Βίντεο: Η υπέροχη «μουσική» του «Ιρλανδού»

Μπορεί ο «Ιρλανδός», κυρίως (και άδικα) λόγω της διάρκειάς του, να διαιρεί τους θεατές του, αυτό δεν μπορεί όμως να σημαίνει πως στερείται ενδιαφέροντος. Η κινηματογραφικότερη διάσταση της οποίας εξυπηρετείται από την συνειδητή επιλογή (και φόρο τιμής) του Σκορσέζε να ανοίξει μια παρένθεση, οργανικότατα τοποθετημένη, μέσα στην ανέκαθεν «μουσικοκρατούμενη» δράση του, κατά την οποία δεν ακούεται νότα.

Είναι βέβαια η καλύτερη στιγμή της ταινίας, εναποτίθεται στην βάση της κινηματογραφικής αφήγησης και την ουσία του «μελωδικού» μοντάζ, αναφέρεται δε σ' ένα ένδοξο (κυρίως γαλλικό) παρελθόν του σινεμά, που ο Σκορσέζε φαίνεται πως πάντα αγαπούσε και ήθελε να τιμήσει.

Στο ακόλουθο βίντεο-δοκίμιο η ομάδα του cinefix δοκιμάζει επιτυχώς μια οπτική κριτική του έργου, παίρνοντας το νήμα των αφηγήσεων και των χρονικών πλαισίων του έργου, επιχειρώντας να δώσει μια λίαν ενδιαφέρουσα εξήγηση τόσο στην οργανικότητα της εκτεταμένης αυτής σεκάνς όσο και στην αποτελεσματικότητα της (τόσο μελωδικής) απουσίας της μουσικής.