Το Κορίτσι στον Ιστό της Αράχνης - ταινιες , παιζονται τωρα || cinemagazine.gr

Το Κορίτσι στον Ιστό της Αράχνης

The Girl in the Spider's Web

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2018
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ:Ην. Βασίλειο, Σουηδία, Γερμανία, Καναδάς, ΗΠΑ
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Φέντε Άλβαρεζ
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Στίβεν Νάιτ, Φέντε Άλβαρεζ, Τζέι Μπασού
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ:Κλερ Φόι, Σβέριρ Γκούντνασον, Λέικιθ Στάνφιλντ, Βίκι Κριπς, Κρίστοφερ Κόνβερι
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:Πέδρο Λούκουε
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Ρόκε Μπάνιος
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 117'
    ΔΙΑΝΟΜΗ:Feelgood
    Το Κορίτσι στον Ιστό της Αράχνης

Απογοητευτικό θρίλερ που όσο πιθηκίζει τη σκηνοθεσία του Φίντσερ στο πρώτο μέρος του, τόσο, βαθμιαία βυθιζόμενο στις απιθανότητες και την πλήρη απουσία βάρους, χάνει όλες τις ελπίδες ενός, έστω, αξιοσημείωτου σίκουελ της τριλογίας του Millennium.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Η ταινία του 2011 ήταν μια αριστουργηματική εκδοχή της λογοτεχνικής και φιλμικής σουηδικής πρώτης ύλης που ανέλκυσε την απλή ιστορία μιας εξαφάνισης σε μια πραγματεία πάνω στην Οικογένεια, τη εθνική ενοχή, τις τάξεις της Σουηδίας (και όχι μόνο) αλλά και την έννοια της αλήθειας.

Εφτά χρόνια μετά, με την επιδείνωση να είναι δραματική στην κινηματογραφική δημιουργία ανάλογων προθέσεων και βεληνεκούς, οι παραγωγοί εκτίμησαν πως ο Φέντε Άλβαρεζ, ένας σκηνοθέτης που έχει κάνει δύο ατμοσφαιρικά horror και τίποτ' άλλο (το ριμέικ του «Evil Dead» και την εκτιμητέα άσκηση του «Don't Breathe») κρίνεται κατάλληλος για να διαδεχθεί ένα τόσο περίπλοκο, τεκμηριωμένο, σημαντικό έργο.

Σφοδρό ατόπημα να γίνεται αξιομίμητο το ανδρικό πρότυπο «ήρωα» ή να εκπίπτει μια θηλυκή περσόνα σε κοινό, αρσενικό, φαντασιωτικό στερεότυπο.

Το παραπάνω συλλαβίζει το πάθος της σημερινής παραγωγής με την πάση θυσία απομύζηση δυνητικών franchise αλλά και το καταστροφικό λάθος με τους πλήρως ελεγχόμενους αδοκίμαστους σκηνοθέτες που μπορούν να υπακούσουν πειθήνια στο είδος του σινεμά που αποφασίζουν έμποροι κι όχι καλλιτέχνες. Ο Άλβαρεζ, στην καλύτερή του στιγμή στο έργο, ενδίδει σε μια άκρατη εικαστική, που περνιέται σήμερα για αισθητική. Όπερ σημαίνει δώστου η μιμητική αναπαράσταση Φίντσερ, δώστου ατμοσφαιρικοί φωτισμοί, άντε και μια προσπάθεια από την αρχή να συνδέσει τον χαρακτήρα της Ελίζαμπεθ με το κακοποιημένο της παρελθόν.

Το πρόβλημα βέβαια είναι πως ο φωτισμός, τα κοντινά μιας αράχνης που υφαίνει τον ιστό της, τα στυλάτα κόκκινα και τα ερεβώδη μαύρα των δύο αδελφών και η τυποποιημένη γκόθικ ελεγκάνς δεν λένε απολύτως τίποτα. Κάποια στιγμή πρέπει να πεις μία (έστω μια) ιστορία. Τότε ο Άλβαρεζ και το ανεπαρκές σενάριο δείχνουν την πραγματική τάση και λόγο ύπαρξης του φιλμ: Η Ελίζαμπεθ είναι μια εξαργυρωτικά επίκαιρη γυναικεία υπερηρωίδα (που ας καταλάβουν κάποτε οι θεατές της νέας κατάστασης πραγμάτων, μπας και την περισώσουν, πως είναι σφοδρό ατόπημα να γίνεται αξιομίμητο το ανδρικό πρότυπο «ήρωα» ή να εκπίπτει μια θηλυκή περσόνα σε κοινό, ανδρικό, φαντασιωτικό στερεότυπο), ικανή για όλα, πανέξυπνη και ανθεκτική στο μυθοπλαστικό σύμπαν (κακών ανδρών φυσικά) του φιλμ.

Αναμενόμενα η σχέση με τον Μίκαελ εκμηδενίζεται στην πράξη (είναι και κωμικά ατυχής η επιλογή του χλιαρού σαν αφέψημα Σβέριρ Γκούντνασον), άρα και οι ικμάδες ερωτικού συναισθηματισμού της Ελίζαμπεθ πάνε περίπατο, οπότε ουδέν ίχνος από την σπαρακτική ευαισθησία της Μάρα στην ταινία του Φίντσερ διατηρείται - πλην του ενοχλητικά προβλέψιμου της σχέσης της με τον (καλό) μικρό Κρίστοφερ Κόνβερι.

Το χειρότερο όμως από τη μέση και μετά, είναι η πλήρης (και αναγκαστική, δεν υπάρχει σοβαρό σενάριο) εγκατάλειψη ακόμα και της μίμησης. Τότε πια η ταινία εκτρέπεται εντελώς στη χοντροκομμένη μεταγραφή ενός (αρρενωπότατου) Μπουρν ή ενός 007, οι απιθανότητες σου εξανεμίζουν κάθε ανησυχία, η Σουηδία από νευραλγικό φόντο γίνεται ένα αμερικάνικο θέατρο τυπικά χολιγουντιανής action κλιμάκωσης, μ' ένα στόρι που ψυχαναγκαστικά ακολουθεί το more is more της μοντέρνας συνταγής (κινδυνεύει ΟΛΟΣ ο κόσμος δηλαδή ξανά) και μια διαρροή στυλ προς όλες τις κατευθύνσεις που καθιστούν το έργο προβληματικό και στην ομοιογένειά του.

Ελαφρυντικά, πλην της δεσποτικής παρουσίας της Κλερ Φόι, που βγάζει όσο περισσότερα μπορεί από τον άφαντο, στην συγκεκριμένη εκδοχή, ρόλο, το υψηλό στάνταρ της παραγωγής και η (εντελώς σχετική, στο τηλεοπτικό σήμερα) δουλεμένη υπακοή στο θορυβώδες τέμπο της τρέχουσας κινηματογραφικής δράσης.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Το Κορίτσι στον Ιστό της Αράχνης
  • Το Κορίτσι στον Ιστό της Αράχνης