Κάννες 2017: Η Νταϊάν Κρούγκερ βυθίζεται στην ρεβανσιστική δίνη του «In the Fade»
2017-05-26 19:21:05
Με την καινούρια του ταινία, ο Φατίχ Ακίν επιχειρεί μια επίκαιρη μεν, προφανή δε πολιτική δήλωση, η οποία από μόνη της -κινηματογραφικά μιλώντας- δεν είναι αρκετή.
Σε μια εποχή που οι κοινωνίες παγκοσμίως βιώνουν καθημερινά μια πρωτόγνωρη έκρηξη βίας, κινηματογραφικές απόπειρες που σχολιάζουν αυτή την συγκεκριμένη συνθήκη είναι φυσικά απαραίτητες και ευπρόσδεκτες. Στο «In the Fade», όμως, ο Γερμανός τουρκικής καταγωγής σκηνοθέτης, αντιμετωπίζει επιδερμικά το θέμα του και δεν καταφέρνει να εμβαθύνει σε βαθμό που θα επέτρεπε στο φιλμ του να προβληματίσει πέρα από ένα προφανές πρώτο επίπεδο σκέψης.
Εμπνευσμένος από τις δολοφονίες μεταναστών που έλαβαν χώρα στην Γερμανία κατά την διάρκεια των 00s, o Ακίν τοποθετεί στο επίκεντρο της ιστορίας του την τραγική φιγούρα της Κάτια (η Νταϊάν Κρούγκερ σε ικανοποιητική υποκριτική φόρμα) η οποία βλέπει τον Τούρκο σύζυγό της, Νούρι, να πεθαίνει μαζί με τον μοναχογιό τους μετά από έκρηξη βόμβας μπροστά από το γραφείο του. Οι πρώτες έρευνες αποβαίνουν άκαρπες αλλά σύντομα αποκαλύπτεται ότι υπεύθυνο για το τυφλό χτύπημα είναι ένα ζευγάρι νεοναζί. Έχοντας χάσει για πάντα τους πιο αγαπημένους της ανθρώπους, η βυθισμένη στην θλίψη Κάτια αποφασίζει να παλέψει μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη.
H ραγδαία άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη της κρίσης είναι ένα εντελώς γνώριμο φαινόμενο στα μέρη μας και αυτός ίσως είναι ένας από τους λόγους που ο Φατίχ Ακίν επιλέγει ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του να διαδραματιστεί στην Ελλάδα, με τις συμμέτοχες-έκπληξη στο καστ του Γιάννη Οικονομίδη (στον ρόλος ενός χρυσαυγίτη-ορκ) και της Γιούλας Μπούνταλη. Επίσης γνωστή είναι και η διαφθορά ενός σημαντικού κομματιού της αστυνομίας αλλά και των μίντια που, όπως στην ταινία έτσι σε και σε άλλες πραγματικές υποθέσεις, επιχειρούν να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα, παραπλανώντας την κοινή γνώμη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην χώρα μας είναι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τα όσα ακολούθησαν.
Αρκετά εύστοχα ο Ακίν και ο συν-σεναριογράφος του Χαρκ Μπομ αφιερώνουν την δεύτερη πράξη του «In the Fade» στις καταθέσεις των μαρτύρων στην δίκη που ακολουθεί της σύλληψης των νεοναζί. Δυστυχώς, όμως, κάποια κραυγαλέα σεναριακά κενά δεν επιτρέπουν ακόμα σε αυτές τις σκηνές να διατηρήσουν την απαραίτητη στιβαρότητα που αρμόζει σε ένα δικαστικό δράμα. Ετσι η ταινία συνεχίζεται ως μια απλή καταγραφή γεγονότων η οποία τελικά ολοκληρώνεται με ένα φινάλε τόσο μουδιασμένο που νιώθεις ότι ακόμα και ο εμπνευστής του πιθανόν να μην είναι ικανοποιημένος με αυτό.
Σε γενικές γραμμές, ο συμπαθέστατος δημιουργός του «Μαζί Ποτέ» και της «Ακρης του Ουρανού» παραμένει καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας εγκλωβισμένος στις συμβάσεις ενός mainstream σινεμά του οποίου δεν είναι μετρ και μοιραία το «In the Fade» στέκεται αδύναμο να προσφέρει οτιδήποτε φρέσκο τόσο στην φόρμα όσο κυρίως και στο περιεχόμενο.
