9:57
27/11

Το «Phantom Thread» ακολουθεί το πατρόν, άλλης μιας σαρωτικής, εμμονικής ερμηνείας του Ντάνιελ Ντέι-Λιούις

Μποεί να υπάρχει εμπάργκο κριτικών (μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου) για τη νέα συνεργασία των Ντάνιελ Ντέι-Λιούις και Πολ Τόμας Άντερσον («Θα Χυθεί Αίμα»), το διαδίκτυο όμως έχει κατακλυστεί από σχόλια που συνοδεύουν τις πρώτες προβολές της ταινίας, που έγιναν παρουσία συντελεστών.

«Είμαι ένας γ@μημένος σκηνοθέτης ταινίων - δεν ξέρω τίποτα περί ελέγχου ή εμμονών», δήλωσε σαρκαστικά ο Άντερσον μετά την πρώτη προβολή της ταινίας του το βράδυ της Παρασκευής, συνοδευόμενος από τις πρωταγωνίστριές του Λέσλι Μάνβιλ και Βίκι Κριπς. «Ήταν πολύ εύκολο να γράψω γι' αυτά», συμπλήρωσε ο Άντερσον. Ο Λιούις, ο οποίος έχει δηλώσει πως το «Phantom Thread» σηματοδοτεί το τέλος του στην υποκριτική, απουσίαζε από τη βραδιά.

Η ταινία, ένα ρομάτσο εποχής («πως αλλιώς να το πεις;» είπε ο Άντερσον), είναι μία περίπλοκη ιστορία αγάπης, «που γίνεται περισσότερο πολύπλοκη και περίεργη, όπως ο έρωτας», πρόσθεσε ο σκηνοθέτης. Με δημιουργικό καμβά το Λονδίνο της δεκαετίας του 1950, το «Phantom Thread» συναντά τον Λιούις στο ρόλο του Ρέινολντς Γούντκοκ, σχεδιαστή υψηλής ραπτικής που επιμελείται το τα ρούχα της βασιλικής οικογένειας, αστέρων του σινεμά, πλούσιων κληρονόμων, κοσμικών, νεαρών και μεγαλύτερων γυναικών. Η Μάνβιλ υποδύεται τη δυναμική, προστατευτική αδερφή του και η Κριπς μία νεαρή σερβιτόρα που ερωτεύεται ο Γούντκοκ. 

Ο Πολ Τόμας Άντερσον στα γυρίσματα της ταινίας

Με χαλαρή πηγή έμπνευσης για το βασικό χαρακτήρα τον Ισπανό σχεδιαστή Κριστόμπαλ Μπαλενθιάγα, η ταινία είναι μία ωδή στις απόλυτες εμμονές. Ο Γούντκοκ απαιτεί κάθε λεπτομέρεια να είναι τέλεια. Και φυσικά μιλώντας για εμμονή, ο Άντερσον και το καστ άφησαν να εννοηθεί πως ο Λιούις ήταν συνεπής στην καθημερινή πρακτική του να παραμένει στο χαρακτήρα καθ'όλη τη διάρκεια του γυρίσματος, με στόχο να διερευνήσει κάθε πτυχή της προσωπικότητας και να είναι προετοιμασμένος στην εντέλεια.

Το σενάριο ήταν μία αγαστή συνεργασία σκηνοθέτη και ηθοποιού, μιας και οι δυο διερεύνησαν τον κόσμο της μόδας, της δεκαετίας του '50, για τουλάχιστον δυο χρόνια, διαμορφώνοντάς το από κοινού. Επιπλέον, «δεν μιλώ αγγλικά, είμαι Αμερικάνος. Έτσι μπορούσε να με διορθώνει», είπε χαριτολογώντας ο Άντερσον. Επίσης ο Λιούις είχε λόγο για κάθε κομμάτι ρουχισμού, σκηνικού και αντικειμένου στο πλατό. «Τα πάντα στο σπίτι του Γούντκοκ είναι ξεχωριστά και πρέπει να εμπλέξεις τον Ντάνιελ σ' αυτό. Ο σχεδιαστής κοστουμιών, Μαρκ Μπρίτζες, δεν ήταν εντελώς ανεξάρτητος. Τα πάντα σε αυτό τον κόσμο έπρεπε να απορρέουν από τον Γούντκοκ». Και όταν μιλά για Γούντκοκ, ο Άντερσον εννοεί τον «πραγματικό» χαρακτήρα, μιας και αυτός ήταν στο σετ. Για παράδειγμα, μιλώντας για τις ιδέες και προτάσεις που είχε η Κριπς σχετικά με τα κοστούμια της, η ηθοποιός επισήμανε ότι τις προωθούσε στον «Ρέινολντς Γούντκοκ», και όχι στον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις. «Πήγαινα στον Ρέινολντς για τη γνώμη του και μετά στον Μαρκ και του έλεγα "Ο Ρέινολντς είπε ναι!"».

Το φιλμ είναι πολύ κοντά στα εμμονικά, γοτθικά ρομάντσα του '40 και του '50, όπως η «Ρεβέκκα» και ο «Δεσμώτης του Ιλίγγου» του Άλφρεντ Χίτσκοκ, το «Όλα για την Εύα» του Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς και το «Πεθαίνω από Αγάπη» («The Constant Nymph», 1943) του Έντμουντ Γκούλντινγκ. Ο Άντερσον όμως φρόντισε παράλληλα να κρατήσει αποστάσεις: «Τα θυμάσαι ως αναφορές, τα έχεις ως είδωλα και μετά πρέπει να τα βγάλεις από το μυαλό σου».

Όσο για το ερώτημα αν πράγματι ο εμμονικός χαρακτήρας του Ρέινολντς Γούντκοκ, αποτελεί την τελευταία ερμηνεία του Ντάνιελ Ντέι-Λιούις, ο Πολ Τόμας Άντερσον σχολίασε περιεκτικά «Ελπίζω να το ξανασκεφτεί».

Το «Phantom Thread» θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα με τίτλο «Αόρατη Κλωστή», την 1η Φεβρουαρίου από τη UIP.