Ντόρις Ντέι (1922 - 2019): Αντίο στο πιο γλυκό πρόσωπο του χρυσού Χόλιγουντ

Όσοι έχετε συμπαθήσει γνήσια το γλυκό της πρόσωπο, σιγομουρμουρήσει το «Que Será, Será», γελάσει με το «Pillow Talk», ξέρετε καλά την ποιότητά της. Το star quality που δεν αποδίδεται με λέξεις, αλλά το αντιλαμβάνεσαι με τις αισθήσεις. Αυτή ήταν η Ντόρις Ντέι, ένας από τους τελευταίους θρύλους της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, που πέθανε σήμερα σε ηλικία 97. Άφησε όμως πίσω της μία τεράστια μουσική, τηλεοπτική, κινηματογραφική παρακαταθήκη. Τόσο φωτεινή, όσο το επίθετό της.

Γεννημένη το 1922, η Ντόρις Ντέι ξεκίνησε την καριέρα της ως τραγουδίστρια και είδε άμεσα τις μετοχές της να ανεβαίνουν με την επιτυχία του «Sentimental Journey» το 1945. Αποτέλεσμα ήταν να ακολουθήσει σόλο καριέρα και να συνεργαστεί για 20 χρόνια με την Columbia Records. Με περισσότερες από 650 ηχογραφήσεις σ' αυτό το διάστημα, η Ντόρις Ντέι κατέκτησε τη θέση μιας από τις πιο επιτυχημένες τραγουδίστριες του 20ού αιώνα.

Χαρισματική, γνήσια αστεία και κοσμαγάπητη, η Ντόρις Ντέι έκανε το πέρασμα στον κινηματογράφο με το «Romance on the High Seas» του Μάικλ Κέρτις (σκηνοθέτη της Καζαμπλάνκα»), μία ρομαντική, μουσική ταινία στην οποία υποδύθηκε την τραγουδίστρια (τι άλλο!) Τζόρτζια Γκάρετ ερμηνεύοντας μεταξύ άλλων και το υποψήφιο για Όσκαρ «It's Magic».

Ανάμεσα στις 38 ταινίες που ακολούθησαν, η Ντόρις Ντέι κέρδισε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ με το αψεγάδιαστα ψυχαγωγικό «Τα Απόρρητα της Κρεβατοκάμαρας» (Pillow Talk, 1959) την πιο επιτυχημένη συνεργασία της με τον καλό της φίλο Ροκ Χάντσον, πρωταγωνίστησε στο εκθαμβωτικό «Love Me or Leave Me» (1955) του Τσαρλς Βιντόρ, μία ολοζώντανη τοιχογραφία των '20s που κέρδισε το Όσκαρ Σεναρίου εκείνη τη χρονιά και αποτελεί βιογραφία της διάσημη τραγουδίστριας της τζαζ Ρουθ Έτινγκ, έγινε η θαρραλέα «Καλάμιτι Τζέιν» στην κινηματογραφική μεταφορά του πασίγνωστου μιούζικαλ και φυσικά συνεργάστηκε με τους Άλφρεντ Χίτσκοκ, Τζέιμς Στιούαρτ στο «Άνθρωπος που Ήξερε Πολλά», που παρότι ριμέικ (από τον ίδιο τον Χίτσκοκ) είχε τεράστια απήχηση και έδωσε στην Ντόρις Ντέι το πιο διακεκριμένο τραγούδι της για τη μεγάλη οθόνη, το οσκαρικό «Que Será, Será (Whatever Will Be, Will Be)».

Πολυβραβευμένη στις Χρυσές Σφαίρες, καθώς και με Γκράμι, βραβείο Σεσίλ Ντε Μιλ και Συνολικής Προσφοράς από την Ένωση Κριτικών του Λος Άντζελες, η Ντόρις Ντέι γύρισε την τελευταία ταινία της «Η Εύθυμη Ζωντοχήρα» το 1968 σε σκηνοθεσία Χάουαρντ Μόρις (λίγα χρόνια μετά ανέδειξε τον Τομ Χανκς στη «Γοργόνα»).

Το 1968, μετά τον θάνατο του τρίτου συζύγου της Μάρτιν Μέλχερ, ανακάλυψε σοκαρισμένη πως ο ίδιος μαζί με τον συνεργάτη του Τζερόμ Ρόσενταλ είχαν αφανήσει την περιουσία της οδηγώντας την σε ένα τεράστιο χρέος (επίσης σε πολλές δικαστικές διαμάχες) και πως εν αγνοία της ήταν υποχρεωμένη βάση συμβολαίου να αναλάβει το τηλεοπτικό «The Doris Day Show». Παρά τη δυσάρεστη αρχή, η Ντέι ανέλαβε δημιουργικό έλεγχο στην εκπομπή και κατάφερε να την κάνει ένα από τα πιο επιτυχημένα τηλεοπτικά σόου της Αμερικής μέχρι το 1973.

Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις που έδωσε πρόσφατα, το 2019 για το Hollywood Reporter, μίλησε για τη δραστηριότητά της ως υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων (ίδρυσε το The Doris Day Animal Foundation το 1978), εκμυστηρεύτηκε πως ο αγαπημένος της χαρακτήρας ήταν η Καλάμιτι Τζέιν και πως αναπολεί τις διασκεδαστικές στιγμές που πέρασε με τον Ροκ Χάντσον. «Γελούσαμε τόσο στις τρεις ταινίες που κάναμε μαζί και μείναμε καλοί φίλοι. Μου λείπει».

Το 2004 η Ντέι τιμηθηκε από τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας σε αναγνώριση των «υπηρεσιών της προς τη χώρα».

«The future's not ours to see», όπως τραγούδησε και η Ντόρις. Σίγουρα όμως έκανε λαμπρό το παρόν μας.