Κάννες 2017: Τα απογοητευτικά «Φαντάσματα του Ισμαήλ» ανεβάζουν μουδιασμένα την αυλαία του φετινού Φεστιβάλ

2017-05-17 19:28:38

Αμήχανη σιωπή συνόδεψε το τέλος της δημοσιογραφικής προβολής για την ταινία έναρξης του 70ού Φεστιβάλ Καννών. Ούτε χειροκροτήματα, ούτε αποδοκιμασίες, μόνο η αίσθηση ότι η ολοκαίνουργια ταινία του σεβαστού για μεγάλη μερίδα της κριτικής Αρνό Ντεπλεσέν δεν στάθηκε καθόλου αντάξια της εξαιρετικής φήμης του ή των ελκυστικών Μαριόν Κοτιγιάρ, Σαρλότ Γκενσμπούρ, Ματιέ Αμαλρίκ και Λουί Γκαρέλ που πρωταγωνιστούν.

Όταν οι Κάννες επέλεγαν το 2015 να αφήσουν τα έξοχα «Χρυσά μας Χρόνια» του Αρνό Ντεπλεσέν εκτός επίσημου διαγωνιστικού προγράμματος, εξορίζοντας το φιλμ ευγενικά σε κάποιο παράλληλο τμήμα, η αντίδραση των ξένων κριτικών ήταν να δηλώσουν την απογοήτευση και τη μερική αποδοκιμασία τους. Και πράγματι, ήταν άδικο που μια από τις καλύτερες δημιουργίες στην σποραδικά άνιση, όμως σταθερά ενδιαφέρουσα καριέρα του Γάλλου σκηνοθέτη, στερήθηκε του δικαιώματος να διεκδικήσει τον τότε Χρυσό Φοίνικα, όταν παλιότερες και λιγότερο αξιομνημόνευτες συμμετοχές του το είχαν επιχειρήσει ανεμπόδιστες.

Θέλοντας προφανώς να διορθώσουν μια τέτοια αστοχία, οι Κάννες αποφάσισαν φέτος όχι μόνο να επαναφέρουν τον Ντεπλεσέν σε πιο επίσημα φεστιβαλικά εδάφη, αλλά και να του δώσουν την ευκαιρία να εγκαινιάσει τις προβολές της 70ής διοργάνωσης, προσφέροντάς του την ταινία έναρξης. Αποδεικνύεται ειρωνικό, όμως, το γεγονός ότι τα «Φαντάσματα του Ισμαήλ» («Les Fantômes d'Ismaël») είναι όχι μόνο κατώτερα του προηγούμενου φιλμ του, αλλά και μια από τις πιο αδύναμες προσπάθειές του πίσω από την κάμερα, κάτι το οποίο επιβεβαίωσε η παγερή αντίδραση του κοινού στην πρώτη δημοσιογραφική προβολή, μόλις πριν λίγες ώρες. 

Η ταινία μοιάζει με ένα βαρυφορτωμένο όχημα που ταξιδεύει ταυτόχρονα προς πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις, δίχως να φτάνει σχεδόν ποτέ σε κάποιον προορισμό. 

Επαναφέροντας στη δράση έναν χαρακτήρα τον οποίο οι τακτικοί θεατές του σκηνοθέτη έχουν γνωρίσει ήδη από άλλη ταινία του (πρόκειται για τον Ισμαήλ Bουιγιάρ από το «Kings and Queen»), και βάζοντας να τον υποδυθεί ξανά ο Ματιέ Αμαλρίκ, ένας ηθοποιός-φετίχ για τον Ντεπλεσέν σε σημείο του να έχει συμμετάσχει σε όλες τις ταινίες του, τα «Φαντάσματα» είναι ένας στοχασμός πάνω στους σύνθετους και μονίμως απρόβλεπτους δεσμούς της τέχνης με τη ζωή και τους τρόπους με τους οποίους το παρελθόν επεμβαίνει αδιακρίτως και προσδιορίζει τις ανθρώπινες τύχες, μέσα από την περίπτωση ενός εύθραυστου ψυχολογικά σκηνοθέτη ο οποίος αναστατώνεται όταν η εδώ και 21 χρόνια εξαφανισμένη γυναίκα του, την οποία όλοι θεωρούσαν νεκρή, επιστρέφει αιφνίδια από το πουθενά για να τον διεκδικήσει εκ νέου από την τωρινή σύντροφό του.   

Πιστός στις στιλιστικές εμμονές του, ο Ντεπλεσέν επιδίδεται και πάλι ενθουσιωδώς σε ένα ζωηρό παιχνίδι κινηματογραφοφιλίας, αυτοαναφορών και επιμειξίας των πιο ετερόκλητων στοιχείων στην υπηρεσία μιας πολυδιάστατης πλοκής στην οποία συνυπάρχουν το αισθηματικό δράμα, το χιτσκοκικό μυστήριο (καθόλου τυχαία η Μαριόν Κοτιγιάρ δανείζεται το όνομα του χαρακτήρα της από τον «Δεσμώτη του Ιλίγγου»), η νευρωτική φάρσα, το μελό, η αυτοβιογραφική διάθεση, ακόμη και η ταινία κατασκοπείας! 

Η συνύπαρξη προκύπτει, ωστόσο, εντελώς άβολη, ο διαρκής πειραματισμός του σκηνοθέτη με τη δυνατότητα των πολλαπλών αφηγήσεων μέσα στην ίδια ιστορία εδώ εκτελείται επιπόλαια και ανερμάτιστα, το φιλμ διανύει αδιέξοδες τροχιές γύρω από μια πληθώρα ανεκμετάλλευτων ιδεών, το πολυχρησιμοποιημένο μοτίβο της ταινίας μέσα στην ταινία μάλλον αποπροσανατολίζει παρά προσφέρει στη βασική πλοκή, και τα «Φαντάσματα» μοιάζουν, από ένα σημείο και έπειτα, με ένα βαρυφορτωμένο όχημα που ταξιδεύει ταυτόχρονα προς πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις, δίχως να φτάνει σχεδόν ποτέ σε κάποιον προορισμό. 

Το Περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ - cinemagazine.gr βρίσκεται ήδη στις Κάννες και θα σας ενημερώνει καθημερινά με ανταποκρίσεις, αποκλειστικά θέματα και αφιερώματα! Δείτε τα όλα στο ειδικό τμήμα του site εδώ.

•