Βίντεο: Ο Βιτόριο Ντε Σίκα μετά τον νεορεαλισμό

Αμέσως μετά τη νεορεαλιστική τριλογία που όρισε σε μεγάλο βαθμό το μέγεθος του νεορεαλιστικού κινήματος στο ιταλικό σινεμά («Κλέφτης Ποδηλάτων», «Θαύμα στο Μιλάνο» και «Umberto D.») ο Ντε Σίκα προχώρησε άμεσα σε αισθητική υπέρβαση - κάποιοι το είπαν και υποχώρηση - με τον «Τελευταίο Σταθμό» που έμπαινε σε χωράφια παραδοσιακότερης αφήγησης και μέσων. 

Ωστόσο, μέσα στα χρόνια, αποδείχθηκε πως αυτό δεν ήταν παρά εμβολιασμός μιας φιλμογραφίας που δεν σταμάτησε ουσιαστικά να κοιτάζει την μεταπολεμική Ιταλία μέσα από τον πρίσμα της ιστορίας, των εμμονών και της παραδοσιακά δομημένης ηθογραφίας της. Στο βίντεο που ακολουθεί, με βάση τα «Χθες, σήμερα, αύριο» (1963), «Γάμος α λα Ιταλικά» (1964) και το «Ηλιοτρόπιο» (1970), σχολιάζεται το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη για τους φυλετικούς ρόλους, το ζευγάρι, τον γάμο, την κρεβατοκάμαρα σαν το τελευταίο όριο του ζεύγους, τον Καθολικισμό, τα φαινόμενα απέναντι στα γεγονότα, τον πόλεμο αλλά και την αγαπημένη του Νάπολι με τους χαρακτήρες της που τόσο τέλεια ενσάρκωσε το δίδυμο Λόρεν-Μαστρογιάννι.