Βίντεο: Η Τριλογία των Χρωμάτων του Κριστόφ Κισλόφσκι

Κάπως έτσι συνοψίζει ο ίδιος ο Κισλόφσκι την βαθιά του πίστη στον Άνθρωπο, την για πολλούς μεταφυσική του εναπόθεση στην μεταξύ μας αλληλεγγύη, τόσο έξοχα αντιπροσωπευμένη στην σκηνή με τους υπερήλικους που διατρέχει την τριλογία και μνημονεύεται και στο βιντεοδοκίμιο του Sight and Sound.

Ακουγόμαστε νοσταλγικοί, είμαστε ως ένα βαθμό, αλλά με καλό λόγο. Βλέπεις ήταν κάτι, τότε εκεί στις αρχές του ’90, πως ένας σκηνοθέτης τέτοιου μεγέθους, που θα έφευγε και τόσο επίκαιρα τότε από κοντά μας λίγο μετά, θα παρήγαγε μια τριλογία, γυρισμένη ταυτόχρονα, όπως λίγα χρόνια μετά θα γυρίζονταν (καλώς) ένας» Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» ή (κακώς) κάτι σίκουελ του «Μάτριξ». Ήταν κάτι να έχεις να περιμένεις, και να βιώνεις τελικά διαδοχικά, ένα συνεκτικό όραμα για την Ευρώπη, για την ανθρωπότητα και τις ελπίδες της, για την Αγάπη και την στάση απέναντι στα πεπραγμένα.

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό το μέγεθος του Κριστόφ Κισλόφσκι, αιχμής του δόρατος μιας σπουδαίας κινηματογραφίας (τα λέγαμε και για τον Αντρέι Βάιντα), που τονίζεται ακόμα πιο πολύ από την φιλοσοφική και ιδεολογική κράση του. Ο Κισλόφσκι είχε προγόνους, δεν τον διαδέχθηκε όμως κανείς, το σινεμά του άυλου που υπηρέτησε ήταν μια Τέχνη που στην περίπτωση (και) της τριλογίας θέλησε να βρει την ψυχή πίσω από την σύλληψη της ενωμένης Ευρώπης. Μοιάζει απαίσια συμβολικό πως ο χαμός του συνόψισε πως πίσω από ένα μεγάλο όνειρο πρυτάνευσαν αρχές και ένστικτα που ουδέποτε ενέπνευσαν (αν και πάντα υπολογίζονταν) το ιδεαλιστικό, ηθικό και δυνάμει τόσο αληθινό σινεμά του.