«Evil Dead» του Σαμ Ράιμι: Ταινία 37 (αιμοβόρων) ετών! - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
14:19
15/10

«Evil Dead» του Σαμ Ράιμι: Ταινία 37 (αιμοβόρων) ετών!

Η ταινία που ανακοίνωσε τον ωραιότατο ερχομό του Σαμ Ράιμι στα χολιγουντιανά πράγματα αλλά και το horror που τροποποίησε τον ρου που είχε διαμορφώσει τρία χρόνια πριν η «Νύχτα με τις Μσκες» του Τζον Κάρπεντερ.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Καθώς σήμερα η άνεση παραγωγής μιας ταινίας ακόμα και με κινητό τηλέφωνο ή η διαδικτυακή ευκολία, έστω άτυπης, διανομής της τείνουν να γίνουν κανόνας στις αβοήθητες μικρές παραγωγές, είναι δύσκολο η νεότερη γενιά σινεφίλ να φανταστεί μια όχι τόσο μακρινή εποχή τελείως διαφορετικού τύπου δυσκολιών.

Το πρώτο «Evil Dead», μια από τις βασικές ταινίες τρόμου για κάθε φίλο του είδους, υπήρξε το προϊόν μιας φιλίας (του Σαμ Ράιμι με τον Μπρους Κάμπελ), μιας μικρού μήκους ταινίας (το «Within the Woods»), που προηγήθηκε προκειμένου να υποδαυλιστεί ένα ενδιαφέρον για το μεγαλύτερο project, μια ποταμιαία περιπέτεια γυρισμάτων που θα μπορούσε να είναι ένα ολόκληρο βιβλίο, ένα περιπετειώδες μοντάζ (με τον Τζόελ Κοέν να συμμετέχει παίρνοντας ιδέες για το «Blood Simple» τρία χρόνια μετά – συν μια φιλία με τον Ράιμι) και φυσικά ένας πόλεμος κανονικός με τη λογοκρισία για τον χαρακτηρισμό της ταινίας.

Ακολούθως της εξόδου της «Νύχτας με τις Μάσκες» του Τζον Κάρπεντερ το 1978, δόθηκε ένα ανεπίσημο έναυσμα χειμαρρώδους παραγωγής slasher ταινιών που κυρίευσαν τον τρόμο για τα επόμενα τρία χρόνια. Πρακτικά, το «Evil Dead» (για τον Έλληνα διανομέα «Το Καταραμένο Άσμα»...) γεννήθηκε όταν πια η οριακότητα και η επανάληψη (συν την ύπαρξη μερικών περιθωριακών ταινιών ακραίας κατάδειξης) είχαν φθάσει τα πράγματα σ' ένα δημιουργικό τέλμα. Το slasher θα συνέχιζε με τα «Παρασκευή και 13», μέχρι την ανανέωση που θα έφερνε στο υπο-είδος ο Κρέιβεν με το «Scream» του '96, όμως το «Evil Dead» θα έφερνε έναν χαλασμό που θα ήταν μεν αδύνατο να μιμηθούν πολλες ταινίες, θα επηρέαζε όμως την κάμψη του τρόμου στο '80 και οπωσδηποτε θα τροχοδρομούσε την καριέρα του Ράιμι που στην συνέχεια θα έφτανε βέβαια στους μεγάλους προϋπολογισμούς και την «επίσημη» καταξίωση.

Μ' έναν προϋπολογισμό σχετικά μικρό, μια καλύβα στα δάση του Τενεσί (την οποία φημολογείται πως ο Ράιμι έκαψε μετά το τέλος των γυρισμάτων...) κι ένα ολιγομελές καστ και συνεργείο, το «Evil Dead» έλεγε την ιστορία πέντε νεαρών που βρίσκουν μια καλύβα στο δάσος κι αφού διαβάζουν το Βιβλίο των Νεκρών κι ακούν μια παράξενη ηχογράφηση ενός χαμένου αρχαιολόγου, ποιος είδε τον Θεό και δεν το φοβήθηκε: Ζόμπι, δαιμονισμοί, δέντρα που βιάζουν (!) και η πιο παραληρηματική σειρά μαχαιρωμάτων, ακρωτηριασμών και γενικώς υστερικού gore, συστήνουν μια ταινία που όμοιά της δύσκολα μπορούσες να ανακαλέσεις (και ακόμα δηλαδή), ένα οργανωμένο παραλήρημα γραφικού τρόμου που άφησε δυνητικούς διανομείς και λογοκριτικά γραφεία κόκκαλο.

Ωστόσο, χάρη σε μια ενθουσιώδη κριτική του Στίβεν Κίνγκ που είδε την ταινία εκτός συναγωνισμού στις Κάννες, η New Line ενδιαφέρθηκε χαρίζοντας στο έργο μια καλή ζωή στις αμερικάνικες αίθουσες (που η ταινία περίπου οκταπλασίασε τον προϋπολογισμό της) και μια ανθηρότατη στις (περισσότερες) ευρωπαϊκές. Στην Γερμανία η ταινία (απο)χαιρετίστηκε με συγκλονισμό, κόπηκε πάραυτα από την λογοκρισία και στην ουσία αποκαταστάθηκε μόλις το καλοκαίρι του 2016, 35 ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη της παρουσία.

Για ολόκληρη εκείνη τη χρονιά η ταινία θα ήταν ανάρπαστη, ακόμα περισσότερο στην οικιακή διανομή (στην Αγγλία έγινε βέβαια άμεσα video nasty και δεν ξεκόλλησε από το Νο1 της χρονιάς), θα όριζε την κατάσταση των τρομακτικών πραγμάτων της δεκαετίας, θα έβλεπε και σίκουελ (αλλά πιο πολύ ριμέικ - απείρου κάλλους) το 1987 και θα έμενε στην ιστορία σαν μια εκ των κορυφαίων entries στο ιδιαίτερα ανταγωνιστικό είδος.