Rocketman - ταινιες , παιζονται τωρα || cinemagazine.gr

Rocketman

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2019
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΗΠΑ, Ην. Βασίλειο
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντέξτερ Φλέτσερ
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Λι Χολ
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τάρον Έτζερτον, Τζέιμι Μπελ, Ρίτσαρντ Μάντεν, Μπράις Ντάλας Χάουαρντ
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Τζορτζ Ρίτσμοντ
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Μάθιου Μάρτζεσον
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 121'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON
    Rocketman

Αφού μετέτρεψε την κινηματογραφική βιογραφία για τον Φρέντι Μέρκιουρι σε εισπρακτικό φαινόμενο με το πρόσφατο «Bohemian Rhapsody», ο σκηνοθέτης της δημοφιλούς ταινίας επιστρέφει επιφυλάσσοντας στον Έλτον Τζον την ίδια (άδικη) μεταχείριση.

Από τον Λουκά Κατσίκα

Ένα καινούργιο franchise φαίνεται να ανατέλλει στην κινηματογραφική βιομηχανία, κι αυτό είναι η μουσική βιογραφία. Μετά την αποστομωτική επιτυχία που σημείωσε πέρσι το «Bohemian Rhapsody», έχοντας συγκεντρώσει 903 εκατομμύρια δολάρια σε εισπράξεις παγκοσμίως και μαζέψει 4 βραβεία Όσκαρ, ήταν ζήτημα χρόνου για το mainstream σινεμά μέχρι να ενδιαφερθεί για την εκμετάλλευση όσο το δυνατόν περισσότερων ιστοριών σχετικών με ροκ εντ ρολ αστέρες σε μετεωρικές πορείες. 

Το κλασικό αφήγημα ανόδου, πτώσης και πανηγυρικής επανόδου υπήρξε ανέκαθεν αγαπητό στις μάζες, πόσω μάλλον όταν αφορά ποπ είδωλα με διεθνή απήχηση και άτακτο βίο και  συνοδεύεται από ένα σάουντρακ αγαπημένων chart επιτυχιών. Αυτό ήταν το στοίχημα που κέρδισε το μετριότατο «Bohemian Rhapsody», αυτή είναι και η συνταγή την οποία αναπαράγει σχεδόν κατά γράμμα τώρα και το «Rocketman».

«Ασφαλές» για τα μεγάλα ακροατήρια, με την ίδια greatest hits λογική και με σεναριακό βάθος επιπέδου wikipedia

Το εμπορικό ρίσκο μοιάζει θεωρητικά λίγο μεγαλύτερο αυτή την φορά δεδομένου ότι ο Έλτον Τζον, με τη ζωή και την καριέρα του οποίου ασχολείται το φιλμ, όχι μόνο δεν τυχαίνει της καθολικής δημοφιλίας του Φρέντι Μέρκιουρι, αλλά και γιατί το εκκεντρικό ταμπεραμέντο του, οι εξεζητημένες εμφανίσεις και οι αδιαπραγμάτευτα γκέι προτιμήσεις του δεν εγγυώνται απαραιτήτως και την ψήφο εμπιστοσύνης του ευρύτερου (και πιο συντηρητικού) κοινού. 

Επειδή όμως πίσω από την κάμερα βρίσκεται και πάλι ο ίδιος διεκπεραιωτής σκηνοθέτης του «Bohemian Rhapsody» και καθώς παρόμοιο βιογραφικό μοντέλο ακολουθείται κι εδώ, σαφώς με την ίδια προβλεψιμότητα, το αποτέλεσμα είναι «ασφαλές» για τα μεγάλα ακροατήρια, αρκούντως καλογυαλισμένο, με την ίδια greatest hits λογική και με σεναριακό βάθος επιπέδου wikipedia.

Τι πειράζει όμως όταν το ζητούμενο είναι τα πλήθη να συρρεύσουν και πάλι στις αίθουσες; Πόση σημασία έχει οτιδήποτε άλλο όταν ο θεατής του «Rocketman», που θεωρητικά θα αγοράσει εισιτήριο επειδή του άρεσε προηγουμένως το «Bohemian Rhapsody», ελάχιστα θα αντιληφθεί για το ουσιαστικό κληροδότημα του Έλτον Τζον στην ποπ κουλτούρα και ακόμη λιγότερα θα καταλάβει για το τι ακριβώς σκεφτόταν αυτός ο άνθρωπος όταν ηχογραφούσε τα φιλόδοξα άλμπουμ του στα seventies, όταν παρωδούσε την υπερβολή της ροκ εικονογραφίας με τις θεοπάλαβες σκηνικές του παρουσίες ή όταν παρέδιδε το ένα κομψοτέχνημα μετά το άλλο;

Ο θεατής του «Rocketman» ελάχιστα θα αντιληφθεί για το ουσιαστικό κληροδότημα του Έλτον Τζον στην ποπ κουλτούρα

Προσπαθώντας να εμπλουτίσει την αντίληψή του περί ροκ βιογραφίας, ο Ντέξτερ Φλέτσερ σκηνοθετεί το «Rocketman» φροντισμένα και πλησίον των παλιομοδίτικων μιούζικαλ, όπου η δράση διακόπτεται κατά διαστήματα από τραγούδι και ξέφρενο χορό και όπου το κάθε φαντασμαγορικό νούμερο οφείλει να ξεπερνά σε εντυπώσεις το προηγούμενο. Μπροστάρης του κινηματογραφικού αυτού σόου, το οποίο έχει εκτελεστεί με μπόλικο λούστρο αλλά ελάχιστη καλλιτεχνική άποψη, είναι ο Τάρον Έτζερτον. Θεωρητικά ανορθόδοξη επιλογή να υποδυθεί τον Έλτον Τζον, δεδομένου ότι πρόκειται για έναν αρρενωπό νεαρό σταρ ειδικευμένο σε ρόλους δράσης («Kingsman»), ο 29χρονος Βρετανός ηθοποιός επενδύει όλο του το είναι στον ρόλο, ερμηνεύοντας, τραγουδώντας, χορεύοντας και πασχίζοντας συχνά να βρει λίγο χώρο στο μέσο μιας παραφορτωμένης παραγωγής. 

Το ότι μοιάζει άθελά του σε σημεία με τον μακαρίτη Τζον Μπελούσι και τις απίθανες μιμήσεις του στο τηλεοπτικό «Saturday Night Live» δεν είναι δικό του φταίξιμο, αλλά βασικό πρόβλημα της ταινίας. Περιφέροντας καρικατούρες αντί για κανονικούς χαρακτήρες, και αναμασώντας επί δύο ώρες τα πλέον πολυχρησιμοποιημένα κλισέ, το «Rocketman» μετακινείται βιαστικά από τη μία μουσικοχορευτική βινιέτα στην άλλη, αδιαφορώντας για ζητήματα όπως η υποτυπώδης δραματουργία του ή οι ανεπαρκείς ερμηνείες (με χειρότερο όλων το camp ολίσθημα του Ρίτσαρντ Μάντεν ο οποίος ενσαρκώνει υπερβολικά τον εραστή και μάνατζερ του τραγουδιστή). 

Στην προσπάθειά του να προκαλέσει όση περισσότερη ηχητική και οπτική φασαρία μπορεί, το πυροτέχνημα του Ντέξτερ Φλέτσερ σκάει στην οθόνη για να σβηστεί αμέσως μετά από τη μνήμη. Είναι τόσο ανώνυμο και ξοδεμένο σε γενικότητες, έπειτα, ώστε θα μπορούσε να αφορά τη ζωή και τα καπρίτσια οποιουδήποτε μουσικού. Το ότι εδώ πρόκειται για τον Έλτον Τζον είναι απλούστατα η αφορμή για να εξαπολύσει το «Rocketman» τον καρναβαλικό θόρυβό του.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Rocketman
  • Rocketman