Ο γοητευτικότερος ρόλος του Μάρλον Μπράντο ήταν ο εαυτός του - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
9:42
1/7

Ο γοητευτικότερος ρόλος του Μάρλον Μπράντο ήταν ο εαυτός του

Σαν σήμερα 1η Ιουλίου 2004 πέθανε ο σπουδαιότερος ηθοποιός του σινεμά, ο Μάρλον Μπράντο.

Από τον Πάνο Γκένα

Ο κινηματογράφος δεν είναι θέατρο. Η αδηφάγα απόσταση και η διάσταση της οθόνης απαιτούν να καλυφθούν με πρόσωπα σε κοντινά πλάνα, πρόσωπα που θα υποχρεωθούν να μοιραστούν με το κοινό ένα οξύμωρο σχήμα: την υποκριτική ως ερμηνεία και ταυτόχρονα μία ανυπόκριτη αλήθεια. Είθισται λοιπόν, η έβδομη τέχνη να εκθέτει και ταυτόχρονα να αναδεικνύει σε γκρο-πλαν. «Αν δεν γινόμουν ηθοποιός, θα γινόμουν απατεώνας και θα κατέληγα στη φυλακή», είχε δηλώσει κάποτε ο Μάρλον Μπράντο. Και η παραπάνω δήλωση καλύπτει το εύρος της υποκριτικής και της αλήθειας του.

Ο Μπράντο είχε την τύχη να περιλαμβάνει ένα γοητευτικό πακέτο σωματικής ρώμης, διερευνητικού πνεύματος, καλλιτεχνικής τόλμης, συμπεριφορικού θράσους και φυσικής ομορφιάς. Με λίγα λόγια δεν μπορούσες να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Ευτυχώς το αδιαμφισβήτητο ταλέντο και θάρρος του, του απένειμαν δικαιωματικά τον τίτλο του σπουδαιότερου ηθοποιού της γενιάς του. Ενδεχομένως και όλων όσων ακολούθησαν, λαμβάνοντας υπόψη πως ο Μπράντο δεν έπαιξε αλλά ουσιαστικά δίδαξε ρόλους.

Η σημερινή επέτειος του θανάτου του ας σταθεί αφορμή για να διαβάσετε το εξαιρετικό αφιέρωμα του συναδέλφου Ηλία Δημόπουλου Μάρλον Μπράντο: Η άπταιστη γοητεία του χαρίσματος και να αναζητήσετε επίσης το «Listen to me Marlon», την εκ βαθέων εξομολογητική κατάθεση του Μάρλον Μπράντο στο ντοκιμαντέρ του Στέβαν Ράιλι. Μία ταινία που αποτελεί παράλληλα και μία από τις πιο αποκαλυπτικές καταβυθίσεις που έγιναν ποτέ στο μυαλό και τον ψυχισμό ενός ηθοποιού.

Πως μπορείς να χαρτογραφήσεις την προσωπικότητα Μπράντο; Ποιος μπορεί να μιλήσει για εκείνον; Η ταινία του Ράιλι με αποκλειστική πρόσβαση σε ανέκδοτο υλικό, συμπεριλαμβανομένων προσωπικών ηχογραφήσεων του Μπράντο που ξεπερνούσαν τις 200 ώρες, ακολουθεί την καριέρα και την εκκεντρική ζωή του ηθοποιού μέσα από τα λόγια του. Μία μύχια εξομολόγηση καθοδηγεί τον θεατή και του ψιθυρίζει ένα προσωπικό ημερολόγιο ιδεών, επιθυμιών και μυστικών. 

Ο τίτλος της ταινίας προκύπτει από μια κασέτα αυτο-ύπνωσης του Μπράντο, στην οποία ακούγονται τα εξής: «Άκουσέ με, Μάρλον. Είμαι ένα κομμάτι του εαυτού σου που μιλά στο άλλο. Άκου τον ήχο της φωνής μου και εμπιστεύσου με... Όσα σου λέω εδώ και τώρα είναι αληθινά». Ο Μπράντο ήλπιζε το υλικό αυτό να χρησιμοποιηθεί σε ένα αυτοβιογραφικό φιλμ που σχεδίαζε, αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώθει. Με τις ευλογίες των κληρονόμων του και με βοήθεια από τον Τζον Μπάτσεκ του «Ψάχνοντας τον Sugar Man», ο Στέβαν Ράιλι («Blue Blood», «Fire in Babylon») ανέλαβε την επιμέλεια του ντοκιμαντέρ και κατάφερε να συνδέσει υποδειγματικά τα γεγονότα μιας πολυτάραχης ζωής: από το ξεκίνημα και τα μαθήματα της Στέλα Αντλερ, μέχρι την οικογενειακή τραγωδία και την Αϊτή, το καταφύγιο του Μπράντο μακριά από το Χόλιγουντ, το οποίο απεχθανόταν όλο και περισσότερο με τα χρόνια.

Η δυναμική της εικόνας του στην οθόνη βασιζόταν στην έκπληξη, στο απροσδόκητο. Και ο Μπράντο υπήρξε αυθεντικός στους ρόλους και τις δημόσιες εμφανίσεις του. Είτε αυτοσχεδίαζε για τον Καζάν στο «Λιμάνι της Αγωνίας», είτε αρνιόταν το Όσκαρ για τον «Νονό» του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Και η επιτυχία του «Listen to Me Marlon» έγκειται στο ότι αποδεικνύει περίτρανα πως ο Μάρλον δεν ήταν απλά ο Στάνλεϊ, ο Βίτο, ο Τζορ-Ελ, ο Πολ ή ο συνταγματάρχης Κουρτς. Ηταν όλοι μαζί και πιο σημαντικός.