Από το αρχείο του ΣΙΝΕΜΑ: Οι 50 καλύτερες ταινίες που έγιναν ποτέ - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
13:30
23/3

Από το αρχείο του ΣΙΝΕΜΑ: Οι 50 καλύτερες ταινίες που έγιναν ποτέ

30. Η ΕΚΛΕΙΨΗ ( L’ Eclisse / Ιταλία, 1962) του Μικελάντζελο Αντονιόνι
Το τελευταίο μέρος στην τριλογία της αποξένωσης οδηγείται στο πιο συγκλονιστικό ματαιωμένο ραντεβού που έχει καταγραφεί ποτέ σε φιλμ: το love story ως ταινία τρόμου

29. Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΛΓΕΡΙΑΣ (La Battaglia di Algeri / Ιταλία, Αλγερία, 1966) του Τζίλο Ποντεκόρβο
Μετά τη «Μάχη», καμία ταινία δεν κατάφερε να κατανοήσει τόσο βαθιά τους μηχανισμούς τρομοκρατίας πίσω από έναν αντάρτικο πόλεμο. Και καμιά δεν επηρέασε περισσότερο την εξέλιξη του πολιτικού φιλμ όσο αυτή.

28. ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ (Modern Times / ΗΠΑ, 1936) του Τσάρλι Τσάπλιν
Αντιμέτωπος με τα ήθη και τις συνήθειες της βιομηχανικής εποχής και της έλευσης του ομιλούντος κινηματογράφου, ο Τσάπλιν απαντούσε με ένα γλυκόπικρο, βαθιά ανθρώπινο και ασταμάτητα εφευρετικό σε χιούμορ φιλμ.

27. Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ (The Night of the Hunter/ ΗΠΑ, 1955) του Τσαρλς Λότον
Εις το όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, ένας ιεροκήρυκας ποδοπατά τη μία μετά την άλλη τις Δέκα Εντολές και ένας σπουδαίος Βρετανός ηθοποιός πραγματοποιεί με τη μοναδική σκηνοθετική του απόπειρα μία ταινία πλησίον της απόλυτης μαγείας.

26. Η ΑΤΑΛΑΝΤΗ (L’ Atalante / Γαλλία, 1934) του Ζαν Βιγκό
Ένα σαγηνευτικό ποταμίσιο παραμύθι για ένα παντρεμένο ζευγάρι το οποίο μπαρκάρει ακολουθώντας την παλίρροια που θα το οδηγήσει στο Παρίσι, πλήρως εναρμονισμένο με το ποιητικό όραμα που αποτύπωσε ο Βιγκό στη μεγάλη οθόνη.

25. Ο ΤΡΕΛΟΣ ΠΙΕΡΟ (Pierrot le Fou / Γαλλία, 1965) του Ζαν-Λικ Γκοντάρ
Ο Γκοντάρ αγκαλιάζει το σινεμά του, το σινεμά των άλλων, την ένωση ουρανού και θάλασσας, την ξέφρενη φυγή ενός ζευγαριού, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία, δηλαδή τα πάντα. Και μας χαρίζει μία ταινία ελεύθερη μέχρι θανάτου.

24. Η ΛΑΜΨΗ ( The Shining / ΗΠΑ, 1980) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Ο εκπορευόμενος από ό,τι νιώθεις αλλά δεν μπορείς να δεις ή να κατανοήσεις τρόμος είναι το οξυγόνο που αναπνέει ο μινιμαλιστικός εφιάλτης του Κιούμπρικ που στοιχειώνει αμετάκλητα τον θεατή.

23. Ο ΛΟΓΟΣ (Ordete / Δανία, 1955) του Καρλ Ντράγιερ
Ολοκληρωτική βύθιση μέσων, αφήγησης και δράματος σε μία πνευματικότητα που κατοικεί σε ένα σύμπαν όπου η σιωπή και η ακινησία μιλούν πιο σπαρακτικά από κάθε λέξη και κάθε κίνηση.

22. ΜΠΛΕΪΝΤ ΡΑΝΕΡ (Blade Runner / ΗΠΑ, 1982) του Ρίντλεϊ Σκοτ
Το φουτουριστικό κομψοτέχνημα του Σκοτ, βασισμένο σε έναν από τους ζοφερούς οραματισμούς του Φίλιπ Κ. Ντικ, ανιχνεύει την απόλυτη αλλοτρίωση της ανθρώπινης φύσης σε ένα νυχτερινό και απελπισμένο μέλλον που ζωντανεύει επί οθόνης σαν να επρόκειτο για το πιο ρεαλιστικό σκηνικό.

21. ΑΝΤΡΕΪ ΡΟΥΜΠΛΙΟΦ (Andrey Rublev / Σοβιετική Ένωση, 1969) του Αντρέι Ταρκόφσκι
Η δεύτερη ταινία του Ταρκόφσκι ίπταται πάνω από τις συμβατικές έννοιες του ιστορικού δράματος και της βιογραφίας, απογειώνοντας σε απαστράπτον ασπρόμαυρο την προβληματική της πίστης και της δημιουργίας, στο μοναδικό φιλμ του σινεμά που έφτασε ποτέ τόσο κοντά στο «καθ’ομοίωσιν».