10:29
26/12

Ανασκοπηση 2019: Οι καλύτερες ταινίες που... δεν είδατε!

«Honeyland» των Λιούμπομιρ Στεφάνοφ και Ταμάρα Κότεφσκα

Η θριαμβευτική Χρυσή Αθηνά Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο φετινό 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας απονεμήθηκε εκεί ακριβώς που έπρεπε. Τα λόγια αδυνατούν, όμως, να περιγράψουν την εμπειρία ενός εντυπωσιακά φωτογραφημένου και βαθιά συγκινητικού φιλμ το οποίο, με ηρωίδα μια φτωχή γυναίκα που ζει από τη μελισσοκομία στα βουνά της Βόρειας Μακεδονίας, μιλά για έναν τρόπο ζωής που χάνεται, σκιαγραφεί μια συγκλονιστική ύπαρξη και γίνεται μοναδικό μνημείο της ανθρώπινης κατάστασης. Το «Honeyland» δεν αποκλείεται να φιγουράρει στα επερχόμενα Όσκαρ και είναι πιθανόν να βρει τον δρόμο του στις ελληνικές αίθουσες μέσα στη νέα σεζόν. Σε περίπτωση που αυτό δεν συμβεί, όμως, το κείμενο αυτό ας χρησιμεύσει ως ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε μια ταινία που αν είχε ήδη βρει τον δρόμο της στα εγχώρια σινεμά, θα βρισκόταν σίγουρα στη λίστα με τις δυο-τρεις δημιουργίες της χρονιάς. Λουκάς Κατσίκας

«Έχασα το Σώμα μου» (Ι Lost my Body) του Ζερεμί Κλαπέν

Το σώμα έχει τη δική του μνήμη. Η κατάρτιση της (και η κατάκτηση της) είναι ένα έργο εν εξελίξει. Κάθε λάθος κίνηση καταγράφεται, αφομοιώνεται και το βοηθά να αποφύγει τις κακοτοπιές. Συνήθως αυτή η πορεία είναι επώδυνη, μπορεί κάπου κάπου να οδηγεί και σε ακρωτηριασμό, μεταφορικά ή και κυριολεκτικά, όπως σ ’αυτήν εδώ την μαγνητική δημιουργία  που σημείωσε διακριτική πλην διόλου ευκαταφρόνητη φεστιβαλική πορεία, προτού καταλήξει στην πλατφόρμα του Netflix. Χρειαζόταν περισσότερη αφαιρετικότητα στο δράμα, ίσως και μια πιο στοχευμένη κορύφωση, και πάλι, όμως, πρόκειται για μια (πάρα πολύ) ενδιαφέρουσα animated κατάθεση στο ποιητικό σινεμά με ατού το ατμοσφαιρικό score του Dan Levy. Γιάννης Βασιλείου

«Επουράνια Αγάπη» (Divino Amor) του Γκαμπριέλ Μασκάρο

Αποτελεί μία από τις πλέον ευφάνταστες δυστοπίες της πρόσφατης φιλμικής μνήμης. Ερέθισε τα Φεστιβάλ του Σάντανς και της Μπερλινάλε πριν περάσει και από τις Νύχτες Πρεμιέρας. Και φυσικά καθρέφτισε το μομέντουμ μιας ολόκληρης χώρας με φόντο μια θεοκρατούμενη Βραζιλία που καμουφλάρει τον συντηρητισμό της πίσω από καθαγιασμένα όργια και μια φουτουριστική γραφειοκρατία. Ο λόγος για το τολμηρό φιλμ του Βραζιλιάνου Γκαμπριέλ Μασκάρο, η visual artist πλευρά του οποίου αποθεώνει την «Επουράνια Αγάπη» στο επίπεδο ενός βιώματος που ξανοίγεται σε ζητήματα πίστης, ελευθεριότητας, κοινωνικού δεσμού και εξουσίας ενώ φέρνει δύο ασύμβατες έννοιες αναπάντεχα κοντά: τη διονυσιακή έκσταση και την ιουδαιοχριστιανική ηθική. Νεκτάριος Σάκκας

«The Souvenir» της Τζοάνα Χογκ

Μπορεί να ακούγεται οξύμωρο αλλά φτάσαμε στο σημείο το «Souvenir» της Τζοάνα Χογκ, η ταινία που φιγουράρει στην πρώτη θέση του έγκριτου περιοδικού Sight & Sound με τα καλύτερα φιλμ της χρονιάς, να κοσμεί μια λίστα με ταινίες που δεν βρήκαν ποτέ τον δρόμο προς τις αίθουσες της χώρας μας. Ένα ακόμη μικρό θαύμα της ελληνικής διανομής, το οποίο έρχεται να προστεθεί στα πρόσφατα παραδείγματα των «A Ghost Story», «American Honey» και αρκετών άλλων. Αναζητήστε το στο διαδίκτυο και αφεθείτε σε μια ημι-αυτοβιογραφική ερωτική ιστορία τοποθετημένη στην Αγγλία των 80s, σε ένα ιμπρεσιονιστικής αισθητικής και σκοτεινών αποχρώσεων δράμα στο οποίο Όνορ και Τίλντα Σουίντον υποδύονται μητέρα και κόρη, για δεύτερη φορά μετά το «Είμαι ο Έρωτας» του Λούκα Γκουαντανίνο. Κωστής Θεοδοσόπουλος

«Premature» του Ρασάαντ Ερνέστο Γκριν

Ένα τέλειο love story και μια θαυμάσια (επιτέλους) προσθήκη στην πολυσυζητημένη, αλλά εν πολλοίς κινηματογραφικά κούφια ως σήμερα, θηλυκή ενδυνάμωση. Ένα άριστο «μικρό» έργο που λιτά, σβέλτα και με χαρακτήρες που άμεσα συμπονάς αψηφά το τρέχον και ακουμπά το πανανθρώπινο. Το «Premature» δικαιούται ακαδημαϊκής αναγνώρισης, μάλλον δεν θα τη λάβει ποτέ, περιμένει ωστόσο εσένα να το (ανα)γνωρίσεις. Ηλίας Δημόπουλος

«Ghost Town Anthology» του Ντενί Κοτέ

Το «Ghost Town Anthology» του Ντενί Κοτέ είναι μία μελαγχολική και απόκοσμη ιστορία φαντασμάτων. Νεκρών και ζωντανών. Ένα τροχαίο δυστύχημα (ή μήπως αυτοκτονία;) αναστατώνει την ήρεμη ρουτίνα μίας κωμόπολης που έχει συνθίσει την απομόνωση, τη συντήρηση του τίποτα. Ο Κοτέ δοκιμάζει τους χαρακτήρες της ταινίας με μία μεταφυσική πρόκληση: οι νεκροί της πόλης επιστρέφουν, όχι όμως για να στοιχειώσουν ή να τρομοκρατήσουν τους ζωντανούς, αλλά ως αντανακλάσεις τους. Βασισμένο χαλαρά στο μυθιστόρημα «Répertoire Des Villes Disparues» του Λορένς Ολιβιέ, το «Ghost Town Anthology» δεν είναι η «Ομίχλη» του Κάρπεντερ αλλά ένα μελαγχολικό «Les Revenants» που προβοκάρει τον ορθολογισμό και το «καθημερινό». Οι μυστηριώδεις φιγούρες της ταινίας είναι μία υπενθύμιση θανάτου και ταυτόχρονα μία παραίνεση για ζωή. Πάνος Γκένας

«End of the Century» του Λούσιο Κάστρο

Θα μπορούσε να αποτελεί μια ακόμη παραλλαγή στο ρομαντικό μοτίβο που θέλει δύο ανθρώπους να συναντιούνται, να συνευρίσκονται ερωτικά και να διαπιστώνουν ότι υπάρχει κάτι πολύ περισσότερο στη γνωριμία τους, πέρα από μια έντονη σεξουαλική έλξη. Στην πραγματικότητα, όμως, η ταινία του Κάστρο παίρνει το γνώριμο αισθηματικό σενάριο, του προσδίδει ονειρικές προεκτάσεις, το μετακινεί απρόσμενα μεταξύ παρόντος, παρελθόντος και μέλλοντος και καλύπτει μέσω αυτού μια χρονική απόσταση 20 ετών- όλα στην υπηρεσία ενός ιδιαίτερα τρυφερού στοχασμού πάνω στις πιθανότητες, τις τυχαίες συγκυρίες και τους ευσεβείς πόθους που ενώνουν και χωρίζουν ανθρώπους σε αυτή τη ζωή. Τους βοηθούν να ωριμάσουν και δρομολογούν την πορεία αλλαγής που διανύει καθένας. Λουκάς Κατσίκας

«Είμαστε Μικρά Ζόμπι» (We Are Little Zombies) του Μακότο Ναγκαχίσα

Τι μένει να κάνουν τέσσερα αδέρφια που έχουν μόλις αποχαιρετήσει στο αποτεφρωτήριο και τους δύο γονείς τους προκειμένου να αντιμετωπίσουν το βάρος της απώλειας; Σύμφωνα με το tour de force πόνημα του πρωτοεμφανιζόμενου Μακότο Ναγκαχίσα, να στήσουν μπάντα και να ανέβουν μαζί της σε ένα θεοπάλαβο roller coaster με συνεπιβάτες την αμεσότητα της παιδικής ματιάς και ένα τσουνάμι ρετροπόπ αναφορών. Ειδικά βραβεία σε Σάντανς και Βερολίνο για αυτό το καθαρόαιμο φεστιβαλικό διαμάντι που πέρασε και από τις Νύχτες, κάπου ακατέργαστο όπως τα περισσότερα ντεμπούτα αλλά σε κάθε περίπτωση αφοπλιστικά ανοιχτόκαρδο. Μα κυρίως, ένα φιλμ πρόωρης ενηλικίωσης που δεν ήθελε να μοιάσει με κανένα ανάλογο. Νεκτάριος Σάκκας

«Δέντρα στην Έρημο» (Talking About Trees) του Σουχάιμπ Γκασμελμπάρι

Καταλαβαίνω. Ακούς την λέξη ντοκιμαντέρ, στη συνέχεια μαθαίνεις ότι είναι γυρισμένο στο Σουδάν, το περιτύλιγμα δεν είναι και το πιο ελκυστικό. Αυτός όμως δεν είναι σοβαρός λόγος για να χάσεις ένα μεγαλόψυχο, εγκάρδιο και συγκινητικό κομμάτι αληθινής ζωής, έναν ταπεινό ύμνο στο σινεμά ως επανάσταση, στο σινεμά ως ελπίδα, στο σινεμά ως ζήτημα ζωής και θανάτου. Τέσσερεις βετεράνοι σκηνοθέτες, ως άλλα δέντρα στην έρημο, κινούν γη και ουρανό για να οργανώσουν στο Σουδάν την πρώτη δημόσια προβολή ταινίας, μετά από πάρα πολλά χρόνια. Το καθεστώς της χώρας, όμως, έχει αντίθετη άποψη. Προτιμά το σινεμά να παραμείνει νεκρό. Κωστής Θεοδοσόπουλος

«The Sound of Silence» του Μάικλ Ταϊμπέρσκι

Ο Διάβολος είναι στις λεπτομέρειες, αλλά ο Παράδεισος μπορεί τελικά να είναι οι άλλοι. Ίσως αυτό να είναι ένα διάβασμα για το αινιγματικό ντεμπούτο του Μάικλ Τιμπέρσκι, που σαν καλό σινεμά που είναι μας συστήνει μια εξακολουθητικά πρωτότυπη οπτική (και… ακουστική) γωνία του αστικού κόσμου μας. Ο έξοχος Πίτερ Σάρσγκααρντ είναι ένας «συντονιστής σπιτιών», ο (ασυνήθιστος) άνθρωπος που καλείς να βρει τις κακοφωνίες, τις συνηχήσεις και τις συγχορδίες που παρενοχλούν το νευρικό σύστημα και την ψυχολογία των «ασθενών» του. Η γεμάτη αυτοπεποίθηση Ρασίντα Τζόουνς είναι μια τέτοια ασθενής. Γνωρίζονται καλύτερα. Ο ερμητικός αναζητητής του προκαθορισμένου νοήματος και η τραυματισμένη γυναίκα που βλέπει τη ζωή σαν μια σειρά προσωπικών μας επιλογών. Σινεμά κρυπτικής γοητείας, ευφάνταστου σεναριακού σχεδιασμού και περιεκτικών σιωπών που συνιστούν έναν συνεπή, ωφέλιμο ρομαντισμό. Ηλίας Δημόπουλος

Διαβάστε ακόμη:
Ανασκόπηση 2019: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς και κερδίστε 10 HONOR smartphones
Η ώρα για να ψηφίσετε τις ταινίες που ξεχωρίσατε το 2019 έφτασε! Δηλώστε συμμετοχή στη μεγάλη ψηφοφορία του cinemagazine.gr και μπείτε στην κλήρωση με μεγάλο δώρο ένα εντυπωσιακό κινητό HONOR 9Χ και εννιά ακόμη smartphones από την HONOR!

2010-2019: Το cinemagazine ψηφίζει τις 100 καλύτερες ταινίες της δεκαετίας
2010 - 2019, μία δεκαετία που άλλαξε για πάντα τον τρόπο με τον οποίο (θα) βλέπουμε σινεμά. Οι συντάκτες του cinemagazine.gr επιλέγουν τις 100 ταινίες που τη σφράγισαν.

Ανασκόπηση 2019: Τα καλύτερα σάουντρακ της χρονιάς
Τραγουδιστικοί παγετώνες και ανατριχιαστικά μεσοκαλόκαιρα, Μαξ Ρίχτερ και Κουέντιν Ταραντίνο, τρυφεροί έρωτες και συγκινητικοί χωρισμοί, Joker και Μπουνιουέλ! Αυτές είναι οι μουσικές που ξεχωρίσαμε στις εικόνες του 2019.

Ανασκόπηση 2019: Οι ατάκες της χρονιάς
Ατάκες που ξεπέρασαν τις ίδιες τις ταινίες που ακούγονται, έγιναν memes και επαναλήφθηκαν πολλές φορές από τα στόματα θεατών. Συνεχίζουμε τη βόλτα στην κινηματογραφική χρονιά και σήμερα δεν κοιτάμε τις εικόνες, αλλά τις λέξεις!

Ανασκόπηση 2019: Οι αφίσες της χρονιάς
Εντυπωσιακά χρώματα, ευρηματικές ιδέες, πρωτότυπες συνθέσεις, γραφιστικά αριστουργήματα!

Ανασκόπηση 2019: Οι σκηνές της χρονιάς
Μικρές ή μεγάλες σε διάρκεια, εντυπωσιακές ή συγκινητικές, σημαντικές ή φανταχτερές, αυτές είναι οι σκηνές που ξεχωρίσαμε και θυμόμαστε το 2019. Προσοχή για spoilers!