Βραβεία Όσκαρ 2015: Αυτό το όσκαρ ποιος θα το πάρει; (μέρος 1ο)

2015-02-18 05:02:44
Από τον Χρήστο Πολίτη

Λίγο πριν τη μεγάλη απονομή των βραβείων Όσκαρ, το cinemagazine.gr τα βάζει κάτω, και βγάζει νικητές, χαμένους, απωθημένα και μυστικά των υποψηφίων σε κάθε κατηγορία.

Λίγο πριν τη μεγάλη απονομή των βραβείων Όσκαρ, το cinemagazine.gr τα βάζει κάτω, και βγάζει νικητές, χαμένους, απωθημένα και μυστικά των υποψηφίων σε κάθε κατηγορία.

Μία από τις αγαπημένες κατηγορίες μας είναι εκείνη της Καλύτερης Ταινίας κινουμένων σχεδίων. Φέτος παρατηρείται μια πολύ ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια.

Όλοι οι υποψήφιοι (2 ή 3 για τις πέντε υποψήφιες ταινίες) δεν έχουν βραβευτεί ποτέ στην αντίστοιχη κατηγορία! Εντυπωσιακό είναι και το γεγονός πως αρκετοί ήταν παραγωγοί ταινιών μυθοπλασίας πριν ασχοληθούν (φέτος) με το κινούμενο σχέδιο).

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ

«Οι Υπερ Έξι» - Ντον Χιλ, Κρις Γούλιαμς (υποψήφιος για την ταινία «Μπολτ») και Ροι Κόνλι. Σε μια χρονιά που η Πιξάρ (αισθητά) απουσιάζει, η Ντίσνει αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να εκπροσωπήσει το (κοινό) στούνιο, με μια καθ' όλα ευγενική προσπάθεια, που στέκεται αντάξια των αντιπάλων, χωρίς όμως να καταφέρνει να ξεχωρίσει (ουτε καν σαν νικητής). Η φιλία ενός αγοριού με ένα ρομπότ για το «κοινό καλό» δεν ήταν «ψυχρή κι ανάποδη» κι αυτό πέρασε στον κόσμο.

«Τα Τερατοκουτάκια» - Άντονι Στασι, Γκράχαμ Άναμπλε και Τράβις Νάιτ (όλοι πρωτοεμφανιζόμενοι). Το στούντιο της Leica που έχει παραδώσει δείγματα όπως η «Coraline», το «Paranorman» ή το «Τερατόσπιτο» έρχεται και φέτος με μια ιστορία που είναι αυτό που λέει ο τίτλος. Κι όμως, όσο κι αν παραμένει ενδιαφέρουσα η τεχνική, η ταινία δεν διαθέτει την δυναμική να ξεχωρίσει, ασχέτως του αν θα αποτελούσε μια όμορφη έκπληξη η επικράτηση της.

Αν όμως θέλουμε να μιλάμε για έκπληξη ή για αναγνώριση του «καλύτερου» στην κατηγορία -και αφού (αδίκως) η «Ταινία Lego» απουσιάζει, τότε το βραβείο θα μπορούσε κάλλιστα να δοθεί στην υπέροχη... 

«Ιστορία της Πριγκίπισσας Καγκούγια» του 80χρονου Ισάο Τακαχάτα και του Γιοσάκι Νισιμούρα από την Ιαπωνία. Θα αποτελούσε μια θαρραλέα κίνηση της Ακαδημίας να βραβεύσει την ιστορία ενός ηλικιωμένου που βρίσκει μια πριγκίπισσα κρυμμένη μέσα σε μια ρίζα μπαμπού.

Τα υπέροχα χρώματα και η «αέρινη» τεχνική είναι χάρμα οφθαλμών σε μια απρόσμενα ευπρόδεκτη κίνηση της Ακαδημίας να την χωρέσει στις υποψηφιότητες. Δεν θα ακούσει το όνομά της όταν ο φάκελος ανοίξει, αν και πολύ θα το θέλαμε.

«Τραγούδι της Θάλασσας / Song of The Sea» των Τομ Μουρ και Πολ Γιάνκ, που «ευθύνονται» για το προ πενταετίας «Μυστικό των Κελτών». Εδώ ένα αγόρι με την αδερφή του, το τελεταίο παίδι-φώκια θα προσπαθήσουν να επιτρέψουν στο σπίτι τους μέσα από ενα υποθαλάσσιο -και οχι μόνο- ταξίδι.

Η τελευταία υποψηφιότητα, θα είναι και εκείνη που θα κερδίσει, καθώς το δεύτερο κεφάλαιο του «Πως να Εκπαιδεύσετε τον Δράκο σας», που προβλήθηκε σε παγκόσμια πρώτη στο περασμένο φεστιβάλ των Καννών έρχεται με φόρα να διεκδικήσει όσα δεν κατάφερε το πρώτο μέρος 5 χρόνια πριν. Ο Ντιν Ντεμπλουά και η Μπόνι Άρνολντ (παραγωγός του «Toy Story», αλλά και του οσκαρικού «Χορεύοντας με τους Λύκους» του Κέβιν Κόστνερ) πιάνουν την ιστορία απο εκεί που την αφήσαμε το 2010, όπου ο Χικαπ ανακαλύπτει μια καινούργια φωλιά δράκων, μονάχα για να χρειαστεί να μπει στην διαδικασία να υπερασπιστεί την ειρήνη στην κοινότητά του, που απειλείται.

Και μετά τα Κινούμενα Σχέδια ας ρίξουμε μια ματιά και στις κατηγορίες με τους «πολλούς» υποψηφίους. Τις κατηγορίες που για πολλούς αποτελούν συμπληρωματικές της βραδιάς, μα στ' αλήθεια πρόκειται για εκείνες τις καλλιτεχνικές λεπτομέρειες που μπορούν να αναδείξουν μια ταινία. Όπως όμως μπορούν να την αναδείξουν, μπορούν εύκολα και να την υποβαθμίσουν.

Αλλά εδώ μιλάμε για νικητές.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΩΝ ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ

«Ξενοδοχείο Grand Budapest»  (Μιλένα Κανονέρο - 9 φορές υποψήφια για το βραβείο με 3 νίκες - «Barry Lyndon», «Οι Δρόμοι της Φωτιάς», «Μαρία Αντουανέτα»), το οποίο μάλλον θα φύγει και νικητής από την κατηγορία, καθώς το ανεξάρτητο χρωματιστό κωμικό ιντερλούδιο του Γουές Άντερσον, ήρθε με «ήσυχη» φόρα από το περσινό φεστιβάλ του Βερολίνου, όπου κατέκτησε το Μεγάλο βραβείο της Επιτροπής και κατάφερε να καρπωθεί 9 υποψηφιότητες για Όσκαρ, καθώς και τη Χρυσή σφαίρα καλύτερης κωμωδίας.

Και ναι, το δικαιούται, καθώς η επιμέλεια των κοστουμιών αποτέλεσε αυτόνομη σπουδή και σχεδόν αυτόνομος χαρακτήρας της ταινίας). 

«Έμφυτο Ελάττωμα» (Μαρκ Μπρίτζες - 2 φορές υποψήφιος με τη μια να φεύγει νικητής για το «The Artist»). Όπως και σε όλες τις προηγούμενες ταινίες του Πολ Τόμας Άντερσον («The Master», «Θα Χυθεί Αίμα»), έτσι και εδώ, ο Μπρίτζες καταφέρνει να αποδώσει στο έπακρο την αναβίωση μιας άλλης εποχής (και συγκεκριμένα εδώ τη χιπις διάθεση των Αμερικανών του '70 σε μια αστυνομικών διαθέσεων κωμική περιπέτεια, κατ' ευθεία από τα κιτάπια του «βαρύ» Τόμας Πίντσον.

«Into The Woods» (Κολιν Άτγουντ - με 11 υποψηφιότητες (κυρίως για τις ταινίες του Τιμ Μπάρτον) και 3 νίκες («Σικάγο», «Αναμνήσεις μιας Γκέϊσας» και «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων»), η Άτγουντ θα αποτελέσει την πιο «σοβαρή» αντίπαλο της Κανονέρο το βράδυ της Κυριακής, καθώς «κέντησε» αντιγράφοντας κοστούμια και...γοβάκια από κλασσικούς μύθους της Ντίσνει -και όχι μόνο.

«Maleficent» (Άνα Σέπαρντ - είναι η μοναδική υποψήφια της κατηγορίας που δεν έχει βραβευετεί, έχοντας όμως υπάρξει άλλες δυο φορές υποψήφια για «Εβραϊκά δράματα», τον «Πιανίστα» και την «Λίστα του Σίντλερ»), εδώ ασχολείται με κάτι εντελώς διαφορετικό, και καταπιάνεται με τον μαγικό κόσμο της Ντίσνει και συγκεκριμένα ενός «χαρούμενου» παραμυθιού, αυτού της «Ωραίας Κοιμωμένης».

«Ο Κος Τέρνερ» (Ζακλίν Ντουράν - η «αγαπημένη» ενδυματολόγος του Τζο Ράιτ, κέρδισε ένα βραβείο Όσκαρ για την προ διετίας «Άννα Καρένινα», και βρέθηκε υποψήφια και για την «Περηφάνια και Προκατάληψη» και για την «Εξιλέωση»). Δοκιμασμένη στην επιμέλεια κοστουμιών εποχής βγαλμένα από κλασσικές σελίδες, εδώ η Ντουράν σχεδιάζει με εκπληκτικό τρόπο, κοστούμια σαν να είναι βγαλμένα από «πίνακες ζωγραφικής».

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΜΑΚΙΓΙΑΖ ΚΑΙ ΚΟΜΜΩΣΕΩΝ

«Foxcatcher» - Ο Μπιλ Κόρσο-με ένα βραβείο για τον «Λέμονι Σνίκετ»- και ο πρωτάρης στην κατηγορία Ντενις Λίλιαρντ «βάζουν» μύτη στον Στιβ Καρέλ, τον μεταμορφώνουν σε αυστηρό προπονητή πάλης και παγώνουν τα συναισθήματα σε μια αληθινή ιστορία που με την σειρά της πάγωσε την Αμερική του '80.

«Ξενοδοχείο Grand Budapest» - H Φράνσις Χάνον και ο Μαρκ Κούλιερ -βραβευμένος για την «Σιδηρά Κυρία» και με θητεία στη σειρά ταινιών του «Χάρι Πότερ» μεταμορφώνουν το πολύχρωμο σύμπαν του Γουές Άντερσον, που αυτή τη φορά θέλει ένα ξενοδοχείο σε ένα χιονισμένο ευρωπαϊκό θέρετρο να γίνεται το σκηνικό ενός ανθρωποκυνηγητού ανάμεσα σε παλ χρωμάτων ήρωες, που βάζουν πλώρη για νίκη.

«Φύλακες του Γαλαξία» - Οι Ελίζαμπεθ Γιάννη-Γεωργίου και Ντέιβιντ Γουάιτ (πρωτοεμφανιζόμενοι σε αυτή την κατηγορία) ζωντανεύουν το κόμικ σύμπαν της Μάρβελ και καταφέρνουν να δώσουν ένα διαφορετικό τόνο στην κατηγορία, εκείνο των υπερηρώων που δεν κουβαλούν πάνω τους τις υπερβολικές μεταφυσικές δυνάμεις «Εκδικητών» και μη.

Δεν είναι εξάλλου τυχαίο οτι είναι η πρώτη φορά που ταινία της Μαρβελ προτείνεται για τη συγκεκριμένη κατηγορία.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ

«Ξενοδοχείο Grand Budapest» - Άνταμ Στοκχάουσεν και Αννα Πίνοκ (φέτος βρίσκεται διπλά υποψήφια στην κατηγορία μαζί με το «Into The Woods» φτάνοντας αισίως τις 5). Με 9 υποψηφιότητες, το «Ξενοδοχείο» μάλλον θα σκοράρει άνετα στις τεχνικές κατηγορίες -και οχι χωρίς να το αξίζει. Τα σκηνικά της ταινίας μοιάζουν να αποτελούν ένα καθαρό επίτευγμα των υπεύθυνων και να αποτελούν έναν ξεχωριστό πρωταγωνιστή μέσα στους πολλούς που εμφανίστηκαν μέσα ή έξω από το «Ξενοδοχείο», άρα θα ακούσουμε το όνομα των ανωτέρω όταν ο φάκελος ανοίξει.

«Το Παιχνίδι της Μίμησης» - πρωτοεμφανιζόμενοι στην κατηγορία οι Μαρία Ντούρκοβιτς και Τατιάνα ΜακΝτόλαντ (γνωστή και ως Τατιάνα Λουντ). Εδώ αναβιώνεται η βρετανική «πλευρά» της περιόδου του Β' Παγκοσμίου πολέμου με έναν ευγενικό τρόπο, μα αδύναμο να διακριθεί, απέναντι στα μεγαθήρια της κατηγορίας.

«Interstellar» - Νέιθαν Κρόουλει και Γκάρι Φέτις (3 φορές υποψήφιοι έκαστος). Φέτος, ο Κρίστοφερ Νόλαν υποσχέθηκε ένα διαγαλαξιακό δράμα μεγατόνων, με τις πρώτες (και τις μετέπειτα) κριτικές να διχάζονται και να στροβιλίζονται, όπως ακριβώς τα ταξίδια του ΜακΚόναχι και της Χάθαγουει από τη Γη στο διάστημα και πίσω.

Από την ταινία ωστόσο, που αξιοπρεπώς υπηρέτησε τους σκοπούς της, σώθηκαν τόσο η μουσική, όσο και η εικαστική επιμέλεια, κάτι που ίσως εκτιμήσει και η Ακαδημία, αν κάτι πιο «γήινο», όπως ένα «Ξενοδοχείο» βάλει τοίχο.

«Into the Woods» - Ντένις Γκάσνερ και Αν Πίνοκ. Ζωντανεύοντας έναν παράξενο κόσμο που χωρούν η Ραπουνζέλ, η Σταχτοπούτα, η Κοκκινοσκουφίτσα και ο Κακός λύκος, ο Τζακ με τη Φασολιά του και η Κακιά-λέγε με Μεριλ Στριπ-Μάγισσα, ο Γκάσνερ και η Πίνοκ κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν εξαιρετικά εντυπωσιακό κόσμο γεμάτο σκοτεινές αφηγήσεις και παραμυθένιες αναμνήσεις, λίγο διαστρεβλωμένες απο το συνηθισμένο.

Εντυπωσιακό το αποτέλεσμα, δύσκολο ο ανταγωνισμός.

«Ο Κος Τέρνερ» - Σούζι Ντέιβις και Σαρλοτ Γουότς. Ο σχεδόν πλήρης παραγκωνισμός του «Τέρνερ» απο την Ακαδημία μοιάζει να αποδυναμώνει και αυτή την υποψηφιότητα.

Με θητεία στην τηλεόραση, οι δυο υποψήφιες κατάφεραν να αποδώσουν εκπληκτικά το κλίμα του 17ου αιώνα, σαν να βλέπεις έναν πίνακα στον τοίχο. Όχι όμως και στον (χρυσό) φάκελο.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΟΠΤΙΚΩΝ ΕΦΕ

«Κάπτεν Αμερικα: Ο Στρατιώτης του Χειμώνα» - Νταν Ντελιού, Ράσελ Ερλ, Μπράιαν Γκριλ και Νταν Σούντικ. Τέσσερις οι υποψήφιοι, με κανένα βραβείο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει και δεν λέει τίποτα.

Το σύμπαν της Μάρβελ βρίσκεται σχεδόν κάθε χρόνο υποψηφίο σε αυτή την κατηγορία, χωρίς όμως να έχει καταφέρει να διακριθεί (εκτός από το δεύτερο κεφάλαιο του «Σπαίντερμαν» του Σαμ Ράιμι το 2004, που δεν αποτελούσε μέλος της οικογενείας). Δεν θα είναι φέτος η χρονιά της Μάρβελ, και το ίδιο μοιάζει να ισχύει και για το...

«Οι Φύλακες του Γαλαξία» - Στεφάν Σερέτι, Νίκολας Αϊτχαντι, Τζόναθαν Φόκνερ και Πολ Κόρμπουλντ, όπου οι περισσότεροι υποψήφιοι (όλοι πριν του Αϊτχάντι, που βρέθηκε υποψήφιος με το πρώτο μέρος του 7ου κεφαλαίου του «Χάρι Πότερ») βλέπουν το όνομά τους πρώτη φορά στην κατηγορία.

Η ταινία παίρνει πόντους στην κατηγορία του μακιγιάζ και ατονεί σε αυτό το επίπεδο, χωρίς ωστόσο να μειώνεται η καλλιτεχνική αξία του επιτεύγματος.

«Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Αυγή» - Τζο Λέτερ, Νταν Λέμον, Ντάνιελ Μπάρετ και Έρικ Γουίνκιστ. Όταν ο Τιμ Μπάρτον προσπάθησε να αναβιώσει την ταινία του 1968 με τον Τσάρλτον Ίστον, πολλοί ήταν εκείνοι που «έπεσαν» να τον κατηγορήσουν. Το 2010 έπεσε στο τραπέζι η δεύτερη αναβίωση του «Πλανήτη των Πιθήκων» με έναν ψηφιακό τρόπο στη χρήση των εφέ και την αρωγή του γνωστού...υπόπτου, Άντι Σέρκις.

Το 2011 η ταινία ήταν έτοιμη και κέρδισε μια υποψηφιότητα στην κατηγορία των εφέ. Το ίδιο και φέτος στην (αναπόφευκτη) συνέχεια του reboot. Η δεύτερη φορά θα σταθεί και τυχερή, καθώς η Ακαδημία μοιάζει να έχει ενστερνιστεί αυτή την «αληθοφανή» χρήση των εφέ.

«Interstellar» - Πολ Φράνκλιν, Άντριου Λόκλι, Ίαν Χάντερ και Σκοτ Φίσερ. Με τον Φράκλιν και τον Λόκλι να διατηρούν ακόμη νωπή τη νίκη τους στην εν λόγω κατηγορία για το «Inception», και τους άλλους δυο, μαθητευόμενους δίπλα στο Νόλαν, η τετράδα μοιάζει να έκανε το θαύμα στο...έργο ζωής του Κρίστοφερ Νόλαν.

Το «Interstellar» διατηρεί το όραμα ενος σκηνοθέτη που δεν φοβάται να πειραματιστεί με το εκείνο «μεγάλο», ονειρικό σινεμά. Το έκανε στο «Inception», το κατάφερε στην τριλογία του «Σκοτεινού Ιππότη», και εδώ παρ' όλες τις αντιρρήσεις, μένει πιστός στο εκείνο όραμα. Να μεταφέρει τον θεατή σε ένα σύμπαν τόσο δικό του, όσο και του θεατή. Αν και φαβορί, η νίκη του αξεπέραστου «Gravity» είναι νωπή και η αλήθεια έιναι πως το «Interstellar» δεν έδειξε κάτι παραπάνω.

«X-Men: Ημέρες ενός Ξεχασμένου Μέλλοντος» - Ρίτσαρντ Στάμερ, Λου Πεκόρα, Τιμ Κρόσμπι και Κάμερον Γουάλμπαουερ. Ένα κεφάλαιο της Μάρβελ που μοιάζει κουρασμένο, διατηρεί εκλάμψεις και καλές στιγμές. Εδώ, βλέπουμε την ίδια μαγιά να μην μπορεί να δέσει με τα υπόλοιπα υλικά, και όλα έχουν την αίσθηση του deja-vu.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΗΧΗΤΙΚΟΥ ΜΟΝΤΑΖ

«American Sniper» - Άλαν Ρόμπερτ Μάρει (νίκη για τα «Γράμματα από την Ιβο Τζίμα») και Μπαμπ Ασμαν (νίκη για τα «Γράμματα» του Κλιντ Ίστγουντ. Οι μόνιμοι συνεργάτες του Κλιντ Ίστγουντ μεταφέρουν όλη την ένταση ενός εσωτερικού πολέμου μέσω ενός ήρωα (Μπράντλεϊ Κούπερ) που επιστρέφει στην πατρίδα του.

Πολιτική προπαγάνδα, αντιπολεμικό δράμα, μελό statements απο μια ταινία που βρέθηκε στα Όσκαρ από την πίσω πόρτα και διεκδικεί (με αξιώσεις πλεον) μερίδα από την πίτα. Μπορεί να «βολευτεί» σε αυτές τις κατηγορίες, και οχι γιατί δεν το αξίζει. Μάλλον το Όσκαρ είναι δικό του.

«Birdman» - Μάρτιν Χερνάντεζ και Άαρον Γκλάσκοκ (ο οποίος συνεργάστηκε και στον ήχο του «Interstellar», χωρίς να βρεθεί υποψήφιος). Οι σχεδόν μόνιμοι συνεργάτες του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου ανεβάζουν την ένταση στα παρασκήνια μιας θεατρικής παράστασης, ακολουθούν το μανιασμένο μονοπλάνο του Μεξικανού «auter», τα βάζουν με τα ξεχασμένα ντραμς του Αντόνιο Σάντσεζ στους διαδρόμους του θεάτρου και ουρλιάζουν σαν άλλοι «Birdmans». Και το κάνουν καλά, μα όχι τόσο, ώστε να γευτούν τη χρυσή νίκη της βραδιάς.

«Χόμπιτ: Η Μάχη των Πέντε Στρατών» - Μπρεντ Μπούρτζ και Τζάισον Κάνοβας. Η «κουρασμένη» συνέχεια της εντυπωσιακής τριλογίας του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» του Τόλκιν, από τον Πίτερ Τζάκσον δεν έδωσε (σχεδόν) τίποτα το καινούργιο στην καλοδιαβασμένη -και πολυβραβευμένη- ανάγνωση της προηγούμενης δεκαετίας. Η υποψηφιότητά της μονάχα στα ηχητικά βραβεία δείχνει τη (μη) δυναμική της ταινίας για διάκριση.

«Interstellar» - Ρίτσαρντ Κινγκ. Ο τριπλά βραβευμένος Κινγκ (για το «Master & Commander», αλλά και για δυο ταινίες του Κρίστοφερ Νόλαν, «Inception» και «The Dark Knight») μοιάζει να ενστερνίστηκε το όραμα του σκηνοθέτη του για ένα «μεγαλειώδες» σινεμά και μαζί να εκτόξευσαν το πείραμά τους σε ανώτερα επίπεδα.

Ο ήχος της ταινίας, που παίζει έναν από τους σημαντικότερους ρόλους, καθως η πλοκή πετάει, προσγειώνεται, βυθίζεται και αναπνέει, αποτελεί και έναν από τους λόγους για τα όσα καλά ακούστηκαν για το «Interstellar».

«Unbroken» - Μπέκι Σάλιβαν και Άντριου Ντεκριστοφάρο. Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Αντζελίνα Τζολί έτυχε να φέρει την αρωγη των Κοέν στο σενάριο, του Ντεσπλά στην μουσική και του Ρότζερ Ντίκινς στη φωτογραφία. Εύσημα ωστόσο, αξιώνουν και διεκδικούν και οι επιμελητές του ήχου για το ταξίδι ενός ήρωα που δεν κατάφερε ποτέ να αναγνωριστεί, εν μέσω ενός πολέμου που μαινόταν. Δύσκολος ο ανταγωνισμός, άξιος ωστόσο «ο μισθός».

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΗΧΟΥ

«Whiplash» - Γκρεγκ Μαν, Μπεν Γουίκλινς και Τόμας Κέρλει. Η ψυχολογική ένταση μεταξύ ενός μαθητή ντραμς και του «προπονητή» του αποτυπώνεται τόσο θαρραλέα πάνω σε αιματοβαμμένες παρτιτούρες, σε ιδρωμένα μέτωπα και σε δακρυσμένα μάτια. Αυτούς τους ήχους, υπο τη συνοδεία ξέφρενης τζαζ προσπαθησαν να αποδώσουν οι τρεις πρωτοεμφανιζόμενοι Βρετανοί. Το αξίζουν και δεν θέλουμε να το χάσουν!

«American Sniper» -Τζον Ριτζ, Γκρεγκ Ρούντολφ και Γουόλτ Μάρτιν

«Birdman» - Τζον Τέιλορ, Φρανκ Μοντάνο (υποψήφιος και για το «Unbroken» στην ίδια κατηγορία) και Τόμας Βαργκα

«Interstellar» - Γκάρι Πίτζο (νικητής για το «Inception»), Γκρεγκ Λάντακερ (3 φορές νικητής για το πέμπτο επεισόδιο του «Star Wars», για τους «Κυνηγούς της Χαμένης Κιβωτού» του Ιντιάνα Τζόουνς -και του Στίβεν Σπίλμπεργκ- και για το «Speed») και Μαρκ Βινγκάρτεν

«Unbroken» - Τζον Τέιλορ, Φρανκ Μοντάνο και Ντέιβιντ Λι (νικητής για το «The Matrix»)

Αναμενόμενες ή μη, δίκαιες ή οχι, τόσο οι βραβεύσεις όσο και οι υποψηφιότητες, αποτελούν το καλύτερο παιχνίδι των κινηματογραφόφιλων (και μη) κάθε Φλεβάρη. 

Το cinemagazine.gr θα ξενυχτήσει και φέτος, με μια live, αμφίδρομη και διαδραστική αναμετάδοση, που θα χωρέσει συζητήσεις, διαξιφισμούς, χειροκροτήματα, χασμουρητά, διαφωνίες και συμφωνίες.

Γιατί έτσι είναι τα Όσκαρ. Ο καλύτερος (δεν) κερδίζει (πάντα). 

Βραβεία Όσκαρ 2015: Αυτό το όσκαρ ποιος θα το πάρει; (μέρος 2ο)

Βραβεία Όσκαρ 2015: Αυτό το όσκαρ ποιος θα το πάρει; (μέρος 3ο)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ