86 στιγμές των Όσκαρ (μέρος β’)

2014-02-25 10:28:15
Από τη Χριστίνα Λιάπη

Αναμένοντας ακόμη ένα ξενύχτι γεμάτο από βραβεύσεις, ευχαριστήριους λόγους, επίσημες εμφανίσεις και, ελπίζουμε, και κάποια απρόοπτα, ανατρέχουμε σε αγαπημένες και χαρακτηριστικές στιγμές στην ιστορία του θεσμού - 86 τον αριθμό προς τιμήν των φετινών 86ων γενεθλίων του Όσκαρ.

Αναμένοντας ακόμη ένα ξενύχτι γεμάτο από βραβεύσεις, ευχαριστήριους λόγους, επίσημες εμφανίσεις και, ελπίζουμε, και κάποια απρόοπτα, ανατρέχουμε σε αγαπημένες και χαρακτηριστικές στιγμές στην ιστορία του θεσμού - 86 τον αριθμό προς τιμήν των φετινών 86ων γενεθλίων του Όσκαρ.

Γιατί ήταν μια ιστορική στιγμή - πρώτη φορά ηθοποιός κέρδιζε Όσκαρ υποδυόμενος/η άτομο του αντίθετου φύλου - και η Λίντα Χαντ, που κέρδισε για τον ρόλο του Μπίλι Κουάν στο «The Year of Living Dangerously», την χειρίστηκε με φινέτσα και χάρη. (1984)

Γιατί, όταν ο Σίντνεϊ Πουατιέ έγινε ο πρώτος μαύρος ηθοποιός που κέρδισε Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, ήταν από τις λίγες φορές που η Ακαδημία μπορεί να καυχηθεί ότι έδρασε προοδευτικά, και ίσως πραγματικά να βοήθησε στο να αντιμετωπιστούν οι φυλετικές διακρίσεις, αν όχι στην κοινωνία ευρύτερα (γιατί αυτό μάλλον θα ήταν υπερβολή), τότε ίσως στην βιομηχανία του κινηματογράφου. (1963)

Γιατί το ειλικρινές μίγμα ενθουσιασμού και τρόμου στο πρόσωπο και το νευρικό γελάκι της 11χρονης Άννα Πάκουιν (που κέρδισε για το ρόλο της στα «Μαθήματα Πιάνου») γρήγορα δίνει τη θέση του σε μεγαλύτερη ψυχραιμία και ευφράδεια από την πλειοψηφία των λόγων. (1994)

Γιατί κάθε φορά που ο Χιου Τζάκμαν χορεύει και τραγουδά, σταματάς ό,τι κάνεις και απλώς παρακολουθείς (και έπειτα χειροκροτάς όρθιος, όπως κάνουν οι παρευρισκόμενοι) και το έκανε μάλιστα και δεύτερη φορά, με το σκηνοθετημένο από τον Μπαζ Λούρμαν νούμερο «The Musical is Back».

Επίσης, λέγεται ότι, μετά από διάφορες απορρίψεις για ρόλους μιούζικαλ (όπως το «Sweeney Todd» του Τιμ Μπάρτον), αυτή η εμφάνιση της Αν Χάθαγουεϊ τής έδωσε την ευκαιρία να διεκδικήσει σοβαρά το ρόλο της Φαντίν στους «Άθλιους» και, δυστυχώς για όλους μας, και το ρόλο της παρουσιάστριας στα Όσκαρ του 2010. (2009)

Γιατί το απόλυτο αουτσάιντερ «Once», ένα μικρό ιρλανδικό φιλμ που γυρίστηκε με ό,τι ψιλά είχαν οι συντελεστές στις τσέπες τους και χωρίς άδειες για εξωτερικά γυρίσματα, βρέθηκε, και κέρδισε, στα Όσκαρ, αλλά και γιατί ο παρουσιαστής Τζον Στιούαρτ διόρθωσε το λάθος της ορχήστρας που δεν άφησε την Μαρκέτα Ιργκλόβα να μιλήσει, φέρνοντάς την πάλι έξω για να ολοκληρώσει. (2008)

Γιατί ο ευχαριστήριος λόγος της πλέον θρυλικής σχεδιάστριας κοστουμιών Ίντιθ Χεντ (στην οποία βασίζεται ο χαρακτήρας της Έντνα στους «Απίθανους»), που κέρδισε για τα εκπληκτικά κοστούμια του «The Sting» με τον Πολ Νιούμαν και τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, είχε μόλις δύο φράσεις, και η μία από τις δύο ήταν αυτό που σκέφτονταν όλοι εκείνη την στιγμή: «Φανταστείτε το: να ντύνεις τους δύο πιο ωραίους άντρες στον κόσμο, και μετά να κερδίζεις αυτό!». Αυτό ήταν το όγδοο και τελευταίο της Όσκαρ, ακόμη ρεκόρ για την κατηγορία των Κοστουμιών. (1974)

Γιατί α) είναι τόσο χαρακτηριστικά και διασκεδαστικά ταραντινικός ο λόγος του Ταραντίνο για το Όσκαρ Σεναρίου του «Pulp Fiction», και β) ο Ρότζερ Έιβερι κρατά σύντομο το λόγο του γιατί «κατουριέται». Επίσης αυτή πρέπει να είναι η πιο κουλ συνοδευτική μουσική νικητών, έτσι; (1995)

Γιατί οι τρεις σταρ του τρισαγαπημένου (να τολμήσουμε να πούμε και καλύτερου;) μιούζικαλ του Χόλιγουντ, ο Τζιν Κέλι, η Ντέμπι Ρέινολντς και ο Ντόναλντ Ο’Κόνορ του «Τραγουδώντας στη Βροχή», βρέθηκαν και πάλι μαζί για να παρουσιάσουν ένα βραβείο, και έδειξαν ότι δεν είχαν χάσει καθόλου από τη μεταξύ τους χημεία. (1986)

Γιατί οι αδερφοί Σέρμαν, που βραβεύτηκαν για το τραγούδι τους «Chim Chim Cher-ee» από τη «Μέρι Πόπινς», βρήκαν επιτέλους και στην αληθινή ζωή την τέλεια χρήση της λέξης που οι ίδιοι εφήυραν για όταν δεν ξέρεις τι να πεις - δείτε το βίντεο εδώ. (1965)

Γιατί η Έμμα Τόμσον δεν μπορεί να μην είναι πνευματώδης και χαριτωμένη, και η κατακλείδα της είναι εύστοχη και δυστυχώς ακόμη επίκαιρη. Fun fact: ο Άντονι Χόπκινς τής έχει απονείμει και τα δύο της Όσκαρ (το άλλο για το σενάριο του «Λογική και Ευαισθησία»). (1993)

Γιατί είναι η πιο αμφιλεγόμενη στιγμή και βράβευση στην ιστορία του θεσμού: όταν ο Ελία Καζάν βγήκε στη σκηνή για να παραλάβει το τιμητικό του Όσκαρ το 1999, αντίκρισε ένα κοινό μοιρασμένο/

Υπήρχαν αυτοί που τον χειροκρότησαν όρθιοι, άλλοι που χειροκροτούσαν ευγενικά αλλά όχι με ενθουσιασμό, και εκείνοι που αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την παρουσία του και κάθησαν συνοφρυωμένοι με σταυρωμένα τα χέρια, μη μπορώντας να τον συγχωρέσουν για την φιλική κατάθεσή του στην Επιτροπή Αντικομμουνιστικών Δραστηριοτήτων, στην οποία κατονόμασε πρώην φίλους και συνεργάτες για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.

Ο Νικ Νόλτε μετέπειτα ισχυρίστηκε ότι η εχθρική του αντίδραση εκείνη τη βραδιά τού στοίχισε την φιλία του με τον Μάρτιν Σκορσέζε, ένθερμου υποστηρικτή του Καζάν και παρουσιαστή του βραβείου. (1999)

Γιατί η Σούζαν Σάραντον νιώθει την αγωνία των υποψηφίων (αυτό που είχε νιώσει την προηγούμενη χρονιά κι εκείνη, δηλαδή) και περνά την άνοστη εισαγωγή για να πάει κατευθείαν στα ονόματα των υποψηφίων και να «χαρίσει στον τυχερό κάπου 11 δευτερόλεπτα». (1997)

Γιατί ποτέ δεν άλλοτε το εύρημα «μπορώ να διαβάσω τη σκέψη των σταρ» του Μπίλι Κρίσταλ δεν πέτυχε τόσο όσο η στιγμή που διάβασε το μυαλό της Τζούντι Ντεντς, του Μάικλ Κλαρκ Ντάνκαν και, φυσικά, του Τζακ Νίκολσον. (2000)

Γιατί είναι μία από τα πιο εμβληματικές, αν όχι η πιο εβληματική, μουσική χολιγουντιανής ταινίας στην ιστορία, και ανήκε σε μια ανεξάρτητη ακόμη τότε, και πρωτοποριακή παραγωγή, άσχετα αν το «Star Wars» έκτοτε έχει γίνει η ναυαρχίδα ενός βουνού προϊόντων. Μουσική-σήμα κατατεθέν της δουλειάς του Τζον Γουίλιαμς (ο οποίος ήταν μάλιστα δις υποψήφιος, και πάλι κατάφερε να μην μοιράσει τις ψήφους του), αλλά, μην γελιόμαστε, κατά κάποιον τρόπο και ολόκληρης της βιομηχανίας. (1978)

Για τη φράση «Δεν μπορώ να σας εκφράσω πόσο ενθαρρυντικό είναι αυτό» της Ρουθ Γκόρντον, που στα 73 (!) της χρόνια κέρδισε το πρώτο της Όσκαρ, για το «Μωρό της Ρόζμαρι». (1969)

Γιατί η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι ο Όρσον Γουέλς δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην απονομή του τιμητικού του βραβείου λόγω γυρισμάτων στο εξωτερικό, αλλά πλέον είναι ευρέως γνωστό ότι ο παρουσιαστής του βραβείου, Τζον Χιούστον, βρέθηκε το ίδιο βράδυ με τον φίλο του, Γουέλς, σε μπαρ του Λος Άντζελες για να τα πιουν - ο Γουέλς ανοιχτά, και άκρως διασκεδαστικά, σνόμπαρε τα Όσκαρ, στέλνοντας ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα. (1971)

Γιατί, προφανώς. Βέβαια όλοι τον θυμούνται για το φιλί του στην παρουσιάστρια Χάλε Μπέρι αλλά ο λόγος του Έιντριαν Μπρόντι αξίζει και για τη συνέχεια.

Ο Μπρόντι, ακόμη ο νεότερος νικητής Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, καταφέρνει να ξεπεράσει το σοκ του (ήταν νίκη-έκπληξη άλλωστε, και πολλοί μοιάζουν ειλικρινά ενθουσιασμένοι με τη χαρά του), γίνεται αστείος, συγκινείται και (αφότου σταματά την «τελείωνε το λόγο σου» μουσική) καταλήγει ουσιαστικός, μιλώντας για τους τότε «περίεργους καιρούς» (η εισβολή του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ είχε γίνει μόλις τρεις μέρες πριν) και τον πόλεμο που φέρνει την απανθρωποποίηση. (2003)

Γιατί μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες σταρ του παγκόσμιου σινεμά, η μεγάλη Κάθριν Χέμπορν, εμφανίστηκε στα Όσκαρ μόνο μία φορά, και αυτό για να παρουσιάσει το τιμητικό βραβείο Irving G. Thalberg Memorial Award στον φίλο και παραγωγό Λόρενς Γουαϊνγκάρτεν γιατί, όπως είπε, «είναι η ζωντανή απόδειξη ότι κάποιος μπορεί να περιμένει 41 χρόνια για να φανεί ανιδιοτελής». (1974)

Γιατί η «μάααρβελους», που λέει και ο Σταλόνε, Μέριλ Στριπ δίνει την ευκαιρία σε πολλούς γονείς να χαρούν ακούγοντας τα ονόματα των παιδιών τους (η λίστα της έχει μέλη του συνεργείου και του καστ, ακόμη και τη δασκάλα της για τα πολωνικά) αλλά κυρίως για τα λίγα δευτερόλεπτα σύγχυσης και γέλιου στην αρχή, όταν συνειδητοποιεί ότι το χαρτί με το λόγο της βρίσκεται στο πάτωμα. (1979)

Γιατί όταν ο πνευματώδης ατακαδόρος Γκράουτσο Μαρξ παρέλαβε το τιμητικό Όσκαρ για την δουλειά των ιδιοφυών αδερφών Μαρξ, έχοντας μείνει μόνος μετά τον θάνατο του Τσίκο και του Χάρπο, έκανε τους πάντες να συγκινηθούν, λέγοντας απλά «μακάρι ο Τσίκο και ο Χάρπο να ήταν εδώ να το μοιραστώ μαζί τους». (1974)

Δείτε εδώ το πρώτο μέρος του αφιερώματος

  • Όσκαρ: Oι καλές και οι κακές στιγμές της απονομής

    Ανατρέχουμε στα συν και τα πλην της βραδιάς, τουλάχιστον αυτά που θυμόμαστε καλύτερα στο θολωμένο από το ξενύχτι μυαλό μας, και τα παραθέτουμε - εσείς τι θα θυμάστε από αυτήν την απονομή [...]

  • Οι προβλέψεις των Όσκαρ: Καλύτερη Ταινία

    Η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την 86η απονομή Όσκαρ στις 2 Μαρτίου έχει πια αρχίσει για τα καλά και το cinemagazine.gr σάς παρουσιάζει τους υποψηφίους για κάθε μια από τις κατηγορίες των βραβείων [...]

  • 86 στιγμές των Όσκαρ (μέρος γ’)

    Αναμένοντας ακόμη ένα ξενύχτι γεμάτο από βραβεύσεις, ευχαριστήριους λόγους, επίσημες εμφανίσεις και, ελπίζουμε, και κάποια απρόοπτα, ανατρέχουμε σε αγαπημένες και χαρακτηριστικές στιγμές [...]

  • Οι προβλέψεις των Όσκαρ: Σκηνοθεσία

    Η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την 86η απονομή Όσκαρ στις 2 Μαρτίου έχει πια αρχίσει για τα καλά και το cinemagazine.gr σάς παρουσιάζει τους υποψηφίους για κάθε μια από τις κατηγορίες των βραβείων [...]

  • Οι προβλέψεις των Όσκαρ: Α' Γυναικείος Ρόλος

    Η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την 86η απονομή Όσκαρ στις 2 Μαρτίου έχει πια αρχίσει για τα καλά και το cinemagazine.gr σάς παρουσιάζει τους υποψηφίους για κάθε μια από τις κατηγορίες των βραβείων [...]

  • Οι προβλέψεις των Όσκαρ: Α' Ανδρικός Ρόλος

    Η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την 86η απονομή Όσκαρ στις 2 Μαρτίου έχει πια αρχίσει για τα καλά και το cinemagazine.gr σάς παρουσιάζει τους υποψηφίους για κάθε μια από τις κατηγορίες των βραβείων [...]

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ