Saint-Exupery

Εδώ και λίγα χρόνια η γαλλική κινηματογραφία έχει βάλει στοίχημα να επαναφέρει το γαλλόφωνο μεγάλο θέαμα και να συναγωνιστεί αντίστοιχες αμερικανικές παραγωγές, επενδύοντας τεράστια ποσά σε λογοτεχνικά (και κομιξάδικα) brand names, αλλά και σημαίνουσες προσωπικότητες. Στην καλή περίπτωση μια τέτοια παραγωγή μπορεί να μοιάζει σαν τον περσινό «Count of Monte- Cristo», στην κακή σαν το παρόν, το οποίο αποδεικνύει ότι μπορούν και οι Γάλλοι να προσφέρουν στον κόσμο CGI κακοφωνία - δεν είναι προνόμιο μόνο των Αμερικανών παραγωγών.

Το «Saint Exupery», όπως σωστά μπορεί να μαντέψατε, έχει ως κεντρικό ήρωα τον συγγραφέα του «Μικρού Πρίγκιπα» σε μια περίοδο της ζωής του που εργαζόταν στις ταχυδρομικές αερομεταφορές. Όταν ο καλός του φίλος Ανρί Γκιγιομέ χάνεται κατά τη διάρκεια μιας πτήσης στις Άνδεις, ο Αντουάν ξεκινά την αναζήτησή του, που στα χαρτιά δίνει την αφορμή για μια περιπέτεια παλιάς κοπής και για έναν παραλληλισμό γεγονότων -σχετικό αυτό, καθώς πρόκειται εν μέρει περί φανταστικών γεγονότων- που σχετίζονται με τη διάσημη δημιουργία του.

Όμως, το μεγαλύτερο ποσοστό της ταινίας είναι γυρισμένο σε green screen, με πραγματικά άσχημη, ψηφιακή όψη, που αδυνατεί να υποκαταστήσει την καλλιγραφία των παραδοσιακών background εικόνων του κλασικού Χόλιγουντ, αν υποθέσουμε ότι στόχος του Πάμπλο Αγκουέρο ήταν να παραπέμψει σε παλιομοδίτικο θέαμα. Οι δ στάσεις και οι περιπέτειες του ήρωα κατά την αναζήτησή του, ούτε την εξερευνητική διάθεση, ούτε την παιδική περιέργεια, ούτε τις θεματικές του «Μικρού Πρίγκιπα» επικαλούνται. Και διάολε, αφού εμφανώς ο παραλληλισμός ήταν το ζητούμενο και ο Αγκουέρο επιθυμούσε την τεχνητότητα, ας ενσωμάτωνε στην εικονογραφία του σκίτσα σαν εκείνα του βιβλίου, στην ορίτζιναλ έκδοσή του.

Το καλό καστ και το ονειρικό μουσικό score διασκεδάζουν τις εντυπώσεις, φοβόμαστε, όμως, πώς αν η ταινία ήταν κάποιος χαρακτήρας του «Μικρού Πρίγκιπα», θα έμοιαζε περισσότερο με το τριαντάφυλλο - αλλά μαραμένο και μαδημένο, πέρα από αυτάρεσκο.