Τομ Χανκς: Ο δρόμος της ανεκτίμητης απλότητας - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
10:36
9/7

Τομ Χανκς: Ο δρόμος της ανεκτίμητης απλότητας

Η άλλη συνεργασία είναι με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ. Πέντε ταινίες και εδώ εκκινώντας από την «Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν» (επίδειξη πρώτου ρόλου σε δύσκολο είδος και έργο, ανεξαρτήτως γνώμης για την ταινία) και συνεχίζοντας με το αδαμάντινο «Πιάσε με Αν Μπορείς», το καπρικό  - κι εντελώς σπιλμπεργκικό - «Terminal» και δύο ωραία (το ένα σπουδαίο) entries της ωριμότητας, την «Γέφυρα των Κατασκόπων» και τα «Απαγορευμένα Μυστικά». Και μόνο σ’ αυτά τα πέντε αν θυμηθείς τι υποδύεται ο Χανκς, παίρνεις μια ιδέα του άνετου εύρους του.

Εμβόλιμα μερικά ωραία και μερικά ωραιότερα ακόμα: «Το Πράσινο Μίλι» του Ντάραμποντ, ο «Ναυαγός» του Ζεμέκις (άλλη μία υποψηφιότητα – 19 χρόνια είναι πολλά και ειδικά στην περίπτωση του «Κάπτεν Φίλιπς» ακατανόητα - αλλά επανήλθε με το «Ένας Υπέροχος Γείτονας»), «Ο Δρόμος της Απώλειας» του Σαμ Μέντες, τέσσερα «Toy Story», «Πολικό Εξπρές» ξανά του Ζεμέκις, «Sully» του Κλιντ Ίστγουντ – κι εδώ μια υποψηφιότητα δεν θα έβλαπτε - πέρσι τον είδαμε στον στρφταλιζέ «Elvis» του Μπαζ Λούρμαν, στο αμερικανικό, τίμιο ριμέικ «Ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Όττο» και σχετικά πρόσφατα στο «Asteroid City» του Γουές Άντερσον.

Υπάρχουν κι άλλες που δεν αναφέρθηκαν. Όλες τους, ανεξαιρέτως, τιμημένες από έναν ηθοποιό που μας αρέσει να λέμε πως είναι η μετεμψύχωση του Τζίμι Στιούαρτ (θα παραήταν Δημοκρατικός για τα γούστα του αλλά παρέα θα έκαναν…), που ποτέ δεν κοροϊδεύει σ’ ένα ρόλο κλέβοντας την ευκολία, που εννοεί την ανθρωπιά του καλύτερου μέσου ανθρώπου γι΄αυτό και την αποτυπώνει τέλεια. Ο δικός μας Τομ Χανκς (πολιτογραφημένος Έλληνας και μόνιμος των καλοκαιριών μας ελέω συζύγου Ρίτα Γουίλσον…) φανερώνει την καλή πλευρά μας στο σινεμά του μεγάλου κοινού. Χαίρεται και γελάει σαν εμάς, τρομάζει και σοβαρεύεται επίσης, μπορεί και να βρει το κρυμμένο ιδεώδες του καθήκοντος και των αρχών (ίσως γι΄αυτό και τόσο τέλειος Sully) και να το αναμετρήσει με τους φόβους και τη μοναξιά κελεύσματός τους.

Ας πούμε ότι τον αγαπάμε τον Τομ Χανκς, μοιάζει ευκολότερο έτσι. Να είναι γερός και να συνεχίσει να μην φείδεται εμφανίσεων. Δεν έχουμε και πολλούς να ακουμπάμε έτσι.