Από το αρχείο του ΣΙΝΕΜΑ: Οι 50 καλύτερες ταινίες που έγιναν ποτέ - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
13:30
23/3

Από το αρχείο του ΣΙΝΕΜΑ: Οι 50 καλύτερες ταινίες που έγιναν ποτέ

20. ΨΥΧΩ (Psycho / ΗΠΑ, 1960) του Αλφρεντ Χίτσκοκ
Μετά το «Ψυχώ», ο κινηματογραφικός φόβος απέκτησε σχεδόν τρισδιάστατη υπόσταση και διαπιστώθηκε ότι κάθε προσωπική ιστορία κρύβει δαιδαλώδεις διακλαδώσεις πέρα από το Καλό και το Κακό.

19. ΟΙ ΕΠΤΑ ΣΑΜΟΥΡΑΙ (Shίchinin Νο Samuraί / Ιαπωνία, 1954) του Ακίρα Κουροσάβα
Αυστηςρή ιαπωνική φόρμα, λιγοστοί διάλογοι, χορογραφημένες σκηνές μάχης που γίνονται ύμνος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ένα μεγαλούργημα που πατάει γερά στον ουμανισμό της ανατολίτικης φιλοσοφίας, αλλά και στο παραδοσιακό γουέστερν.

18. ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ (Nosferatu, eine Symphonie des Grauens / Γερμανία, 1922) του Φρίντριχ Βίλχεμ Μουρνάου
Η γοτθική συμφωνία τρόμου του Μουρνάου παρουσιάζει έναν κόσμο που χάνει τη μάχη με το σκοτάδι, πείθοντας οποιονδήποτε ότι βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο με τον θάνατο.

17. Ο ΚΟΜΦΟΡΜΙΣΤΑΣ (ΙΙ Conformista / Ιταλία, 1970) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι
Μέσω της ανυπέρβλητης φωτογραφίας του Βιτόριο Στοράρο και της οπερατικής σκηνοθεσίας του, ένας νεαρός τότε Μπερτολούτσι πήρε την παρακμή και τη μεταμόρφωσε σε ανείπωτη ομορφιά.

16. ΜΕ ΚΟΜΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ (Ά Βουt de Souffle / Γαλλία, 1960) του Ζαν-Λικ Γκοντάρ
Η λαχανιασμένη αμεσότητα ενός ντοκιμαντέρ έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με το μυθοπλαστικό φιλμ νουάρ, το κινηματογραφικό συντακτικό ξαναγράφεται από την αρχή και το φαινόμενο Γκοντάρ μόλις έχει γεννηθεί.

15. ΟΥΓΚΕΤΣΟΥ ΜΟΝΟΓΚΑΤΑΡΙ (Ugetsu Monοgatarί / Ιαπωνία, 1953) του Κένζι Μιζογκούτσι
Αξεπέραστη παραβολή για τον έρωτα, την τιμή και την οικογένεια, στην οποία το πραγματικό μπλέκει υποδειγματικά με το μεταφυσικό και το μελόδραμα με τα φαντάσματα και τις αντιπολεμικές νύξεις.

14. Μ, Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΥ ΝΤΙΣΕΛΝΤΟΡΦ (Μ / Γερμανία, 1931) του Φριτς Λανγκ
Το πρώτο σύνθετο πορτρέτο ενός serial killer, πολύ προτού η ψυχαναλυτική προσέγγιση γίνει κτήμα του κινηματογράφου, παραμένει και το καλύτερο.

13. Ο ΠΟΡΤΟΦΟΛΑΣ (Pίckpocket / Γαλλία, 1959) του Ρομπέρ Μπρεσόν
Η αποθέωση της λιτότητας στη χειρουργική παρατήρηση της ψυχολογίας ενός ήρωα ο οποίος αναζητά την κοινωνική και σεξουαλική του ολοκλήρωση μέσα από τη μοναδική (παράνομη) πράξη που τον κρατά ζωντανό.

12. Η ΑΥΓΗ (Sunrise / ΗΠΑ, 1927) του Φρίντριχ Βίλχεμ Μουρνάου
Κύκνειο άσμα του βωβού κινηματογράφου, η «Αυγή» αποτελεί ταυτόχρονα μία από τις πιο μεγαλειώδεις στιγμές του, ιδανικό πάτημα της εφευρετικότητας του γερμανικού εξπρεσιονισμού και της νέας εποχής που χάραζε το Χόλιγουντ.

11. Ο ΝΟΝΟΣ & Ο ΝΟΝΟΣ 2 (The Godfather / ΗΠΑ, 1972 & The Godfather Part II / ΗΠΑ, 1974) του Φρανσις Φορντ Κόπολα
Απλωμένο σε δύο μέρη, ένα μεγαλοφυές οικογενειακό saga, μια όπερα της βίας, ένα έπος κλειστών χώρων, μία αλληγορία της Αμερικής, ένα αριστοτεχνικό γκανγκστερικό δράμα.