«I'm ready for my close-up, mr. Director». Δέκα φορές που διάσημοι σκηνοθέτες αποδέχτηκαν την πρόσκληση συναδέλφων τους για να εξασκήσουν τις υποκριτικές τους ικανότητες.
Από τον Γιάννη Βασιλείου
Η είδηση ότι ο Ντέιβιντ Λιντς θα συμμετάσχει στη νέα αυτοβιογραφική ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, το «Fabelmans», έγινε δεκτή με ενθουσιασμό στους σινεφίλ κύκλους, ειδικά αν υποδυθεί τον Τζον Φορντ, όπως ακούγεται. Για τον ίδιο τον Ντέιβιντ Λιντς θα αποτελέσει κορωνίδα του ερμηνευτικού βιογραφικού του, από το οποίο ξεχωρίζουν μέχρι στιγμής ο υπάλληλος νεκροτομείου στους μεταμοντέρνους βαμπιρισμούς της «Νάντια» και το πέρασμα από το κύκνειο άσμα του Χάρι Ντιν Στάντον, το «Lucky».
Δεν ξέρουμε αν οι κριτικοί είναι αποτυχημένοι σκηνοθέτες, ίσως, όμως, κάποιος κάποτε να είπε ότι οι σκηνοθέτες είναι αποτυχημένοι ηθοποιοί και γι’ αυτό μερικοί να πείσμωσαν και να αποφάσισαν να περάσουν μπροστά από τον φακό για να τον διαψεύσουν. Άλλοι μπορεί να το έκαναν σαν χάρη σε φίλους και συναδέλφους, άλλοι για να ηρεμήσουν το σαράκι της υποκριτικής που τους τρώει, κάποιοι και από αγνή, αμόλυντη ματαιοδοξία. Αυτό δεν συμπεριλαμβάνει, φυσικά, τους ηθοποιούς που ακολούθησαν στη συνέχεια (και) καριέρα σκηνοθέτη.
Με αφορμή το χαρμόσυνο νέο της συνεργασίας του Λιντς με τον Σπίλμπεργκ, ετοιμάσαμε ένα photo gallery με δέκα χαρακτηριστικές εμφανίσεις σκηνοθετών μπροστά από τον φακό σε ταινίες άλλων. Εξαιρέσαμε σκηνοθέτες που θα έλεγες ότι ακολούθησαν παράλληλη καριέρα καρατερίστα, σαν τον Τζον Χιούστον ή τον Σίντνεϊ Πόλακ, ο οποίος με τις ερμηνείες του στα «Παντρεμένα Ζευγάρια» και το «Μάτια Ερμητικά Κλειστά» θα έπαιρνε με άνεση το σχετικό Όσκαρ, αν είχε θεσπιστεί από την Ακαδημία. Κόψαμε επίσης τα περάσματα δευτερολέπτων - η φιλμογραφία του Τζον Λάντις είναι γεμάτη από τέτοια, ψάξτε το λίγο. Θέλαμε να υπάρχει ερμηνεία στις ταινίες, όχι όμως και πρωταγωνιστική, όπως πχ. στην περίπτωση του Ρόμαν Πολάνσκι στο ατμοσφαιρικό «Une Pure Formalite» του Τζουζέπε Τορνατόρε.
