Μεγαλώνοντας: 11 ταινίες με θέμα την σχολική ενηλικίωση που πρέπει να δεις - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
12:32
13/6

Μεγαλώνοντας: 11 ταινίες με θέμα την σχολική ενηλικίωση που πρέπει να δεις

«Το κορίτσι του Μπέβερλι Χιλς» (Clueless, 1995) της Έιμι Χέκερλινγκ

Το απ' ευθείας ανάλογο του φετινού «Booksmart» στην δεκαετία του '90, ξανά το '95, και αυτή τη φορά από την Έιμι Χέκερλινγκ (που είχε κάνει και το '82 το ντεμπούτο της με το πολύ καλό - κι απίστευτα τιτλοφορημένο εδώ - «Πλακατζήδες και Μπουμπούκια», με τον Σον Πεν), που γράφει και συλλαμβάνει έξυπνα κι εφευρετικά το πνεύμα μιας εποχής, τόσο μακριά-τόσο κοντά στην δική μας. Είσοδος Πολ Ραντ στο στερέωμα επίσης, λόγος συμπάθειας αρκετός δηλαδή.

«Ο Αρχάριος» (Rushmore, 1998), του Γουές Άντερσον

Ο υπογράφων δεν είναι φαν του hip σκηνοθέτη, του οποίου τα περισσότερα έργα είναι της κατηγορίας που ασχολούμαστε σήμερα πάντως, όμως η δεύτερή του ταινία, ιδιωματική και αλλόκοτη πολύ πριν ο ίδιος το κάνει μόδα (και αρχίσει και συνειδητά να το περιπλέκει), είναι τέλειο κράμα Γούντι Άλεν και απογόνων, έχει twist την εγκεφαλικότητα μιας εποχής που δεν την αποτιμά και είναι και εξωφρενικά αστείο κι εύστοχο στην γνήσια εκκεντρικότητα που καταγράφει.

«Αυτόχειρες Παρθένοι» (The Virgin Suicides, 1999) της Σοφία Κόπολα

Η καλύτερη ταινία της Κόπολα είναι πάντα το ντεμπούτο της, γενεαλογικό εντελώς κι αυτό στον τρόπο, τον νεορομαντισμό που αποτύπωνε και χρωμάτιζε το μιλένιουμ, το καστ που άνδρωσε μετέπειτα, την πλαστική, αέρινη, «γυναικεία» κοψιά που έφερε σ' ένα είδος που ποτέ δεν είχε τέτοιες υφές.

«Και ένα... και δύο... οικογενειακοί ρυθμοί» (Yi Yi, 2000) του Έντουαρντ Γιανγκ

Μείζων κι ευρύτατος καμβάς εδώ, αριστούργημα κανονικό, τόσο περιεκτικό που να μπορείς να πάρεις μια από τις ιστορίες του, αυτή του μικρού που γίνεται ερασιτέχνης φωτογράφος, και να το χωρέσεις με ηγεμονική άνεση και στη λίστα αυτή. Ταινία ηθογραφίας, τέτοιου πλούτου και τόσο ανθρώπινου οξυγόνου που στην κυματιστή, αβίαστη ροή της ενυπάρχει η γνώση του κόσμου και η απόσταξη των σημαντικών.

«Superbad» (2007) του Γκρεγκ Μοτόλα

Όπως και πολλές παρόμοιες ταινίες, από το «Αμέρικαν Γκραφίτι» ως την σημερινή μας αφορμή, εκτυλίσσονται πρακτικά σ' ένα 24ωρο, εντός του οποίου συνοψίζεται η σχολική εμπειρία. Όχι μόνο. Εδώ, εν μέσω αυτής της φοβερής ιδιοσυγκρασιακής πλάκας των δύο πρωταγωνιστών (ιδίως αυτού του ιδιοφυή του Τζόνα Χιλ), που ενίοτε φυσικά θα γίνει και χονδροειδής για εφήβους μιλάμε, θα πάρεις το ίχνος μιας ηλικίας, των δυσκολιών της και των τρόπων που μαθαίνεις χωρίς να το καταλαβαίνεις να παραμένεις παιδί ενώ μεγαλώνεις.