60ό ΦΚΘ: Η βραδιά που ο Τζον Γουότερς κέρδισε το σινεμά

Έχουν περάσει λιγότερες από 24 ώρες από τη στιγμή που ο Τζον Γουότερς ανέβηκε στη σκηνή του Ολύμπιον και ήδη έχω ξεχάσει ένα μεγάλο μέρος των αστείων του (πιστέψτε με, δε φταίει αυτός), τα οποία ήταν δυσανάλογα πολλά σε σχέση με τα 90 λεπτά που κρατούσε το μικρόφωνο. Ο Γουότερς ξέχασε μόλις ένα, φροντίζοντας να αυτοσαρκαστεί για το έγκλημά του. Αυτό μάλλον εξηγεί και τις θέσεις μας σε κοινό χώρο, γιατί δηλαδή αυτός βρίσκονταν ψηλά απέναντι από ένα κατάμεστο Ολύμπιον με κοινό που παραληρούσε και εγώ βρισκόμουν κάτω, στην πρώτη σειρά για να μη χάσω ούτε δευτερόλεπτο δράσης. 

Είναι μάλλον κλισέ να γράφεις πως το διασημότερο πρόσωπο που έφερε το φεστιβάλ αυτό το δεκαήμερο προσέφερε την πιο δυνατή στιγμή της φετινής διοργάνωσης. Όμως ανεξάρτητα από τη γνώμη του καθενός για το χιούμορ ή τις ταινίες του Γουότερς, η παρουσία του στο stand-up show «This Filthy World» προσέφερε τη μέγιστη ενέργεια που μπορείς να λάβεις από έναν 73χρονο που περπατά σε έναν πολύ μικρό χώρο, έχοντας απλά ένα μικρόφωνο, τρεις σοκολάτες και ένα μπουκαλάκι νερό που δεν χρησιμοποίησε ποτέ. 

Ο Γουότερς ξεκίνησε φουριόζος σχολιάζοντας το πόσο δύσκολο είναι να σχολιάζεις πια σήμερα, την ανάγκη της επιθετικότητας που χαρακτήρισε την περσόνα και το σινεμά του τα πρώτα χρόνια του στο χώρο, είπε πολλά για τους gay, τους straight και το ανώφελο του πράγματος να μιλάς ακόμη γι΄αυτά, τον Τραμπ φυσικά (έκλεισε με το «σατιρίζω όσα αγαπώ. Και τον Τραμπ»). Έχοντας άμεση σύνδεση με το κοινό από το πρώτο δευτερόλεπτο βάσισε το μεγαλύτερο μέρος του show του σε μια ανασκόπηση των ταινιών του και της συμμορίας που έχτισε γύρω από τη Βαλτιμόρη, μέχρι τα εμπορικά χρόνια των «Hairspay», «Cry-Baby» και «Serial Mom» - την καλύτερη από τις ταινίες του όπως ανέφερε και χθες και στο σημερινό masterclass. 

Σε αντίθεση με το φόβο πολλών για ένα show-ψυγείο, ο Γουότερς, εκτός του ότι έπαιζε ορθά το ρόλο του απρόσμενου, ήρθε εξαιρετικά προετοιμασμένος, κάνοντας μια μικρή έρευνα επικαιρότητας για τη χώρα μας και κόντεψε να γκρεμίσει το κτίριο όταν αναρωτήθηκε ποιοι άνθρωποι είναι αυτοί που παίρνουν τηλέφωνα για να καρφώσουν ανήλικους που βλέπουν το «Joker». Επίσης αποδείχθηκε το ίδιο ετοιμόλογος στις ερωτήσεις του κοινού στο τέλος, ακόμη και όταν ρωτήθηκε για τη θεατρική μεταφορά του «Hairspray» στη χώρα μας από τον Σεφερλή! Στη διάρκεια των ερωτήσεων επίσης μίλησε με θέρμη για το αγαπημένο του βιβλίο (το «Two Serious Ladies» της Τζέιν Μπόουλς) ενώ νωρίτερα δεν έκρυψε τις κινηματογραφικές καταβολές του, που περιλάμβαναν από exploitation ταινίες σαν το «Nude on the Moon» ως τον Μπέργκμαν (άλλωστε το κοινό των ΗΠΑ γνώρισε το «Καλοκαίρι με τη Μόνικα» ως ερωτικό φιλμ). 

Ακόμη και αν θυμόμουν όμως το σύνολο αυτού του σαρωτικού λόγου ή απομνημόνευα ατάκες, δε θα είχα παρουσιάσει την ουσία αυτού που συνέβη χθες στο Ολύμπιον. Είδαμε ένα κοινό που ήρθε σε κινηματογραφικό φεστιβάλ από νωρίς για ένα θέαμα που λαχταρούσε να δει και βλέποντάς το να είναι αντάξιο των προσδοκιών του, ξέχασε σχεδόν όλες τις οθόνες αυτού του δεκαημέρου. Το «Filthy World» του, σφραγίζει το 60ό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και θα αποτελεί τον κύριο λόγο για τον οποίο θα ανατρέχουμε στο μέλλον στη διοργάνωση αυτής της χρονιάς. Τυχεροί όσοι το είδαν από κοντά, ακόμη πιο τυχεροί όσοι απενοχοποιημένα γέλασαν δυνατότερα από ποτέ στη ζωή τους.