Κάννες: Το «Στάσου Ψηλά» τάσσεται υπέρ του κράτους πρόνοιας - νεα , ειδησεις || cinemagazine.gr
15:54
13/5

Κάννες: Το «Στάσου Ψηλά» τάσσεται υπέρ του κράτους πρόνοιας

Όλα είναι έτοιμα για την αποψινή επίσημη έναρξη του 68ου Φεστιβάλ Καννών (13-24 Μαΐου) και η ταινία της Εμανουέλ Μπερκό που ανοίγει την αυλαία με μια τραχιά ιστορία ενηλικίωσης, δίνει ίσως το αναγκαίο πολιτικό και κοινωνικό στίγμα που θα σβήσει από τις μνήμες μας το περυσινό κάζο με την «Γκρέις του Μονακό».

 

Αποστολή στις Κάννες: Νεκτάριος Σάκκας

Ήδη από χθες, οι δρόμοι των Καννών είχαν γεμίσει με επισκέπτες και βαλίτσες. Το τεράστιο μπάνερ με την χαρακτηριστική φιγούρα της Ίγκριντ Μπέργκμαν από την αφίσα του φεστιβάλ κοσμεί την είσοδο του επιβλητικού Παλέ, στους δρόμους όσο περνά η ώρα γίνεται το αδιαχώρητο, ο καιρός είναι αυθεντικά καλοκαιρινός και πλέον, έπειτα από την πρώτη, δημοσιογραφική προβολή του «Στάσου Ψηλά» («La Tete Haute») της Εμανουέλ Μπερκό, που είναι και η ταινία έναρξης, μπορούμε να ευχηθούμε ολόψυχα καλό 68ο Φεστιβάλ Καννών!

Διαβάστε ακόμη:
Κάννες: Ο καινούργιος Γούντι Άλεν παραδίδει μαθήματα φιλοσοφίας και εγκλήματος
Κάννες - Κριτική: Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη; «Ο Αστακός» έχει την απάντηση

Πρώτη ημέρα του φεστιβάλ και η πρωινή ουρά για την ταινία αρκούσε για να γεμίσει σχεδόν την αίθουσα Ντεμπισί, δίνοντας το στίγμα για το τι θα ακολουθήσει τις επόμενες ώρες για τις προβολές των «Umimachi Diary» του Χιροκάζου Κόρε-Έντα και «Il Racconto» του Ματέο Γκαρόνε, τα οποία αμφότερα διαγωνίζονται για το Χρυσό Φοίνικα. Κι όλα αυτά ενώ τα δύο μεγάλα παράλληλα τμήματα, το Δεκαπενθήμερο και η Εβδομάδα, περιμένουν για τη δική τους αυλαία, αύριο Τετάρτη, 14/5.

Το τρέιλερ της ταινίας

Επιστρέφοντας στα της ταινίας έναρξης, στην οποία πρωταγωνιστούν οι Κατρίν Ντενέβ, Ροντ Παραντό, Σαρά Φορεστίε, Μπενουά Ματζιμέλ και Νταϊάν Ρουξέλ, ας ξεκινήσουμε λέγοντας πως αν μη τι άλλο απέχει παρασάγγας από το περσινό φιάσκο της «Γκρέις του Μονακό». Κι όσο κι αν εκ πρώτης όψεως φαντάζει παράξενη και σίγουρα όχι φανταχτερή επιλογή για άνοιγμα Καννών, το «Στάσου Ψηλά» καταπιάνεται με ένα θέμα διαχρονικό και ασφαλές, όπως είναι πάντα μια άτσαλη πορεία ενηλικίωσης, ενώ παράλληλα δίνει την ευκαιρία στο φεστιβάλ να ανοίξει για δεύτερη φορά στην ιστορία του με γυναίκα δημιουργό (μετά το 1987 και το «A Man in Love» της Νταϊάν Κιουρί).

Διαβάστε ακόμη:
Κάννες: οι ταινίες που ανυπομονούμε να δούμε
Κάννες: Χαμένοι στα φευγάτα παραμύθια του Ματέο Γκαρόνε

Το νέο φιλμ της γαλλίδας ηθοποιού και σκηνοθέτιδας Εμανουέλ Μπερκό («Clement», «On My Way»), ακολουθεί το γεμάτο θυμό και αδιέξοδα μεγάλωμα του μικρού Μαλόνι (Ροντ Παραντότ) από την ηλικία των 6 ως τα 18, καθώς βρίσκεται συνεχώς υπό την επιτήρηση μιας δικαστικού ανηλίκων (Κατρίν Ντενέβ). Προερχόμενος από έναν διαλυμένο γάμο και χωρίς ουσιαστική βοήθεια από τη μητέρα, παρακολουθούμε τη γεμάτη ματαιώσεις προσπάθεια τιθάσευσης αυτού του μικρού αγριμιού, το οποίο φλερτάρει διαρκώς με τα όρια, την παραβατικότητα και τελικά τη φυλακή.

Παρότι κάπως ξεχειλωμένο σε διάρκεια και φορτωμένο με επί μέρους επεισόδια που θα μπορούσαν να περιοριστούν τονώνοντας τον δραματουργικό του σκελετό, το «Στάσου Ψηλά» διακρίνεται πρωτίστως για την πολλά υποσχόμενη παρουσία του νεαρού πρωταγωνιστή της, αλλά και την πλουσιοπάροχη, μητρικά δοτική ερμηνεία της Ντενέβ.

Χωρίς να πρόκειται για ένα νέο «Ανάμεσα στους Τοίχους», τουλάχιστον ως προς το διττό επίπεδο σύγκλισης και σύγκρουσης που οριοθετεί την ηλεκτρισμένη σχέση μεταξύ ενηλίκων με εξουσία και ανηλίκων σε αναζήτηση ταυτότητας, η νέα δουλειά της Μπερκό δε στερείται τραχύτητας και ειλικρίνειας, ενώ αποφεύγει την παγίδα της ωραιοποίησης ακολουθώντας τη λογική του σινεμά βεριτέ.

Αντίθετα μάλιστα, με βάση το βάρος της προσπάθειας που καταβάλλεται προσωπικά και θεσμικά προκειμένου να «βρει το δρόμο του» ο έφηβος Μαλόνι, θα μπορούσε να ιδωθεί ως ένα φιλμ που φωνάζει, αν δεν προπαγανδίζει, την ανάγκη στήριξης του κοινωνικού κράτους πρόνοιας. Κάτι που ευνοεί σκέψεις για το αν η επιλογή του «Στάσου Ψηλά» αποτελεί κάποιου είδους πολιτικό statement από μεριάς των διοργανωτών του φεστιβάλ, κόντρα στην επικρατούσα κουλτούρα δραστικού περιορισμού των δημοσίων δαπανών που εφαρμόζεται στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.