Το νέο διαμάντι της Pixar σκόρπισε ενθουσιασμό τις Κάννες κατά τη δημοσιογραφική προβολή, αποδεικνύοντας προς μεγάλη μας ευχαρίστηση πως δεν υπάρχει ταβάνι για τη θαυματουργή ομάδα πίσω από τα «Wall-E», «Up» και «Toy Story».
Σωστός χαμός έγινε στα πρωινά, ανεπίσημα αποκαλυπτήρια του «InsideOut», του νέου διαμαντιού της σύμπραξης Pixar και Disney, η οποία μετά από την μάλλον αναμενόμενη κοιλιά με τα «Brave» και «Cars 2» επέστρεψε δριμύτερη από ποτέ. Έτσι, η αποθέωση που γνώρισε το «InsideOut» (προβάλλεται εκτός συναγωνισμού στο επίσημο πρόγραμμα των Καννών) δε ήταν τίποτα λιγότερο από την αυτονόητη έκρηξη χαράς αναρίθμητων δημοσιογράφων από όλο τον κόσμο, που είδαν το νέο επίτεγμα των Πίτερ Ντόκτερ (σκηνοθεσία), Τζον Λάσετερ (παραγωγή) και της πολυβραβευμένης παρέας τους, να τους βγάζει τα (συναισθηματικά) μέσα, έξω!
Διαβάστε ακόμη:
Γούντι Άλεν: «Θα ξαναγύριζα από την αρχή όλες μου τις ταινίες»!
Κάννες: Χαμένοι στα φευγάτα παραμύθια του Ματέο Γκαρόνε
Η θαυματουργή ομάδα που μας έχει χαρίσει αξέχαστα animation μα πάνω απ’ όλα σπουδαίες ταινίες, σαν τα «Wall-E», «Up», «Ψάχνοντας τον Νέμο» και τους «Απίθανους», καταπιάνεται αυτή τη φορά με τα εσώψυχά μας, δίνοντας τους μορφή, ζωή, έκφραση. Και η αλήθεια είναι πως ο πήχης από την Pixar – τον αληθινά καταλυτικό και πρωτοπόρο παράγοντα στην εξίσωση με την Disney – μπαίνει εκ νέου σε άφταστα ύψη.
Στο «InsideOut», κεντρικός ήρωας δεν είναι ακριβώς η Ράιλι, το 11χρονο κορίτσι που καλείται να προσαρμοστεί στην νέα πραγματικότητα όταν μετακομίζει με τους γονείς της από τη Μινεσότα στο Σαν Φρανσίσκο. Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται ο εσωτερικός της κόσμος, και ειδικότερα τα πέντε βασικά συναισθήματα που βρίσκονται μέσα στο κεφάλι της: η Χαρά, η Λύπη, η Αηδία, ο Φόβος και ο Θυμός. Και όπως φαντάζεστε, η συνύπαρξη αυτών των πέντε ανθρωπόμορφων πτυχών της Ράιλι, καθορίζουν τη διάθεσή της, ορίζουν τη θετική ή αρνητική απόχρωση των αναμνήσεών της και εν γένει διαμορφώνουν σταδιακά την προσωπικότητά της.
Οι ιδέες που καταθέτουν στο πανί οι δημιουργοί του «InsideOut»είναι πραγματικά το κάτι άλλο, είτε πρόκειται για την ενσάρκωση συναισθηματικών καταστάσεων είτε για εμβόλιμες, σπαρταριστές κινηματογραφικές και γενικότερες εικαστικές αναφορές. Ο τρόπος με τον οποίο δίνουν ζωή και ερμηνεία στην ανθρώπινη (και όχι μόνο, κρατήστε το αυτό) ψυχοσύνθεση, από τα όνειρα (το δικό μας, προσωπικό σινεμά) και τη λειτουργία της μνήμης μέχρι κάθε πτυχή της συμπεριφοράς και τις ρίζες των επιθυμιών μας, θα έκαναν μέχρι και τον Φρόιντ να παραμερίσει την ψυχαναλυτική του θεωρία και να διασκεδάσει με την ψυχή του, πλάι στον Νταλί και τον Πικάσο.
Πιστέψτε μας, όσο λιγότερα ακούσετε ή διαβάσετε για τα ενδότερα του «InsideOut», τόσο περισσότερο θα εκπλαγείτε από την ευρηματικότητα των υποπλοκών, τόσο περισσότερο θα λυθείτε από τα γέλια και θα συγκινηθείτε ανεκβίαστα, όταν έρθει η υπέροχη ώρα να βρεθείτε απέναντί του. Ως τότε, μικροί και μεγάλοι, μπορείτε να καρτερείτε τη στιγμή που θα περιπλανηθείτε σε έναν κόσμο φαντασίας αποσβολωτικά οικείο – για την ψυχή μας άλλωστε μιλάει -, μα τόσο αναπάντεχα επινοητικό.