζον Γουίλιαμς για την εξυγίανση)