14:30
1/8

«Έχουμε γίνει όλοι σεναριογράφοι και ηθοποιοί σε social λογαριασμούς»: Ο Σαφί Νεμπού μιλά στο ΣΙΝΕΜΑ

Ο Σαφί Νεμπού («Στα Δάση της Σιβηρίας») διασκευάζει το μπεστ σέλερ «Ποια Νομίζεις ότι Είμαι» (διαβάστε τη γνώμη μας για την ταινία εδώ) της Καμίλ Λοράν, εμπιστεύεται (και καλά κάνει) τη Ζιλιέτ Μπινός σε έναν περίπλοκο ρόλο και παραδίδει ένα οξυδερκές θρίλερ-χαρακτήρων πολλαπλών ανατροπών.

Επίκαιρη όσο ποτέ, η ταινία έχει βασική πρωταγωνίστρια την Κλερ (Ζιλιέτ Μπινός) μία χωρισμένη μητέρα δυο παιδιών που επινοεί μία διαφορετική περσόνα, την 20χρονη Κλάρα, για να κατασκοπεύσει μέσω facebook τον πρώην της. Σύντομα το catfishing θα οδηγήσει την Κλερ σε μία παγίδα που θα θολώσει επικίνδυνα το ψέμα και την αλήθεια.

Διαβάστε ακόμα
«Τι; Δεν με ακολουθείς στο Instagram;!»: Η Ζιλιέτ Μπινός μιλά στο ΣΙΝΕΜΑ

Ο φόβος της εγκατάλειψης και του θανάτου, ο κίνδυνος της χειραγώγησης είναι πέρα από φύλα

Τι σε προσέλκυσε στη συγκεκριμένη ιστορία;

Είχα διαβάσει το βιβλίο και μου άρεσε πολύ η ιδέα πίσω από τη βασική πρωταγωνίστρια. Πρόκειται για μία γυναίκα ακαδημαϊκό, μία φιλόλογο που μπαίνει στον πειρασμό να υποδυθεί έναν φανταστικό χαρακτήρα. Αυτό σε συνδυασμό με την δυσκολία να αποδόσεις κινηματογραφικά τον κόσμο των social media ήταν που μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Η δομή του μυθιστορήματος είναι επίσης πολύ κινηματογραφική, αφού ουσιαστικά μιλά για τον τρόπο που συνδιαλέγεται η μυθοπλασία με την πραγματικότητα.

Τις περισσότερες φορές στο σινεμά τα social media απεικονίζονται ως μία νεανική ασχολία. Εδώ η βασική ηρωίδα είναι μία γυναίκα πάνω από 50 χρονών.

Γι’ αυτό και με ενδιέφερε η ιστορία της. Είμαι 50 χρονών και δεν ανήκω στη γενιά των social media, δηλαδή δεν είμαι μέρος της γενιάς που ζει μέσα από το φίλτρο τους. Αυτό που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει είναι πως δεν απευθύνεται σε ένα εφηβικό κοινό, το αντίθετο. Μοιάζει κάπως με την επιλογή που κάνει και η βασική ηρωίδα.

Για την οποία θέλατε από την αρχή τη Ζιλιέτ Μπινός;

Ναι, από τη στιγμή που διάβασα το μυθιστόρημα, πριν καν ασχοληθώ με το σενάριο. Νομίζω πως είναι η μοναδική ηθοποιός της γενιάς της που μπορεί να ανταπεξέλθει σε τέτοιες απαιτήσεις και να ενσωματώσει τις πολλαπλές προσωπικότητες αυτής της γυναίκας. Προσπάθησα και τελικά δέχτηκε.

Και είναι σημαντικό πως και η ίδια υποστηρίζει τολμηρές επιλογές, κάτι που την ξεχωρίζει από άλλες γαλλίδες ηθοποιούς.

Συμφωνώ απόλυτα. Σε πολλές σκηνές της ταινίας το πρόσωπό της είναι σε κοντινό πλάνο. Μου έδειξε εμπιστοσύνη και με άφησε εντελώς άνετο στη σκηνοθεσία. Έχει μία διάθεση να δοκιμάσει όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα για το καλό της ταινίας.

Τώρα μπορώ να κάνω μία ταινία με το κινητό μου και να την επιλέξουν στις Κάννες

Πιστεύεις πως ο καθένας ξεχωριστά γινόμαστε οι σύγχρονοι αφηγητές της ζωής μας, μέσα από τα social media; Αφηγητές που μοντάρουν τη ζωή τους σε μία δημόσια προβολή;

Σίγουρα. Αυτή η ταινία δεν θα συνέβαινε 20 χρόνια πριν. Έχουμε γίνει όλοι σεναριογράφοι και ηθοποιοί που προβάλλουν την καθημερινότητά τους στους social λογαριασμούς τους. Η τεχνολογία είναι κομμάτι μας πια.  Όταν έκανα την πρώτη μου ταινία έπρεπε να νοικιάσω εξοπλισμό και να δουλέψω με μία κάμερα 35mm. Τώρα μπορώ να κάνω μία ταινία με το κινητό μου και να την επιλέξουν στις Κάννες.

Στην ταινία οι λογοτεχνικές αναφορές είναι σαφείς. Υπάρχουν όμως και κρυφές, κινηματογραφικές;

Όντως, λόγω θέματος η ταινία είναι πολύ κοντά στις «Επικίνδυνες Σχέσεις» του Φρίαρς και στη «Νύχτα Πρεμιέρας» του Κασαβέτη. Αυτό όμως που ήθελα σίγουρα να αποφύγω ήταν η επαναληψιμότητα της εικόνας μιας γαλλικής ταινίας. Ήθελα δηλαδή να αποφύγω τους δρόμους του Παρισιού και την αρχιτεκτονική της πόλης που θα έκαναν την ταινία να μοιάζει με τόσες άλλες.

Τα χρώματα που επέλεξες στη διεύθυνση φωτογραφίας υποδεικνύουν μία ερωτική, αισθησιακή ατμόσφαιρα. Ήταν συνειδητή επιλογή;

Σκεφτήκαμε αρκετά σχετικά με τη φωτογραφία της ταινίας. Ξεκινήσαμε με την ιδέα πως τα χρώματα θα έπρεπε να φέρουν κάτι από τα χρώματα των κινητών, τις οθόνες των tablets, τις virtual εικόνες και φυσικά τις αντανακλάσεις τους. Αφιερώσαμε αρκετό χρόνο στη φωτογραφία γιατί δεν με ενδιέφερε μία νατουραλιστική προσέγγιση.

Στη συνέντευξη τύπου της ταινίας στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου

Η ταινία παίζει με τα στερεότυπα, ειδικά με τα θέματα φύλου και το ταμπού της ηλικιακής διαφοράς. 

Για να σου πω την αλήθεια, μου άρεσε πολύ η ιδέα να σκηνοθετήσει ένας άντρας αυτή την ιστορία. Ακόμα κι αν δεν ήμουν εγώ. Ο τρόπος με τον οποίο είδα αυτή την γυναίκα ήταν γεμάτος καλοσύνη και αγάπη. Δεν θα την έλεγα φεμινιστική ταινία, γιατί υπάρχουν κοινοί τόποι που συνδέουν άντρες και γυναίκες. Πιστεύω πως η αίσθηση του χρόνου που περνά, ο φόβος της εγκατάλειψης και του θανάτου, ο κίνδυνος της χειραγώγησης είναι πέρα από φύλα.

Πιστεύεις λοιπόν πως η ταινία θα μπορούσε να λειτουργήσει και αντίστροφα; Με έναν άντρα να δημιουργεί ένα ψεύτικο, ψηφιακό avatar;

Ναι, και νομίζω πως το κάνουν αρκετοί!

INFO
Η ταινία «Ποια Νομίζεις ότι Είμαι» κυκλοφορεί ήδη στους κινηματογράφους από την Rosebud.21