«Είμαι ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης του κόσμου»

Μια από τις πιο επεισοδιακές συνεντεύξεις τύπου της ιστορίας του φεστιβάλ, ακολούθησε την εξ ίσου επεισοδιακή προβολή του «Αντίχριστου» του Δανού Λαρς φον Τρίερ στο Φεστιβάλ Καννών. Διχασμένοι και οι δημοσιογράφοι εδώ. Οι περισσότεροι τον θεωρούν «απατεώνα», υπάρχουν όμως και πολλοί που ισχυρίζονται ότι «η ιδιοφυής αυτή ταινία θα αναγνωριστεί μετά από 20 χρόνια».

«Είμαι ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης του κόσμου» δήλωσε, και μάλιστα τρεις φορές, ο Λαρς φον Τριερ χθες στην συνέντευξη τύπου που ακολούθησε την προβολή του «Αντίχριστου». «Όλοι οι σκηνοθέτες το πιστεύουν αυτό αλλά κανείς τους δεν το λέει. Εγώ τουλάχιστον είμαι ειλικρινής και το παραδέχομαι» είπε σε μια αίθουσα κατάμεστη με δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο- άλλους φανατικούς υπερασπιστές του κι άλλους που τον ονομάζουν «απατεώνα της μεγάλης οθόνης».

Η συνέντευξη άρχισε με τον δημοσιογράφο της Daily Mail, Μπαζ Μπάμιγκμποιλ, ο οποίος του ζήτησε να «εξηγήσει και να δικαιολογήσει την υπερβολική χρήση σεξουαλικής βίας». Και καθώς ένας άλλος δημοσιογράφος πετάχτηκε φωνάζοντας «δεν χρειάζεται να εξηγήσει τίποτε... ο φον Τριερ είναι καλλιτέχνης... εσύ δεν είσαι...» ο ίδιος ο σκηνοθέτης έμεινε απαθής.

Στις επόμενες δύσκολες ερωτήσεις ο φον Τρίερ κράτησε ανέπαφη την αυτιστική του περσόνα, αρνούμενος να εξηγήσει οτιδήποτε και χλευάζοντας τους δημοσιογράφους- οι οποίοι, είναι αλήθεια, αρκετές φορές ξεπέρασαν τα όρια της ευγένειας. «Δεν υπάρχει λόγος να εξηγήσω τίποτε» είπε κάποια στιγμή «εσείς είστε οι φιλοξενούμενοί μου σήμερα εδώ κι όχι το αντίστροφο. Κι όπως και να έχει ποτέ δεν κέφτομαι το κοινό όταν γυρίζω τις ταινίες μου. Δεν με ενδιαφέρει. Τις ταινίες μου τις κάνω μόνο για τον εαυτό μου».
Κάποια στιγμή πάντως, υπερασπιζόμενος τις ακραίες σκηνές του «Αντίχριστου» (ανάμεσα στις οποίες ήταν ένας αυνανισμός με εκσπερμάτωση αίματος κι ένα τρύπημα ποδιού με τρυπάνι) ο φον Τρίερ είπε ότι αν τις είχε αφήσει απ΄ έξω θα ήταν σα να έλεγε ψέματα στον εαυτό του, σα να μην ήταν ειλικρινής.

Και λίγο πριν τελειώσει πέταξε άλλη μια βόμβα: «είναι κρίμα που δεν μπορούμε να διαπράξουμε αληθινό φόνο επί της οθόνης.» Και οι καβγάδες συνεχίστηκαν όλη μέρα χθες. Στους διαδρόμους του Παλαί, στις άιθουσες, στα εστιατόρια και στα μπαρ βλέπεις ανθρώπους να ανταλλάζουν επιχειρήματα για το πόσο «φριχτά αποκρουστική και ανόητη» ή «αριστουργηματική, τολμηρή και μπροστά από την εποχή της» είναι η ταινία του Τρίερ.

Όπως και να το κάνουμε τέτοιου είδους κινηματογραφικές συγκρούσεις είχαμε πολλά χρόνια να δούμε, καθώς οι ταινίες, όσο πάει και πιο πολύ, μετατρέπονται σε εργαλεία ανώδυνης διασκέδασης που κανείς δεν έχει όρεξη να υπερασπιστεί ή να καταδικάσει.

ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ