Καρλ Γουέδερς (1948-2024): «Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ Απόλλο. Είσαι ο καλύτερος» - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
9:53
5/2

Καρλ Γουέδερς (1948-2024): «Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ Απόλλο. Είσαι ο καλύτερος»

Παραφράζοντας στο πρώτο πληθυντικό μια σκηνή που τα μέλη της κινηματογραφικής οικογένειας του Rocky σίγουρα επισκέφθηκαν μια ακόμη φορά στο άκουσμα της είδησης, ένα μικρό σημείωμα για έναν αρτίστα που έφτασε ατυχώς πρόωρα στην βιομηχανία.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Για τον Καρλ Γουέδερς το σημείωμα δεν θα είναι μακροσκελές. Και ίσως ο λόγος γι’ αυτό να είναι και το ζουμί του σημειώματος. Βλέπεις ο Γουέδερς, που έμελλε να μείνει στην ιστορία σαν ανταγωνιστής/φίλος του Ρόκι Μπαλμπόα σε τέσσερεις ταινίες της σειράς, αν είχε εμφανιστεί στα χρόνια μας, αντί ενός Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, ας πούμε, η καριέρα του θα ήταν διαφορετική.

Εμφανίστηκε όμως σε μια εποχή που οι ρόλοι για μαύρους ηθοποιούς κινούνταν ανάμεσα στο Blaxploitation, που μπορούσες βέβαια να γίνεις ένας cult θρύλος, και το a-κύκλωμα στο Χόλιγουντ, αλλά όχι σαν πρωταγωνιστής. Χάρη στον Σιλβέστερ Σταλόνε, ο ρόλος του Απόλλο Κριντ, ήταν κάτι παραπάνω από sidekick, ήταν ο βασικός ανταγωνιστής της πρώτης ταινίας, αλλά ποτέ villain, ο θρυλικός αντίπαλος της δεύτερης, επίσης όμως λεπτεπίλεπτα όχι «κακός», το αίτιο της μεταστροφής της δραματουργίας στην τρίτη – και τόσο black, οφείλεται άλλη αναγνώριση στο τι σίκουελ έφτιαξε ο Sly εδώ – ταινία και βέβαια ο τραγικός ήρωας της τέταρτης ταινίας από την οποία ουσιαστικά ξεπηδούν βροχηδόν τα spin-off της εποχής μας, 40 χρόνια μετά. Ο Καρλ Γουέδερς είχε τις πλάτες να το σηκώσει όλο αυτό. Και είχε την παρουσία να μας στενοχωρεί τόσο η απουσία του.

Παράξενη ήταν η τροχιά του. Ξεκίνησε από επίδοξος παίκτης του αμερικάνικου ποδοσφαίρου, έφτασε να γίνει επαγγελματίας αλλά δεν αναδείχθηκε ποτέ. Ήταν πολυ-αθλητής και αυτό χαράχθηκε στο εντυπωσιακό physique του, όμως γι’ αυτόν το ποδόσφαιρο σταμάτησε νωρίς και οι σπουδές Υποκριτικής μόνο το πιστοποίησαν. Το 1974 όλα τα επίσημα αθλητικά ολοκληρώθηκαν και το 1975 ήρθαν δύο ρολάκια σε….Blaxploitation (εκ των οποίων το «Friday Foster» είμαστε μερικοί που το αγαπάμε). Και όταν ο Κεν Νόρτον, o πρωτοπυγμάχος που έδειρε κοτζάμ Μοχάμεντ Άλι το 1973 και του πήρε τον τίτλο, δεν πήρε τον ρόλο σε μια κάποια ταινία που ετοίμαζε η United Artists με έναν κάποιο πρωτοεμφανιζόμενο σεναριογράφο/πρωταγωνιστή που υποδυόταν έναν τελειωμένο 30άρη πυγμάχο από την Φιλαντέλφια, τα υποκριτικά παπούτσια αναγνώρισαν τον Καρλ Γουέδερς. Ήταν μια σοφή επιλογή και ο Σταλόνε θα ήταν ανέκαθεν έκτοτε ο πρώτος που θα το αναγνώριζε. Κι ας ψιλοτσακώθηκαν χρόνια αργότερα όταν ο Sly του ζήτησε την άδεια για χρήση της εικόνας του στην 6η ταινία και ο Γουέδερς (μυστηριωδώς – μιας και ο χαρακτήρας είχε πεθάνει) αρνήθηκε ζητώντας ρόλο. Τα βρήκαν στην συνέχεια.

Ο Γουέδερς πρέπει να ήξερε πολύ καλά στο πετσί του σε τι λευκό χολιγουντιανό κόσμο ζούσε. Ο Απόλλο ήταν το εισιτήριό του και, όπως και ο χαρακτήρας του (που έχει μια σπουδαία σκηνή στο τέταρτο Ρόκι), φοβόταν την λήθη του «μετά» για τους πολεμιστές. Θα είχε μια ευκαιρία. Η οποία αν του δινόταν σε μια εποχή διαφορετική, πιο έτοιμη για μαύρο πρωταγωνιστή σε θεωρούμενα «λευκά» κινηματογραφικά είδη, η καριέρα του δικαιότατα θα ήταν αλλιώς.

Το «Action Jackson» του 1988 είναι μια χαρά ταινία είδους, και μάλιστα επιδεικνύει όχι μόνο την δεδομένη ικανότητα δράσης, αλλά και για την πληρότητα ενός performer. Ο οποίος χρόνια μετά θα τα απεδείκνυε ξανά στην κωμωδία («Happy Gilmore», δίπλα στον Άνταμ Σάντλερ, «Arrested Development» για την τηλεόραση). Εμείς βέβαια θα είχαμε δει και το τηλεοπτικό «Street Justice», δεν μπορούσες τότε να μην τον αγαπάς «τον Απόλλο». Και όλοι είδαν ένα αξέχαστο turn στον «Κυνηγό» του ΜακΤίρναν, σε μια παρουσία που σήμερα θα έδινε memes να φαν κι οι κότες. Όπως και με τον Sly, έτσι και με τον Σβαρτσενέγκερ, ο Γουέδερς ήταν υλικό πρώτης λίστας και τους κοίταζε στα μάτια. Πιο πρόσφατα, η αποτίμησή του φάνηκε και με την επιλογή του για το «Mandalorian» – που του απέφερε και μια υποψηφιότητα για Έμμι, Εξαιρετικού Guest σε Δραματική Σειρά. Δεν ξέρω πόσα λέει κάτι τέτοιο, ίσως περισσότερα λέει το πόσο άργησε να συμβεί.

Αντίο κ. Γουέδερς. Υπήρξατε ικανός να στηρίξετε το βάρος μιας κινηματογραφικής ιστορίας που αποδείχθηκε αρχετυπική, υπήρξατε τόσο καλός ώστε να αντικαταστήσουμε το πραγματικό σας επώνυμο. Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ. Με το πραγματικό σας όνομα.