«Καιρός να βγάλετε το 'Καμιά Άλλη Γη'»: Ποιος το είπε;

Η φωνή που ζητά την διανομή της ταινίας στις ΗΠΑ δεν είναι άλλη από αυτήν του Μπρέιντι Κόρμπετ, ο οποίος παραλαμβάνοντας το βραβείο της Καλύτερης Ταινίας για το «The Brutalist» από τους Νεοϋορκέζους Κριτικούς, έκλεισε με την παραίνεση αυτή τον λόγο του.

Πολλοί συμφωνούν. 

Η ταινία των Μπαλάλ, Αμπραχάμ, Ζορ και Αντρά, οι μισοί Παλαιστίνιοι και οι μισοί Ισραηλινοί έχει πέσει σε σκόπελο στις ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στη λίστα προεπιλογής των Όσκαρ στο Ντοκιμαντέρ. Κάποιος μπορεί να μόνο να φανταστεί τι ζυμώσεις πρέπει να συμβαίνουν στην Ακαδημία για το αν θα επιλεγεί και αν θα επικρατήσει - όπως συμβαίνει περίπου σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι ένα μεγάλο ντοκιμαντέρ αισθητικά, ότι κι αν σημαίνει αυτό, είναι όμως μια απαραίτητη ταινία-όχημα διόρθωσης μιας μέγιστης αδικίας.

Δείτε την κριτική μας για το «Καμιά Άλλη Γη»

Οι δημιουργοί μίλησαν στο Variety για την σημασία της διανομής της ταινίας στις ΗΠΑ. Σε 24 άλλες χώρες έχει διανεμηθεί - και σε μεγάλες αγορές όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία - όντας βέβαια γεγονός ότι είναι η κριτική της στην ισραηλινή κυβέρνηση που δημιουργεί τον πονοκέφαλο στους πιθανούς αγοραστές. Πάντως, ίσως πρέπει να ειπωθεί, δεν είναι ζήτημα εισπρακτικής επιτυχίας, ελάχιστοι θα προσέλθουν να δουν κάτι τέτοιο. Είναι η συζήτηση καθαυτή, το (δημοκρατικό) γεγονός της διανομής και εν συνεχεία η πιθανότητα να τη δουν κάποιοι με βαρύνοντα λόγο. Αλλά αυτοί μάλλον θα το έχουν κάνει ήδη.

«Ως Ισραηλινός θεωρώ ότι είναι σωστό να γίνει», λέει ο Αμπραχάμ. «Πρέπει να είμαστε κριτικοί αυτών των πολιτικών, ώστε να αλλάξουν. Και η συζήτηση στις ΗΠΑ είναι πιο στενή, υπάρχει πολύ λιγότερος χώρος για αυτό το είδος κριτικής, ακόμα κι αν πρόκειται για μια ταινία.»

Εν συνεχεία ελπίζει: «Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι το κοινό του φεστιβάλ της Νέας Υόρκης που πρέπει να δει την ταινία», λέει εύλογα. «Αν όμως έχεις έναν πραγματικά μεγάλο διανομέα τότε πραγματικά φτάνεις σε ποικίλες ιδεολογίες ανθρώπων και ποικίλη γνώση του τι συμβαίνει ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη.»

Ίσως εάν πρυτανεύσουν κάποιες φωνές και βρεθεί στην οσκαρική πεντάδα, και κερδίσει και το Όσκαρ, κάτι να αλλάξει. Όμως ας είμαστε και ρεαλιστές. Η κατάσταση πια στον κόσμο - και οι ΗΠΑ είναι ένα ατυχώς καλό παράδειγμα - μαρτυρά ότι αν διαφωνείς σκληραίνεις ακόμα περισσότερο όταν νοιώθεις ότι σου επιβάλλουν. Πολλοί άνθρωποι έχουν αρκετά προβλήματα ώστε να χρειάζονται πια την διαφωνία και την ένταση της επιβολής της γνώμης τους. Και τα υπάρχοντα νήματα της επικοινωνίας θα κάνουν ότι μπορούν για να τους πολλαπλασιάσουν.