10:50
22/2

Ταινίες των Όσκαρ: «Όλα για την Εύα» (1950) του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς

«Fasten your seatbelts, it's going to be a bumpy night!»

Η τελετή των θεατρικών βραβείων της χρονιάς, με την οποία ξεκινά το «Όλα για την Εύα» θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και η αντίστοιχη των Όσκαρ – αν και έτσι μπορεί να μην κέρδιζε τόσα Όσκαρ. Οι σημαντικότεροι άνθρωποι του θεάτρου υποκλίνονται στη σαρωτική παρουσία της Ιβ Χάρρινγκτον, που ενώ έναν χρόνο πριν δε γνώριζε κανείς, πλέον είναι η σημαντικότερη ηθοποιός της γενιάς της. Και μετά μαθαίνουμε τί έγινε όλον αυτό το χρόνο.

Το «Όλα για την Εύα» είναι μια σπαρταριστή ενίοτε, πικρή κυρίως και τρομακτικά κυνική παρατήρηση των παρασκηνίων, έστω και αν περιγράφεται με λόγια φινετσάτα, προϊόν μιας εκπληκτικής περιόδου έμπνευσης του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς που όχι μόνο δε δυσκολεύτηκε να στηρίξει μια στρατιά ευφυολογημάτων αλλά έμοιαζε πως αναγκάστηκε να κόψει πολύ περισσότερα. Οι ήρωές του άλλωστε μπορούν να φέρονται έτσι, είναι ηθοποιοί εντός και εκτός σκηνής, είναι σεναριογράφοι, σκηνοθέτες, κριτικοί. Μικρά παιδιά δηλαδή που δυσκολεύονται να μεγαλώσουν, τα οποία απλά μιλούν καλύτερα κρύβοντας εύκολα τη ζήλεια, το φθόνο, την αγάπη τους για μια μικρού βεληνεκούς εξουσία. 

Βασίλισσα του θιάσου αυτού η Μπέτι Ντέιβις, έχοντας πατήσει τα σαράντα και γνωρίζοντας πως έχει έρθει η στιγμή να αναζητήσει άλλους ρόλους από αυτούς που τη γέμισαν με βραβεύσεις (είχε 2 Όσκαρ και άλλες 6 υποψηφιότητες στη δεκαετία 1935-45), ώστε να μη γίνει σαν τη Νόρμα Ντέσμοντ του «Sunset Blvd.», χαρακτήρα που επίσης εξέπληξε τα πλήθη εκείνη τη χρονιά. Μετέφερε τις ανησυχίες της σε έναν χαρακτήρα-θεατρικό alter ego, καθώς η Μάργκο της αντιλαμβάνεται το πέρασμα του χρόνου, αγχώνεται για το ότι είναι παντρεμένη με έναν νεότερο και ταλαντούχο σκηνοθέτη και δεν κρύβει καμιά λέξη μέσα της για όσα την απασχολούν («η ησυχία είναι για τις βιβλιοθήκες» λέει σε κάποια στιγμή). Σε αυτή την υπαρξιακή κρίση, δε μπορεί καν να διανοηθεί πως νεαρή κακομοίρα θα μπορεί σε λίγους μήνες να της πάρει τη θέση. 

Η Εύα από την άλλη προοδεύει, δοκιμάζει την τύχη της και μέσα από ένα κρεσέντο υπέρμετρης φιλοδοξίας φτάνει δια της πλαγίας οδού στην κορυφή. Πλάι της έχει τον top κριτικό της πόλης, με τον Μάνκιεβιτς να δίνει στον Τζορτζ Σάντερς τις καλύτερες ατάκες (μιας ταινίας που έχει μόνο καλές ατάκες) και ο τελευταίος να τις επιστρέφει στο κοινό με το βλέμμα ενός αμοραλιστή ελιτιστή, αυτού που οφείλει να κινεί τα νήματα, να αρχίζει και να τελειώνει καριέρες όχι τόσο για τα χρήματα, αλλά για την κατοχή ενός αόρατου θρόνου. Αυτός πρέπει να εγκρίνει τη στάρλετ του μέλλοντος κάτι που αντιλαμβάνεται και η άγνωστη ακόμη Μέριλιν Μονρόε, ως νεαρή και φιλόδοξη ηθοποιός που ψάχνει τη σωστή πόρτα. 

Αυτό το ξεβράκωμα μιας χούφτας ανθρώπων που θα έλεγε κάποιος ότι βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας της show business και εκφράζουν τους άριστους της τέχνης τους, εκτιμήθηκε ιδιαίτερα και έδωσε στον Μάνκιεβιτς Όσκαρ Σκηνοθεσίας και Σεναρίου, μια απόφαση δίκαιη αλλά δύσκολη, καθώς πριν ένα χρόνο τα είχε ξανακερδίσει με το «A Letter to Three Wives». Η «Εύα» του πήρε συνολικά έξι από τα δεκατέσσερα που προτάθηκε συνολικά, ενώ οι 2 πρωταγωνίστριες του έχασαν το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου όχι από τη Γκλόρια Σουάνσον (στην άλλη μεγάλη ερμηνεία της χρονιάς), αλλά από τη Τζούντι Χόλιντεϊ στο «Born Yesterday», μια από τις πιο ακατανόητες αποφάσεις στην ιστορία της Ακαδημίας. Πέρα από τα Όσκαρ πάντως, η «Εύα» παραμένει ως σήμερα ένα μεγάλο και διαχρονικό καζάνι τέλειων διαλόγων που μνημονεύονται μονίμως, και εκφράζουν με έναν τρόπο τη γοητεία του κόσμου του θεάματος που παραμένει ισχυρή ακόμη και όταν κρυφοκοιτάζουμε πίσω από τη σκηνή. 

Μείνετε συντονισμένοι στο cinemagazine.gr για την κάλυψη των φετινών βραβείων Όσκαρ με καθημερινά θέματα, νέα, αφιερώματα και προβλέψεις!