Και (δεν) πέρασαν καλά, κι εμείς καλύτερα: Αναδρομή στα επεισοδιακά γυρίσματα του «Mad Max: Fury Road»

Τέτοιο καιρό πριν πέντε χρόνια, το «Mad Max: Fury Road» άνοιγε τις Κάννες σε ένα σπάνιο άνοιγμα του φεστιβάλ προς το σινεμα της δράσης, δείγμα του ότι υπήρχε ήδη η γνώση πως ο Τζορτζ Μίλερ και η παρέα του είχαν ετοιμάσει κάτι εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Αυτό επιβεβαιώθηκε λίγο μετά με τις πρώτες κριτικές και το άνοιγμα της ταινίας σε όλο τον πλανήτη, με το κοινό να μην πιστεύει στα μάτια του αυτά που έβλεπε και τους κριτικούς να μιλούν για instant classic. Όλες οι πλευρές τοποθέτησαν την ταινία στις καλύτερες στιγμές των '10s, αποτέλεσμα που δεν έκρυψε όμως τον κόπο, τις διαμάχες και τα προβλήματα που είχε η παραγωγή κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

Πέντε χρόνια μετά λοιπόν, οι New York Times επιστρέφουν με ένα μεγάλο θέμα για το πως ένα από τα δυσκολότερα και πιο απαιτητικά γυρίσματα ταινίας των τελευταίων χρόνων μετατράπηκε τελικά σε οσκαρικό υπερθέαμα. Το κείμενο πέρα από κάποιες νέες πληροφορίες ότι η Ούμα Θέρμαν είχε δοκιμαστεί αρχικά ως Furiosa και ο Τζέρεμι Ρένερ ως Max, δίνει αρκετό χώρο στα λόγια των πρωταγωνιστών που ήταν ήδη γνωστό πως προκάλεσαν μεγάλες εντάσεις στα γυρίσματα.  

Περασμένα, ξεχασμένα μοιάζουν σήμερα όλα για τη Σαρλίζ Θερόν σε ό,τι αφορά την κόντρα που είχε με τον Τομ Χάρντι: «Σήμερα πια σκέφτομαι πως ίσως δεν είχα κατανοήσει πως ένιωθε ο ίδιος γιατί η σύγκριση με τον Μελ Γκίμπσον θα ήταν αναπόφευκτη. Είχα και εγώ αντίστοιχες φοβίες και νομίζω ότι και οι 2 επιλέξαμε τότε να υψώσουμε έναν προσωπικό τοίχο αντί να αναφέρουμε ο ένας στον άλλον τις φοβίες μας. Κατά ένα περίεργο τρόπο, αντιδρούσαμε σαν τους χαρακτήρες μας, ήταν δηλαδή θέμα επιβίωσης.» Παρομοίως αναφέρθηκε και στη συνεργασία της με τον Μίλερ: «Γενικά το μεγαλύτερο συναίσθημα που κάλυπτε όλη την παραγωγή ήταν φόβος. Εγώ ήμουν πολύ φοβισμένη, δεν είχα ξανακάνει κάτι παρόμοιο. Το χειρότερο πράγμα ανάμεσα σε μένα και τον Τζορτζ ήταν πως αυτός είχε την ταινία τέλεια φτιαγμένη στο κεφάλι του και εγώ ήμουν πραγματικά απελπισμένη ώστε να την καταλάβω.»

Ο Τομ Χάρντι αναφέρθηκε και αυτός στις δύσκολες στιγμές: «Αντιδρούσα χωρίς ψυχραιμία πολλές φορές. Είχαμε πίεση και εγώ και η Σαρλίζ και αυτό το πράγμα ήταν ανυπόφορο κάποιες φορές. Αυτό που μάλλον χρειαζόταν η ίδια ήταν κάποιος καλύτερος και πιο έμπειρος παρτενέρ». Και άλλοι συμμετέχοντες θυμήθηκαν τις δύσκολες ημέρες των γυρισμάτων με τη Ζόι Κράβιτζ να λέει πως θυμάται πολλές στιγμές εξεφρασμένης οργής και κυρίως από τη μεριά του Χάρντι «που έρχονταν συχνά σε κόντρα με τον Μίλερ και ήταν άσχημο να το βλέπεις. Σήμερα όμως δεν τον κατηγορών, καθώς του είχαν ζητηθεί πολλά πράγματα και παράλληλα υπήρχαν πολλές αναπάντητες ερωτήσεις από τον ίδιο.»

Τα πράγματα δεν ήταν πολύ καλά για τον Μίλερ γενικώς, άλλωστε ο ίδιος το παραδέχτηκε πολλές φορές σε συνεντεύξεις μετά την πρεμιέρα της ταινίας, λέγοντας πως η επιτυχία της ήρθε με μεγάλο προσωπικό κόστος. Η σύζυγός του και μοντέζ της ταινίας, Μάργκαρετ Σίξελ ανέφερε: «Με απασχολούσε πολύ η υγεία του Τζορτζ. Λίγο πριν το τέλος των γυρισμάτων ήταν πια πολύ αδύνατος.»

Μπορείτε να διαβάσετε όλο το κομμάτι των Times εδώ.