15:36
11/7

Γιουλ Μπρίνερ: Ο εμιγκρές που λατρεύτηκε από το Χόλιγουντ του '50

«Η Μανία της Σάρκας» (The Sound and the Fury, 1959) του Μάρτιν Ριτ

Την ίδια χρονιά ο Μάρτιν Ριτ σκηνοθετεί τη μεταφορά του αριστουργήματους του Φόκνερ με θέμα την αποσύνθεση της αριστοκρατίας  του αμερικανικού Νότου, ο αθάνατος Έλλην μεταφραστής διαπιστώνει σχεδόν στηλιτευτικά την «Μανία της Σάρκας», ωστόσο το έργο είναι μια σοβαρή αποτύπωση της ατμόσφαιρας του Φόκνερ.

«Και οι Επτά Ήταν Υπέροχοι» (1960) του Τζον Στάρτζες

Κλασσική μεταφορά των «Επτά Σαμουράϊ», εμβληματικό ποπ γουέστερν με έγκυρο βλέμμα στην μυθολογία του Ουέστ και ονειρικό καστ, ενδεχομένως η μόνη ταινία του Μπρίνερ που παραμένει αλώβητη σήμερα και αυτή που ευθύνεται για το ότι τουλάχιστον μέχρι τους σημερινούς 40+ ο ηθοποιός είναι σημείο αναφοράς.

«Τάρας Μπούλμπα» (1962) του Τζ. Λι Τόμσον

Γιγάντια, πανάκριβη, εξωτική περιπέτεια βασισμένη στην ιστορία του Γκογκόλ, πασίγνωστη τότε, αν και έφερε πίσω μόνο ένα μέρος του τεράστιου προϋπολογισμού της, με δίδυμο Τόνι Κέρτις-Γιουλ Μπρίνερ (παρότι με πέντε μόλις χρόνια διαφορά ο Μπρίνερ κάνει τον Τάρας-μπαμπά του Κέρτις) να σε κρατά, να το προτείνεις και να χαμογελάς και λίγο με το αναχρονιστικό πια camp της.

«Η Μάχη του Ποταμού Νερέτβα» (1969) του Βέλικο Μπούλατζιτς

Αντίθετα δεν χαμογελάς καθόλου με αυτό το ωραίο πολεμικό δράμα Δευτέρου Παγκοσμίου, Παρτιζάνοι εναντίον δυνάμεων του Άξονα, ωραίο καστ (Όρσον Ουέλς, Κουρτ Γιούργκενς, Μποντάρτσουκ, Κοσίνα, Νέρο), η κλασσική, μεγάλη ευρωπαϊκή συμπαραγωγή που στα μάτια του σινεφίλ μια χαρά στέκει ακόμα κι ας έχει ξεχαστεί.

«Ο Επαναστάτης της Νύχτας» (Westworld, 1973) του Μάικλ Κράιτον

Τελευταία η cult δημιουργία του Μάϊκλ Κράιτον, η δεύτερη ταινία που πιθανά φέρνει ως το σήμερα τον Μπρίνερ, γουέστερν επιστημονικής φαντασίας, με τον ηθοποιό στο ρόλο ενός ρομπότ που παρανοεί κι αρχίζει να καθαρίζει του επισκέπτες ενός theme park που φτιάχτηκε για να εκπληρώσει διακοπές πλουσίων. Τα γεννοφάσκια του «Τζουράσικ Παρκ», σα να λέμε.

Ο Μπρίνερ νυμφεύθηκε τέσσερεις φορές, απέκτησε τρία παιδιά και υϊοθέτησε δύο, παρότι μη καπνιστής από το '71 διαγνώστηκε καρκινοπαθής στον πνεύμονα το 1983 (κάπνιζε απ' τα 12 βέβαια) και πέθανε δυο χρόνια αργότερα αφήνοντας λυπητερή αντικαπνιστική παρακαταθήκη ένα τηλεοπτικό διαφημιστικό που ξεκινά με τον ίδιο να κοιτάζει την κάμερα λέγοντας: «now that I'm gone»...